วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1282

เยี่ยชิว เยี่ยชิวทำร้ายราชาสิงโตอย่างแรงด้วยกำปั้น

ผู้ที่อยู่ตรงนั้นต่างก็พากันตกใจ

โดยเฉพาะเหล่าบรรดาราชาชั้นปรมาจารย์ที่มาพร้อมกับราชาสิงโต พวกเขาทั้งหมดต่างก็พากันประหลาดใจ

ไม่มีใครคาดคิดว่าราชาสิงโตเพิ่งจะเริ่มก็โดนจัดการอย่างหนักหน่วง

“ชายผู้นี้แตกต่างจากเหล่าบรรดาผู้คนจากขั้นเคารพทั่วไป” นักมายากลโจเซฟพูด

"แตกต่างจริงๆ" หญิงชราพูดต่อ "เขาแข็งแกร่งกว่าปรมาจารย์ขั้นเคารพทั่วไป"

บากูพูด "ข้ารู้สึกได้ว่าพละกำลังของเขาแข็งแกร่งมาก น่าจะเป็นเพราะฝึกพลังลมปราณ"

ผ่าง!

ราชาสิงโตตบฝ่ามือลงบนพื้น จากนั้นพลิกตัว และลุกขึ้นยืน

เขาก้มหน้ามองก็เห็นว่ากระดูกสันอกของเขาแตกจนบุ๋มเข้าไป ภายในคอก็มีเลือดเต็มไปหมด

ราชาสิงโตกลืนเลือดลงไป สีหน้าของเขาตอนนี้ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“ราชาสิงโตท่านไหวหรือไม่?” โจเซฟถาม “พวกเรามีกันตั้งมากมาย ไม่จำเป็นต้องต่อสู้เพียงลำพัง พวกเราร่วมกองกำลังและฆ่าเขาเลย…”

“ข้าบอกไปแล้ว ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ห้ามเข้ามายุ่ง” ราชาสิงโตเหลือบมองเยี่ยชิวอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “วันนี้ข้าจะหั่นมันให้เป็นชิ้นๆ”

ราชาสิงโตโกรธมากในเวลานี้

เขาเองก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะถูกชายผู้ขั้นเคารพจัดการจนกระเด็นลอยไปไกลต่อหน้าทุกคนแบบนี้ นี่นับเป็นความอัปยศอดสูของเขาอย่างยิ่ง

เขารู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

และที่ทนไม่ได้มากที่สุดก็คือเขาโจมตีจนกระเด็นต่อหน้าพระศาสดา

ราชาสิงโตต้องการแต่งงานกับพระศาสดา แต่พระศาสดาไม่ได้ชอบเขา เมื่อวานพระศาสดายังด่าเขาว่าขยะอีก และตอนนี้เขายังถูกเยี่ยชิวจัดการกระเด็นต่อหน้าต่อตาพระศาสดา แบบนี้ไม่ยิ่งทำให้พระศาสดารู้สึกว่าเขาเป็นขยะจริงๆ เหรอ?

ในขณะนั้นเอง เสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น

“พละกำลังเพียงเท่านี้ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าราชาสิงโตอีก คำพูดไม่ตรงกับความจริงสักนิด”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า "ข้าขอแนะนำให้เจ้าเปลี่ยนชื่อเป็นด้วงมูลสัตว์ดีกว่า"

ราชาสิงโตโกรธมาก และเมื่อเขาอ้าปากจะพูด เลือดที่ถูกข่มเอาไว้ก็พุ่งออกมา "พร้วด——"

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ไม่มีทาง ก็แค่บอกให้เขาเปลี่ยนชื่อเท่านั้น ทำไมถึงจะโกรธขนาดนี้?

ใจแคบเกินไปแล้ว!

เยี่ยชิวตัดสินใจว่าจะทำให้ราชาสิงโตโกรธอีกครั้ง หากเขาสามารถทำให้ราชาโกรธจนกระอักเลือดตายโดยไม่ต้องลงมือได้ แบบนั้นคงจะดีแน่นอน

เยี่ยชิวพูดว่า "ด้วงมูลสัตว์ ข้าจะบอกข่าวอะไรเจ้าอย่าง พระศาสดาเคยบอกว่าชาตินี้ถ้าไม่ใช่ข้า เธอก็จะไม่แต่งงานกับใครหน้าไหนทั้งนั้น"

อะไรนะ?

ดวงตาของราชาสิงโตเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความอิจฉา

เขาใฝ่ฝันที่จะแต่งงานกับพระศาสดามาโดยตลอด และเขาก็ไม่เคยแม้แต่จะคิดเลยว่าพระศาสดาอยากจะแต่งงานกับเยี่ยชิว

น่ารังเกียจชะมัด!

พระศาสดายืนอยู่ข้างหลังเยี่ยชิวและแอบกลอกตาไปมา พลางคิดกับตัวเองว่า เธอไปบอกว่าจะแต่งงานกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ไม่มีใครคาดคิดว่า เสียงของเยี่ยชิวจะเปลี่ยนไป "แต่เพราะข้ามีคนสนิทมากมาย เพราะฉะนั้นจึงไม่มีแผนที่จะแต่งงานกับพระศาสดา"

แม่ง

ราชาสิงโตโกรธจัดจนหน้าเขียว

“ถ้าพระศาสดายืนกรานที่จะตามติดไปกับข้า ข้าเองก็ยินดีจะรับนางเป็นสนมเล็ก” เยี่ยชิวถาม “ด้วงมูล นางสนมแปลว่าอะไรเจ้าคงรู้ใช่หรือไม่”

“ไอ้เวร ไอ้เวร——”

ราชาสิงโตกระอักเลือดออกมาเต็มปากอีกครั้ง

หญิงชราเห็นแล้วว่าเยี่ยชิวจงใจทำให้ราชาสิงโตโกรธ จึงรีบเตือนว่า "ราชาสิงโต มันจงใจทำให้ท่านหงุดหงิด ขอแค่ท่านสามารถฆ่ามันได้ พระศาสดาก็จะเป็นของท่าน"

ทันใดนั้นราชาสิงโตก็ตั้งสติขึ้นมาได้อีกครั้ง ใช่ ขอแค่เยี่ยชิวตาย พระศาสดาก็เป็นของเขาแล้วไม่ใช่หรือ?

ไม่คาดคิดว่าพระศาสดาจะพูดว่า "ราชาสิงโต เจ้าและพวกเขาฆ่าพระสันตะปาปา อีกทั้งยังทำลายร่างของท่าน ความแค้นนี้ยากที่จะอยู่ร่วมโลกกันได้ ข้ารอที่จะบดขยี้ร่างเจ้าให้แหลกละเอียดจนแทบทนไม่ไหว"

พอได้ยินแบบนี้ราชาสิงโตก็โกรธจัด

“ได้ ดีมาก! ในเมื่อข้าไม่สามารถครอบครองเจ้าได้ ผู้อื่นก็อย่าหวังครอบครองเช่นกัน วันนี้ข้าจะฆ่าพวกเจ้าสองคนเสีย”

บูม!

ราชาสิงโตลงมืออีกครั้ง เขาเหวี่ยงหมัดและโจมตีเยี่ยชิวอย่างแรง

เยี่ยชิวแอบเสียดายที่ทักษะการก่อกวนยั่วโมโหของเขายังขาดอยู่เล็กน้อย เพราะถ้าอมตะชางเหม่ยอยู่ที่นี่ เขาอาจจะทำให้ราชาสิงโตโกรธจนกระอักตายได้จริงๆ

ตอนนี้สิ่งที่ทำได้คือลงมือเท่านั้น