วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1265

แม้ว่าศีรษะของชายชราถูกทุบครึ่งหนึ่งและดูเศร้าหมอง แต่เขาก็ไม่ได้ตายทันที

ยิ่งไปกว่านั้น ชั้นหมอกสีดำปกคลุมศีรษะของเขาครึ่งหนึ่ง แต่รัศมีของเขาไม่ได้ลดลงแม้แต่ครึ่งเดียว

เยี่ยชิวตกตะลึง

“เขาสมควรที่จะเป็นคนที่แข็งแกร่งในโลกแห่งการฝึกฝน เขาจะไม่ตายแม้ว่าเขาจะทำเช่นนี้ก็ตาม เขามีพลังจริงๆ”

ชายชราเหลือใบหน้าเพียงครึ่งเดียว และตาข้างหนึ่งจ้องมองไปที่เยี่ยชิวอย่างดุเดือด หวังว่าเขาจะกินเยี่ยชิวทั้งเป็น

“ไอ้สารเลว ฉัน — —”

พ่าง!

ก่อนที่ชายชราจะพูดจบ เขาก็ถูกเยี่ยชิวเฆี่ยนตีอีกครั้ง

พลังการต่อสู้ของเยี่ยชิวในเวลานี้แข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แม้จะไม่มีแส้ศักดิ์สิทธิ์ แต่ในสถานะปัจจุบันของเขา เขาก็ยังคงสามารถต่อต้านปรมาจารย์ในระดับแรกของราชาได้

หลังจากที่เยี่ยชิวเฆี่ยนตีชายชราไปแล้ว เขาก็โจมตีต่อไป

“คุณเย่อหยิ่งมากเหรอ?”

“คุณจะไม่ใช่ว่าต้องการฆ่าฉันเหรอ?”

"มาสิ — —"

ฉ่า!

ฉ่า!

ฉ่า!

แส้วิเศษยังคงตกลงไปที่ชายชรา

ชายชราถูกเยี่ยชิวทุบตีอย่างดุเดือด และอาการบาดเจ็บของเขายังคงแย่ลงเรื่อยๆ และเขาก็เสียใจมาก

หากนี่ไม่ใช่โลกฆราวาสที่ถูกปราบปรามโดยกฎแห่งสวรรค์และโลก ไม่เช่นนั้น เขาก็สามารถทำลายเยี่ยชิวได้ด้วยนิ้วเดียว

ในขณะที่ทุบตีเขา เยี่ยชิวต่อว่าเขา "คุณแก่มากแล้วและคุณยังต้องการให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คอยรับใช้คุณ แก่สะไม่ดูตัวเองเลย"

“ตัวเองดูเหมือนคางคก แต่จริงๆ แล้วอยากกินเนื้อหงส์ นี่คุณวังอะไรอยู่”

“คุณคิดว่าคุณยิ่งใหญ่เพราะคุณเป็นคนที่แข็งแกร่งในโลกแห่งการฝึกฝนเหรอ? มันไม่ใช่ว่าคุณถูกฉันทุบตีหรือไง”

“ความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ของคุณหายไปไหน”

“อย่าขี้ขลาด จงสู้กลับมาสิ...”

ฉ่า! ฉ่า! ฉ่า!

แส้วิเศษตกลงมาเหมือนหยาดฝน

ไม่รู้ว่ากระดูกในร่างกายของชายชราหักไปกี่ชิ้น เขาอาเจียนเป็นเลือดในปาก และร่างกายก็แทบจะแหลกสลายไปทั้งตัว

"พอแล้ว!"

จู่ๆ ชายชราก็คำราม แล้วหยิบร่มสีดำอันใหญ่ออกมา

ทันทีที่ร่มนี้ปรากฏขึ้น เมฆดำก็กลิ้งไปรอบๆ ความว่างเปล่าก็สั่นสะเทือน และมันเปล่งพลังที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นออกมา

"นี่คือร่มเทียนหลัว!"

ใบหน้าของนางฟ้าไป๋ฮวาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ชายชราถือร่มด้วยมือข้างหนึ่ง พยายามใช้ร่มเทียนหลัวเพื่อป้องกันแส้ศักดิ์สิทธิ์ ทันใดนั้น มืออีกข้างก็ยืดออกและตบเยี่ยชิวอย่างแรง

“นายท่าน ระวัง!” ลู่หลัวเตือนเสียงดัง

เยี่ยชิวมองเห็นการเคลื่อนไหวของชายชรา และเปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็วด้วยแส้วิเศษ โดยฟาดไปที่มือของชายชราโดยตรง

เมื่อเห็นเช่นนี้ ชายชราก็รีบดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว และไม่กล้าเข้าใกล้แส้วิเศษ

ในเวลานี้เยี่ยชิว เสียสละหม้อต้มเฉียนคุน

ทันทีที่หม้อน้ำเฉียนคุนออกมา มันก็มีขนาดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เปล่งรัศมีที่ครอบงำของจักรพรรดิ และโจมตีร่มเทียนหลัวอย่างรวดเร็ว

บูม!

หม้อต้มเฉียนคุนกระทบกับร่มเทียนหลัว

ชายชราหัวเราะเยาะ “ร่มเทียนหลัวทำจากกระดูกมังกรของทะเลจีนตะวันออก มันยากมากและมีอักษรรูนที่ฉันแกะสลักไว้บนนั้น ไม่ต้องพูดถึงว่าคุณมีหม้อต้มใบเดียวแม้ว่าคุณจะมี หม้อน้ำสิบหรือร้อยหม้อ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายร่มเทียนหลัว..."

พึง!

ก่อนที่ชายชราจะพูดจบ ร่มเทียนหลัวก็สลายไปทันที

อะไรกัน

ชายชราถอยออกไปอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าไม่เชื่อ

“นี่เรียกว่ายากขนาดนั้นเลยเหรอ ฮ่าๆ อ่อนมาก” เยี่ยชิวพูดอย่างเหน็บแนม

ชายชราจ้องไปที่หม้อต้มเฉียนคุนอยู่ครู่หนึ่ง รูม่านตาของเขาก็หดตัวลง และหัวใจของเขาก็เต้นแรง

“และคุณฉางเหม่น ครั้งต่อไปที่เราพบกัน ฉันจะฟันคุณเป็นชิ้นๆ” ชายชราพูดอย่างขมขื่น

ฉางเหม่ยยิ้มและพูด "ข้าจะไม่พบเจ้าอีก เพราะเจ้าจะตายที่นี่ วันนี้"

ชายชราพูด "ฉันจะกลับไปสู่โลกแห่งการฝึกฝนในตอนนี้ หากคุณกล้าก็ไล่ตามฉันได้เลย เมื่อคุณเข้าสู่โลกแห่งการฝึกฝน มันจะง่ายกว่าสำหรับคนจนที่จะบดขยี้คุณจนตาย ยิ่งกว่าขยี้แมลง"

"กลับไปที่โลกแห่งการฝึกฝน?" ฉางเหม่ยหัวเราะเยาะ "คุณยังกลับไปได้ไหม?"

ชายชราตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงมองย้อนกลับไป เพียงแต่พบว่ารอยแตกบนหน้าผาหายไปหมดแล้ว

"อ๊ะ!"

ชายชราแอบถอนหายใจว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“คุณไม่อยากกลับไปสู่โลกแห่งการฝึกฝน มันจะดีกว่าที่จะฝากชีวิตไว้ที่นี่!” ฉางเหม่ยพูดเสียงดัง “ไอเด็กน้อย จัดการมันเร็วเข้า"

ฉ่า! ฉ่า! ฉ่า!

แส้ล้มลงอย่างรวดเร็ว และชายชราก็ถูกทุบตีจนเลือดเต็มตัว และร่างกายขาดรุ่งริ่ง

"มันมากเกินไปที่จะกลั่นแกล้งผู้อื่น! มันมากเกินไปที่จะกลั่นแกล้งผู้อื่น! ฉันจะตีคุณสะ!"

ชายชราไม่ได้ระงับการฝึกฝนของเขาอีกต่อไป เพราะถ้าเขาไม่ระเบิดจนสุดกำลัง ในไม่ช้าเขาก็จะตายในมือของเยี่ยชิว

"บูม!"

ออร่าบนร่างของชายชราพุ่งสูงขึ้น และภายในหนึ่งพันไมล์ ก็เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับว่าราชาปีศาจผู้ไม่มีใครเทียบได้ถือกำเนิดขึ้น

ก่อนที่เขาจะลงมือทำ แรงผลักดันของเขาเพียงอย่างเดียวก็ส่งเยี่ยชิวและคนอื่น ๆ วาปหนีไป

“คุณ คนทางโลก ต้องการฆ่าฉันหรือ? ฝันไปเถอะ!”

ชายชราก้าวขึ้นไปบนท้องฟ้าหนึ่งก้าว และโลกทั้งใบก็สั่นสะเทือน

เยี่ยชิวและคนอื่น ๆ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ และกระดูกทั้งหมดในร่างกายของพวกเขาเกือบจะหัก

"ลงนรกไปสะ!"

ชายชรายกฝ่ามือขึ้นและกำลังจะฆ่าเยี่ยชิว ทันใดนั้น เมฆบนท้องฟ้าก็เคลื่อนตัว

"บูม!"

เสียงฟ้าร้องระเบิด และสายฟ้าที่หนากว่ายอดเขาก็ตกลงมาอย่างรวดเร็วและโจมตีเทียนหลัวของชายชรา

"พึบ!"

ชายชรากลายเป็นขี้เถ้าถ่านทันที ร่างกายและวิญญาณของเขาถูกทำลายสลายไป