วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1271

ฉินหว่านรู้สึกตกใจเมื่อเห็นนางฟ้าไป๋ฮวามุ่งหน้าไปที่ห้องพักผ่อน ตกใจมาก ถ้าเห็นแบบนี้ทุกคนจะเขินอายตายมั้ย?

ในขณะนั้น เธอก็ยืนอยู่ตรงหน้านางฟ้าไป๋ฮวาอย่างรวดเร็ว

“นางฟ้าหยุดก่อน”

ฉินหว่านกล่าว “เยี่ยชิวกำลังลงโทษไป๋ปิงในนั้น มันไม่สมควรที่คุณจะเข้าไป”

“เหตุใดจึงไม่เหมาะสม?” นางฟ้าไป๋ฮวาถาม “ฉันยินดีรับโทษ”

ฉินหว่านลังเล “ตอนนี้มันไม่เหมาะจริงๆ ที่จะเข้าไป”

ในขณะนั้น เสียงจากภายในก็ดังขึ้น

“พี่หว่าน คุณชายลงโทษผู้หญิงคนนั้นยังไง?” ลู่หลัวเรียกหาฉินหว่านด้วยความรักและถาม

นางฟ้าไป๋ฮวาก็ดูงุนงงเช่นกัน

ฉินหว่านเข้าใจว่า ผู้หญิงสองคนนี้ไร้เดียงสามากและไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่ถามคำถามเช่นนั้น

จะอธิบายอย่างไร?

ฉินหว่านคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ไป๋ปิงกำลังถูกเฆี่ยนตีอยู่ในนั้น”

“อะไรนะ เฆี่ยนตี?” ใบหน้าของลู่หลัวแสดงความตกตะลึงขณะที่เธอพูดว่า “คุณชายเฆี่ยนผู้หญิงได้อย่างไร มันโหดร้ายเกินไป”

นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวว่า “ในโลกการฝึกฝนของเรา เฉพาะผู้ที่ทำผิดพลาดร้ายแรงเท่านั้นที่จะถูกเฆี่ยน ฉันแค่ทะเลาะกับเธอนิดหน่อย มันไม่คู่ควรกับการลงโทษที่รุนแรงเช่นนี้ ไม่ ฉันต้องหยุดเขา”

เมื่อฉินหว่านเห็นสถานการณ์ไม่ถูกต้อง จึงพยายามหยุดเธอ แต่นางฟ้าไป๋ฮวาเตรียมพร้อมแล้ว ด้วยการบิดเอวของเธอ เธอเดินผ่านฉินหว่านเหมือนกิ่งวิลโลว์ที่ละเอียดอ่อน และไปถึงประตูในขั้นตอนเดียว

“ไม่” ฉินหว่านยังพูดไม่จบประโยค นางฟ้าไป๋ฮวาก็ผลักเปิดประตูห้องพักผ่อน

ช่วงเวลาถัดไป

“อา”

นางฟ้าไป๋ฮวากรีดร้องเหมือนกระต่ายที่สะดุ้งและถอยออกไปอย่างรวดเร็ว

“เจ้าวัง มีอะไรผิดปกติกับคุณ?”

ลู่หลัวพูดขณะที่เธอปรากฏตัวที่ประตูห้องพักผ่อนและมองเข้าไปข้างใน

“อา!”

ลู่หลัวก็กรีดร้องออกมาเช่นกัน รีบถอยกลับไป หน้าแดงขณะที่เธอพูดว่า “คุณชาย เขา……”

“บ้ากาม!” นางฟ้าไป๋ฮวาดุอย่างโกรธๆ เมื่อคิดถึงฉากที่เธอเพิ่งเห็น ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำและหัวใจเต้นรัว

ลู่หลัวพูดอย่างเขินอาย “พี่หว่าน คุณบอกว่ามันเป็นการเฆี่ยนตี...…”

“ลู่หลัว!” นางฟ้าไป๋ฮวาจ้องมองลู่หลัว และคิดกับตัวเองว่า จุดนี้คุณยังไม่เข้าใจได้อย่างไร?

ฉินวานมองเข้าไปในห้องและเห็นเยี่ยชิวลงโทษไป๋ปิงอย่างแรง เธอหน้าแดงจึงปิดประตูห้องนั่งเล่นอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เธอก็หันไปมองนางฟ้าไป๋ฮวาและลู่หลัว

ทั้งสองก้มศีรษะ หน้าแดง รู้สึกเขินอายและละอายใจ

“ฉันบอกแล้วว่า พวกคุณอย่าเข้าไป ทำไมไม่ฟังล่ะ ตอนนี้มันอึดอัดใช่ไหม!”

ฉินหว่านอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วพูดต่อ “ไป๋ปิงเป็นคนสนิทของเยี่ยชิว พวกเขามักจะประพฤติตัวแบบนี้ พวกคุณอย่าถือซาเลย”

มักเป็นแบบนี้...…

นายน้อยช่างน่าทึ่งจริงๆ!

ลู่หลัวคิดกับตัวเอง

“คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับเขา?” นางฟ้าไป๋ฮวาถามฉินหว่าน

ฉินหว่านตอบอย่างมั่นใจ “ฉันก็เป็นคนสนิทของเยี่ยชิวด้วย”

นางฟ้าไป๋ฮวาแสดงความคิดเห็นว่า “เขาโชคดีจริงๆ ที่มีคนสนิทที่สวยงามเช่นคุณสองคน”

ฉินหว่านกล่าวชมว่า “คุณทั้งคู่ก็สวยมากเช่นกัน เหมือนดอกไม้สองดอก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไป๋ปิงจะเข้าใจผิด”

ผู้หญิงชอบที่จะได้รับการยกย่อง นางฟ้าไป๋ฮวาและลู่หลัวยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของฉินหว่าน

ในขณะนี้ เสียงรบกวนจากห้องพักผ่อนก็ดังขึ้น