วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1307

เยี่ยชิว เหลือบมองป้ายทะเบียน อาวดี้แล้วรีบก้าวไปข้างหน้าและเปิดประตูด้วยความสมัครใจ

เชียนซานเสวี่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย: "พี่หลิน เขาคือ..."

“เราก็เข้าไปทักทายเขาด้วย” หลินจิงจื้อจับแขนของเชียนซานเสวี่ยแล้วเดินตามเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้า ชายวัยกลางคนในชุดสูทก็เดินออกจากรถ อาวดี้

รองนายกเทศมนตรีหวง!

“เสี่ยวเยี่ย ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับเชิญ คุณคงไม่ยินดีต้อนรับฉันใช่ไหม?” รองนายกเทศมนตรีหวงพูดติดตลก

“พูดอะไรของท่านเนี่ย คุณมานั้นถือว่าเป็นเกียรติของฉัน ฉันดีใจยังไม่ทันเลย” เยี่ยชิวกล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันได้ยินมาว่าคุณได้ลูกสาวและกำลังจัดงานเลี้ยงครบรอบเดือนที่นี่ ฉันเลยมาดื่มในงานเลี้ยงโดยเฉพาะ” หลังจากที่รองนายกเทศมนตรีหวง พูดจบ เขาก็หยิบกล่องเครื่องประดับออกมาแล้วยื่นให้เยี่ยชิว: "นี่เป็นของขวัญที่ฉันมอบให้กับเด็ก"

เยี่ยชิว กล่าวว่า: "แค่คุณมาฉันก็รู้สึกขอบคุณมากๆแล้ว ยังจะเตรียมของขวัญอะไรอีก?"

รองนายกเทศมนตรีหวง กล่าวว่า: "เสี่ยวเยี่ย ไม่จำเป็นต้องสุภาพระหว่างคุณและฉัน แค่ย!"

"ขอบคุณ" เย่ชิวหยิบกล่องเครื่องประดับแล้วพูดกับรองนายกเทศมนตรีหวง "ฉันจะพาคุณเข้าไป!"

“ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าวันนี้ต้องมีแขกมาเยอะแน่ คุณต้อนรับแขกเถอะ เดี๋ยวฉันเข้าไปเอง” หลังจากที่รองนายกเทศมนตรีหวง พูดจบ เขาก็ยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อยให้กับหลินจิงจื้อและเชี่ยนซานเสวี่ย ถือเป็นการทักทายแล้ว จากนั้นก็เดินเข้าไปในโรงแรม

เยี่ยชิวเปิดกล่องและกล่องด้านในเป็นกำไลทองสำหรับเด็กคู่หนึ่ง มูลค่าประมาณหมื่นกว่า

เยี่ยชิว อธิบายกับเชียนซานเสวี่ยว่า: "ตอนที่เขายังไม่ได้สร้างตัวรองนายกเทศมนตรีหวงนั้นดีกับเขามาก"

“เหตุผลที่ฉันเคารพเขาไม่ใช่แค่เหตุผลนี้เท่านั้น แต่ยังเพราะเขาเป็นเจ้าหน้าที่ที่ดีด้วย”

“การรับราชการ และสร้างความสุขให้กับทุกคน”

"ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาได้ทำสิ่งดีๆ ที่เป็นประโยชน์มากมายในเจียงโจว เขามีความซื่อสัตย์และทุ่มเทในการบริการสาธารณะ และเป็นที่รักของชาวเจียงโจวอย่างสุดซึ้ง"

“ฉันเคารพคนแบบนี้จากก้นบึ้งของหัวใจ”

หลินจิงจื้อ กล่าวว่า: "รองนายกเทศมนตรี หวง เป็นคนดีจริงๆ หากในโลกนี้มีเจ้าหน้าที่ที่ดีเช่นเขาอีก ชีวิตของผู้คนคงจะมีความสุขมากขึ้น เยี่ยชิว คุณรู้จักคนใหญ่โตมากมาย หากมีโอกาสก็ช่วยดึงเขาด้วย "

“ฉันเข้าใจแล้ว” เยี่ยชิวยื่นกล่องเครื่องประดับให้เชียนซานเสวี่ย

ขณะนี้มีรถแท็กซี่มาจอดที่หน้าโรงแรม

เพื่อนร่วมงานจากการแพทย์แผนจีนมาถึงแล้ว

เหล่าเซี่ยง,ฟู่เหยียนเจี๋ย,ซุนเซิ่งโซ่ว ...

มาเป็นกลุ่มห้าหกคน

พวกเขาแสดงความยินดีกับเยี่ยชิว และแต่ละคนก็มอบของขวัญของพวกเขาให้

“เจ้าอ้วน ทำไมเสี่ยวเสี่ยวกับลั่วยิงยังไม่ถึงอีก?” เยี่ยชิวถาม

“พวกเขาบอกว่าจะกลับไปเอาของ และจะกลับมาเร็วๆ นี้” ฟู่หยานเจี๋ยตอบ

“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว พวกคุณเข้าไปก่อน” เยี่ยชิวกล่าว

ไม่นานหลังจากที่เพื่อนร่วมงานจากแผนกการแพทย์แผนจีนเข้าไปแล้ว ซู่เสี่ยวเสี่ยวและซู่ลั่วยิงก็มาถึง

“พี่หลิน เราคงมาไม่สายไปหน่อยใช่ไหม?” ซู่ลั่วยิงถาม

“ไม่ งานเลี้ยงเริ่มตอนดึก” หลินจิงจื้อพูดด้วยรอยยิ้ม

ซู่เสี่ยวเสี่ยวยื่นซองจดหมายให้เชียนซานเสวี่ยและพูดว่า "พี่เสวี่ย นี่คือของขวัญของฉันที่มอบให้หยูอี้ เปิดดูสิ"

เชียนซานเสวี่ย เปิดซองจดหมายและพบว่าเป็นบัตรช้อปปิ้งอยู่ข้างใน

“นี่คือ?” เชียนซานเสวี่ยสับสน

ซู่เสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า: "นี่คือบัตรสมาชิกของร้านขายขนม ฉันเก็บเงินไว้ในนี้หมดแล้ว น่าจะเพียงพอให้หยูอี้กินจนถึง10ขวบเลย"

เชียนซานเสวี่ย: "?"

เยี่ยชิว: "?"

“เสี่ยวเสี่ยว คุณฝากเงินไว้เท่าไหร่?” หลินจิงจื้อถาม

ซู่เสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า: "ไม่มาก ล้านห้า"

เยี่ยชิว ยิ้มและพูดว่า: "ผู้อำนวยการหลี่ ผู้เฒ่าหวัง พวกคุณอย่าทำเช่นนี้"

“ที่ฉันไม่โทรหาพวกคุณก็เพราะว่าฉันกังวลว่าพวกคุณจะยุ่งกับงานมากเกินไป ถ้าเพียงเพื่อมางานเลี้ยงครบรอบเดือนของเด็กจึงไปรบกวนการงานของพวกคุณ นั่นจะเป็นความผิดของฉัน”

“ผู้อำนวยการหลี่ ผู้เฒ่าหวัง โปรดอย่าโกรธเคืองเลย”

ผู้อำนวยการหลี่หัวเราะแล้วพูดว่า "ฉันล้อเล่นนะ อย่าถือสาเลยนะ ฉันได้ยินข่าวว่าคุณจะจัดงานครบรอบเดือนที่นี่ ฉันก็เลยมาที่นี่และบังเอิญเจอผู้เฒ่าหวังระหว่างทาง"

ผู้เฒ่าหวังยื่นซองจดหมายขนาดใหญ่ให้กับเยี่ยชิว แล้วพูดว่า "นี่เป็นน้ำใจฉันเล็กๆน้อยๆ"

เยี่ยชิวเปิดออกมาดูและเห็นว่าข้างในมีใบรับรองอสังหาริมทรัพย์และวิลล่าขนาด 2,000 ตารางเมตร

“มอบให้เด็กนะ อย่ารังเกียจ” ผู้เฒ่าหวังกล่าว

“ผู้เฒ่าหวัง ขอบคุณนะ” เยี่ยชิวกล่าวอย่างสุภาพ

ในเวลานี้ ผู้อำนวยการหลี่มอบอั่งเปาแก่เยี่ยชิว โดยตรงและกล่าวว่า "ฉันไม่รวยเท่าผู้เฒ่าหวัง ดังนั้นฉันจึงให้อั่งเปามูลค่า1800หยวน เสี่ยวเยี่ย คุณอย่ารังเกียจเลย"

เยี่ยชิวพูดอย่างรวดเร็ว: "ดูสิ่งที่คุณพูดสิ แค่คุณมาก็..."

ในขณะนี้เอง

รถลีมูซีนลินคอล์นสีดำขับมาทางเข้าโรงแรม

“เสี่ยวเยี่ย คุณไปต้อนรับแขก ผู้เฒ่าหวังและฉันจะเข้าไปก่อน” หลังจากที่ผู้อำนวยการหลี่พูดจบแล้ว เขาก็พาผู้เฒ่าหวังและหวังซวนเข้าไปในโรงแรม

สายตาของ เยี่ยชิว จ้องมองไปที่รถลินคอล์น

หลังจากที่รถจอดลงแล้ว คนขับก็ออกมาแล้วพูดว่า "คุณเยี่ย แขกผู้มีเกียรติได้มอบของขวัญให้ลูกสาวของคุณ"

“ใครให้” เยี่ยชิวถาม

“ของขวัญอยู่ในรถ คุณเห็นแล้วจะเข้าใจเอง” คนขับกล่าว

เยี่ยชิว เดินเข้าไปอย่างสงสัยแล้วเปิดประตูรถ เห็นเพียงมีสิ่งใหญ่ๆ ภายในรถ ห่อด้วยผ้าสีแดงอย่างแน่นหนา

เขาดึงผ้าสีแดงออก และวินาทีต่อมา โลงศพสีดำก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา