วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1327

ไปซะ?

เยี่ยชิวคิดว่าตัวเองหูฝาดไป

ฉันฆ่าคนมากมายขนาดนี้ แต่กลับปล่อยให้ฉันออกไป เจ้าหมอนี่เสียสติไปแล้วหรือยังไง?

และขณะเดียวกัน สีหน้าของไมเคิลก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

"อาจารย์ เจ้าหมอนี่ฆ่าไมค์ เขาต้องการกำจัดตระกูลของเราให้สิ้นซาก จะปล่อยเขาไปแบบนี้ไม่ได้นะครับ"

"อีกอย่าง เขาได้ฆ่าผู้คุ้มกันประเทศถึงสิบแปดคน หากปล่อยให้เขามีชีวิตออกไปแบบนี้ เช่นนั้นเราจะเอาหน้าที่ไหนไปอธิบายให้บรรดาผู้นำของประเทศฟังได้ยังไงกัน?"

"หากไม่กำจัดเขาให้สิ้นซาก จะต้องกลายเป็นปัญหาในอนาคตแน่ อาจารย์....."

"หุบปาก!" ชายชรากวาดสายตาไปที่ไมเคิลและทันใดนั้นเอง ไมเคิลก็รู้สึกขนลุกซู่หวาดกลัวไปถึงกระดูกดำ

อาจารย์คิดจะฆ่าฉันเพียงเพราะชายชาวต่างชาติคนนั้นอย่างนั้นเหรอ?

ไมเคิลกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

"พ่อหนุ่ม ไม่ว่านายมีเรื่องขุ่นเคืองกับไมค์ยังไงหรือนายฆ่าคนไปเท่าไรก็ถือเสียว่าเป็นการทำเพื่อหายแค้นแล้วกัน ไปซะ!" ชายชรากล่าวอย่างสงบ

เยี่ยชิวยืนอยู่กับที่และกล่าวออกไป "บอกให้ผมไปก็คิดว่าผมจะไปอย่างง่ายดายงั้นเหรอ เห็นผมเป็นอะไร?"

ชายชรากล่าว "นายต้องการอะไร?"

เยี่ยชิวแสดงท่าทีหนักแน่น "วันนี้จุดประสงค์ที่ผมมาที่นี่ก็เพื่อกำจัดตระกูลโรเดลให้สิ้นซาก หากผมยังทำไม่สำเร็จ ผมไม่มีทางไปไหนเด็ดขาด"

สีหน้าของชายชราเคร่งขรึม "ฉันอยู่ตรงนี้ นายไม่มีสิทธิ์ทำอะไรตระกูลของฉัน พ่อหนุ่ม อย่ารนหาที่ตายหน่อยเลย"

"ผมว่าคุณต่างหากที่รนหาที่ตาย" เยี่ยชิวกล่าวอย่างไม่แยแส "อายุขัยของคุณกำลังจะหมดลงและไม่ไกลจากความตายแล้ว"

คำพูดนี้เป็นความจริง

ชายชราปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกับเยี่ยชิว

ชายชราคนนี้อายุมากแล้วจริงๆ ใบหน้าและกระดูกผิวหนังของเขาก็เหี่ยวย่นมาก ต่อให้เขาไม่ลงมือทำอะไร ชายชราคนนี้ก็มีชีวิตไปได้อีกไม่นาน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไมเคิลก็มองไปที่ชายชราด้วยความตื่นตระหนก หากชายชราตายลง เช่นนั้นตระกูลโรเดลจะต้องพบเจอกับภัยพิบัติครั้งใหญ่อย่างแน่นอน

อาจารย์คนนี้มีอายุกว่าสองร้อยปี และถือเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งร้ายกาจที่สุดของตระกูลโรเดล

"นายพูดถูก ฉันกำลังจะตายในอีกไม่ช้า แต่ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันต้องจัดการนายให้ได้" ชายชรากล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "พ่อหนุ่ม แต่นายต่างออกไป อนาคตของนายยังอีกยาวไกล นายไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลากับฉัน"

ชายชราไม่อยากลงมือ

เลือดลมปราณของเขากำลังจะเหือดแห้งแล้ว หากเขาต้องลงมือและต่อให้ฆ่าเยี่ยชิวได้ก็อาจส่งผลกระทบต่ออายุขัยเวลาที่เหลืออยู่ของเขา

หรืออาจอยู่ไม่ถึงปีหน้าก็เป็นได้

ฉะนั้นเขาจึงพยายามบอกปัดอยู่เช่นนี้

"ฉันสัมผัสได้ว่านายแข็งแกร่งกว่ายอดฝีมือในระดับสูงสุดของราชามาก แต่นายไม่สามารถกำจัดฉันได้แน่นอน"

เยี่ยชิวกล่าว "เพียงแค่คุณและคนในตระกูลทุกคนฆ่าตัวตาย ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรศพของพวกคุณ ไม่เช่นนั้นศพของพวกคุณทุกคนไม่เหลือชิ้นดีแน่"

ชายชราทำหน้าโกรธเกรี้ยว ในฐานะที่เขาเป็นยอดฝีมือระดับสูง เขาไม่มีทางยอมให้ใครมาทำตัวอวดดีฮึกเหิมแบบนี้ต่อหน้าเขาเด็ดขาด "พ่อหนุ่ม นายอยากตายจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?"

"คนที่รนหาที่ตายคือพวกคุณต่างหาก" เยี่ยชิวกล่าว "ถึงยังไงผมก็จะกำจัดทำลายตระกูลโรเดลให้สิ้นซาก คุณไม่มีทางขวางผมได้"

"ดี! ดี! ดีมาก!" ชายชรากล่าว "ฉันใช้ชีวิตมาถึงขั้นนี้แล้ว ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยเจอใครที่อวดดีเท่านายมาก่อนเลย ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะทำตามความต้องการของนาย"

ฟรึ่บ!

ชายชราโบกหอกสงครามในมือและทันใดนั้นเอง พลังที่น่าสะพรึงก็แผ่ซ่านไปทั่ว

หอกสงครามระเบิดออกมาด้วยแสงเจิดจ้าส่องแสงเจิดจ้าบนท้องฟ้า ทันใดนั้น มันก็อยู่ตรงหน้าของเยี่ยชิว

การเคลื่อนไหวของมันเร็วมาก

เยี่ยชิวรีบหยิบหม้อเฉียนคุนขึ้นมาและเหวี่ยงออกไปอย่างไม่รีรอ

"ควับ!"

เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ

ชายชราถอยหลังไปเล็กน้อยขณะที่มือยังคงถือหอกสงครามอยู่ พร้อมกับทำท่าทางโจมตีเยี่ยชิวอย่างบ้าคลั่ง

เยี่ยชิวตกใจ

แม้ว่าเลือดลมปราณของชายชราคนนี้กำลังจะเหือดแห้งลงและแก่ชรามากแล้ว ทว่าการลงมือของเขากลับเสมือนเสือดุที่มีพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก