วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1277

เมื่อเยี่ยชิวพูดออกไปเช่นนี้ก็ยิ่งทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นทันที

สีหน้าของพอลเปลี่ยนไปเล็กน้อยและมีความอาฆาตแค้นปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า

ในขณะเดียวกัน คาร์ลที่ยืนอยู่ข้างพอลก็ทำสีหน้าเกรี้ยวกราดลุกโชนพร้อมกับปลดปล่อยพลังที่เดือดพล่านออกมา

เห็นได้ชัดว่าหากเยี่ยชิวเข้ามาแทรกจริงๆ ละก็ เช่นนั้นพวกเขาจะต้องกำจัดเยี่ยชิวอย่างแน่นอน

พอลหรี่ตาลงและกล่าวด้วยรอยยิ้ม "คุณเยี่ยก็พูดเป็นเล่นไป ประเทศของเราไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกันมาก่อน"

"อีกอย่าง เราเองก็อยากเป็นเพื่อนกับคุณเยี่ย"

"ผมเชื่อว่าคุณเยี่ยเป็นคนฉลาดคนหนึ่งและรู้ว่าต้องเลือกตัดสินใจยังไง"

"คุณเยี่ย คุณว่ายังไง?"

เยี่ยชิวหัวเราะ "เมื่อกี้ผมแค่พูดเล่นกับพวกคุณเท่านั้น อย่าได้เก็บไปคิดมากล่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คาร์ลก็เริ่มผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย

เยี่ยชิวพูดเสริมอีกว่า "ผมได้ยินพระศาสดากล่าวว่า จุดประสงค์ที่พวกคุณล้อมทำลายวาติกันก็เพื่อพระคัมภีร์เล่มหนึ่งเท่านั้นใช่ไหม?"

พอลพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "ใช่"

เยี่ยชิวกล่าว "ตอนนี้พระคัมภีร์ได้อยู่ในมือของผมแล้ว ผมสามารถตัดสินใจแทนพระศาสดาได้ว่าจะนำมันมอบให้กับพวกคุณ แต่พวกคุณจะต้องยอมรับเงื่อนไขสามข้อของผมก่อน"

คาร์ลกล่าวอย่างเย็นชา "พ่อหนุ่ม คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์จะต่อรองกับเราอย่างนั้นเหรอ?"

เยี่ยชิวไม่ได้สนใจคาร์ลและมองไปที่พอล

"คาร์ล คุณเยี่ยเป็นเพื่อนของเรา อย่าทำตัวเสียมารยาท"

แม้ว่าพอลจะกำลังตำหนิคาร์ลอยู่ แต่น้ำเสียงของเขากลับไม่ได้แสดงออกว่ากำลังตำหนิ แต่แค่เป็นการแสร้งทำออกไปให้คนอื่นเห็นเท่านั้น

"คุณเยี่ย เชิญพูดเงื่อนไขสามข้อของคุณมาได้เลย เพียงแค่ฟังดูสมเหตุสมผล ผมไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน" พอลกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เยี่ยชิวกล่าว "คุณสามารถตัดสินใจแทนคนอื่นได้? หรือคุณจะเรียกคนอื่นมาเพื่อให้พวกเขาได้รับฟังเงื่อนไขของผม?"

"ไม่จำเป็น" พอลกล่าว "ผมสามารถตัดสินใจทั้งหมดได้เอง คุณเยี่ย เชิญพูดเงื่อนไขของคุณมาได้เลย!"

จากนั้นเยี่ยชิวก็พูดขึ้นมา "ข้อหนึ่ง พวกคุณต้องปล่อยตัวนักโทษเหล่านั้นและสัญญาว่าจะไม่ตามไล่ล่าฆ่าพวกเขา"

พอลตอบตกลงโดยไม่คิด "ตกลง"

เยี่ยชิวกล่าว "ข้อสอง สัญญาว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ห้ามทำร้ายวาติกันอีกเป็นอันขาด"

พอลตอบตกลงอีกครั้ง "ตกลง!"

เยี่ยชิวกล่าว "ส่วนเงื่อนไขข้อที่สามก็คือผมจะพาตัวพระศาสดาไป และพวกคุณจะขัดขวางไม่ได้ และต้องสัญญาว่าจะไม่ทำให้พระศาสดาลำบากใจอีก"

"ไม่มีปัญหา" พอลกล่าวด้วยรอยยิ้ม "คุณเยี่ย ผมยอมรับเงื่อนไขของคุณทั้งสามข้อ ตอนนี้คุณจะมอบพระคัมภีร์ให้ผมได้หรือยัง?"

"อย่าให้เขา เขากำลังโกหกคุณ" พระศาสดาพูดแทรกขึ้นมา

ต่อให้เธอไม่กล่าวเตือน เยี่ยชิวเองก็ดูออก

เยี่ยชิวกล่าว "คุณตอบตกลงยอมรับเงื่อนไขของผมทั้งสามข้อโดยแทบไม่ได้คิดอะไรเลย มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ?"

พอลกล่าว "คนแคว้นหวาอย่างพวกคุณไม่ได้ชอบคนพูดตรงไปตรงมาหรอกเหรอ? คุณเยี่ย รีบส่งพระคัมภีร์มาให้ผมเถอะ!"

เยี่ยชิวกล่าว "มอบพระคัมภีร์ให้คุณก็ได้ แต่พวกคุณต้องออกไปจากวาติกันเสียก่อน และหลังจากที่ผมพาพระศาสดากลับไปถึงชายแดนเมื่อไร ผมถึงจะมอบพระคัมภีร์ให้คุณ"

รอยยิ้มบนใบหน้าของพอลเปลี่ยนไปเล็กน้อย "คุณเยี่ย เราไม่มีทางถอยออกไปก่อนที่จะได้พระคัมภีร์แน่นอน"

เยี่ยชิวเลิกคิ้ว "งั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้ว?"

"ยังจะพูดอะไรอีก พระศาสดาอย่าได้คิดออกไปจากที่นี่ และบรรดาลูกศิษย์สาวกทั้งหมดนั่นด้วย ผมจะฆ่าพวกเขาให้หมดทุกคน" คาร์ลตะคอก

เยี่ยชิวเหลือบมองคาร์ลด้วยความโกรธแค้น

"คุณเยี่ย คุณเองก็เห็นแล้วว่าต่อให้ผมตอบตกลงว่าจะให้พวกคุณออกไปจากที่นี่ได้ก่อนที่ผมจะได้พระคัมภีร์มาครอง แต่ถึงยังไงเพื่อนของผมก็ไม่มีทางยอม"

พอลกล่าว "เราไม่อยากเป็นศัตรูกับแคว้นหวาและไม่อยากเป็นศัตรูกับคุณ ฉะนั้นคุณเยี่ย ได้โปรดมอบพระคัมภีร์มาเสียเถอะ แล้วผมจะปล่อยคุณไป"

"ในสายตาของผมแล้ว คุณอ่อนแอเกินไป หากผมจะฆ่าคุณก็ไม่ต่างอะไรกับการฆ่ามด"

คาร์ลกล่าวโดยไม่เห็นเยี่ยชิวอยู่ในสายตาเลยสักนิด "ถ้าผมเป็นคุณผมจะรีบมอบพระคัมภีร์ออกมาและรีบหนีไปจากที่นี่"

"การที่คุณอยู่ที่นี่นานเท่าไรก็เหมือนยิ่งใกล้ความตายเร็วขึ้นเท่านั้น"

เยี่ยชิวก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับมองไปที่คาร์ล "ผมเองก็อยากเห็นเหมือนกันว่าทำไมคุณถึงได้เหิมเกริมอุกอาจได้มากขนาดนี้"

"เพราะวรยุทธ์ของผมสูงกว่าคุณ" คาร์ลพูดจบก็ปลดปล่อยพลังมหาศาลจำนวนมากออกมากดทับ

หมัดของเขาต่อยไปที่เยี่ยชิว

"รีบหลบไป" พระศาสดาเห็นว่าคาร์ลลงมือและสถานการณ์ได้เปลี่ยนไปจึงได้รีบเข้ามาขวางอยู่หน้าเยี่ยชิวเพื่อคิดจะรับหมัดนี้ของคาร์ล

ทว่าเยี่ยชิวกลับผลักพระศาสดาออกไปพร้อมกับหยิบแส้ออกมาเหวี่ยง

แส้ตกลงไปที่หมัดของคาร์ลและทำให้เกิดเสียงกระดูกแตกหักดังขึ้น

วินาทีนั้น หมัดข้างขวาของคาร์ลได้แตกเป็นเสี่ยงๆ

"อ๊า......"

คาร์ลร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดและถอยหลังไปหลายก้าว เขาแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น

พระศาสดาและพอลเองก็ทำหน้าเหลือเชื่อและตกตะลึงอย่างมาก

เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เหนือความคาดหมายของพวกเขาไปมาก

เยี่ยชิวกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย "เดิมทีผมไม่ได้อยากมีเรื่องกับพวกคุณเลย"

"แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพวกคุณจะดื้อรั้นมากขนาดนี้"

"ถ้างั้นผมเองก็จะไม่เกรงใจแล้วเช่นกัน!"