วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1351

เมื่อได้ยินเสียงของเยี่ยชิว ทุกคนก็หยุดอย่างรวดเร็ว แต่ละคนตื่นตระหนก

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นครู่หนึ่ง พวกเขาก็พบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ

“เจ้าหนู คุณเป็นบ้าอะไร?” อมตะชางเหม่ยบ่นอย่างไม่พอใจ

“พวกคุณดูที่กำแพงสิ” เยี่ยชิวกล่าว

อมตะชางเหม่ยชูยันต์เปลวไฟ และนำมันเข้ามาใกล้กับผนัง ทันใดนั้น ทุกคนก็สามารถมองเห็นรอยการขุดค้นของมนุษย์บนกำแพงหินของถ้ำได้อย่างชัดเจน

“หืม ถ้ำนี้ถูกสร้างโดยมนุษย์เหรอ?”

“ใครจะเป็นคนสร้างถ้ำที่นี่?”

“การขุดถ้ำขนาดใหญ่เช่นนี้ คงเป็นโครงการใหญ่!”

“……”

ทุกคนพึมพำอย่างเงียบ ๆ

“สถานที่แห่งนี้ไม่ง่าย ทุกคนต้องระวัง” เยี่ยชิวเตือน

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยและเดินต่อไป

“ฮู”

ทันใดนั้นก็มีลมหนาวพัดผ่านมา

ถ้ำนั้นหนาวอยู่แล้ว และด้วยลมหนาว ทุกคนจึงต้องใช้พลังภายในเพื่อต้านทานความหนาวเย็น

เซียวจ้านมีระดับพลังยุทธ์ที่อ่อนแอที่สุด แม้จะพยายามต้านทานความหนาวเย็น แต่เขาก็ยังคงตัวสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

เมื่อเยี่ยชิวเห็นสิ่งนี้ ก็วางมือบนไหล่ของเซียวจ้าน เติมพลังเข้าไปในตัวเซียวจ้าน

และเซียวจ้านรู้สึกอบอุ่น

“ขอบคุณหัวหน้า” เซียวจ้านแสดงความขอบคุณ

“ไม่ต้องเกรงใจ” เยี่ยชิวตอบ ดวงตาของเขายังคงกวาดสายตาไปรอบๆ

หลังจากเดินไปได้ประมาณสามร้อยเมตร

พวกเขาก็โผล่ออกมาจากถ้ำในที่สุด

เบื้องหน้าพวกเขามีพื้นที่กว้างใหญ่ มีบันไดหินชุดหนึ่งทอดยาวไปข้างหน้า

พวกเขาเหยียบบนบันไดหินและเดินต่อไป

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ก็มีถ้ำอีกแห่งหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา

ถ้ำนี้มีขนาดใหญ่มากและทั้งสองด้านของทางเข้ามียักษ์ทองสัมฤทธิ์สองตัวยืนอยู่

ยักษ์ทองสัมฤทธิ์ทั้งสองมีความสูงประมาณสามสิบเมตร ตัวแรกถือดาบยาว และอีกตัวถือขวานต่อสู้ มีลักษณะคล้ายกับเทพเจ้าประตูที่ดุร้ายสองตน ท่าทางราวกับผู้บังคับบัญชา

“สวูช!”

อมตะชางเหม่ยก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และเอื้อมมือไปแตะยักษ์ทองสัมฤทธิ์ตัวหนึ่ง

“พระเจ้า ด้วยยักษ์ทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่เช่นนี้ พวกมันคงจะมีค่ามหาศาลใช่ไหม?”

อมตะชางเหม่ยอุทานว่า “เจ้าหนู ใช้กระเป๋าเฉียนคุนรวบรวมพวกมัน เราจะแบ่งกำไรในภายหลัง”

เยี่ยชิวกลอกตา ชายชราคนนี้โลภมาก

ชงซวีเต้าเหรินพูดอย่างไม่อดทน “เจ้าวายร้าย เรามาที่นี่เพื่อค้นหาเส้นเลือดมังกร อย่าก่อปัญหาโดยไม่จำเป็น”

นางฟ้าไป๋ฮวาร้อง “การค้นหาเส้นเลือดมังกรเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรก”

“เมื่อเทียบกับเส้นเลือดมังกรแล้ว ยักษ์ทองแดงสองตัวนี้ไม่มีอะไรเลย ฉันแค่ล้อเล่น อิอิ”

อมตะชางเหม่ยพูดต่อ “ฉันสงสัยว่าใครเป็นคนสร้างยักษ์ทองสัมฤทธิ์สองตัวนี้ที่นี่?”

นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวว่า “อย่ากังวลเรื่องนั้น การค้นหาเส้นเลือดมังกรคือสิ่งสำคัญ”

อมตะชางเหม่ยเหลือบมองนางฟ้าไป๋ฮวาแล้วพูดอย่างมีความหมายว่า “นางฟ้า ทำไมฉันรู้สึกเหมือนคุณอยากค้นหาเส้นเลือดมังกรจริงๆ”

“คุณไม่อยากตามหาเหมือนกันเหรอ?” นางฟ้าไป๋ฮวาโต้กลับ

“แน่นอน ฉันต้องการค้นหาเส้นเลือดมังกร แต่ฉันแค่รู้สึกว่า…...”

“พอเถอะ หยุดพูดเรื่องไร้สาระ รีบหาเส้นเลือดมังกรกันเถอะ”

นางฟ้าไป๋ฮวาขัดจังหวะอมตะชางเหม่ยอย่างไม่อดทน ด้วยกลัวว่าเขาจะสอบสวนต่อไปและเปิดเผยความตั้งใจที่แท้จริงของเธอ

“นางฟ้าพูดถูก การค้นหาเส้นเลือดมังกรเป็นสิ่งสำคัญที่สุด”

หลังจากที่อมตะชางเหม่ยพูดจบ เขาก็หรี่ตาและจ้องมองไปที่ถ้ำเรื่อยๆ

ทางเข้าถ้ำมืดสนิท ราวกับสัตว์ร้ายที่มีปากอ้าค้าง รอคอยเหยื่อที่จะตกลงไปในกับดัก

“เจ้าวายร้าย ทำไมคุณไม่เข้าไปล่ะ?” ชงซวีเต้าเหรินเห็นอมตะชางเหม่ยยืนนิ่งและถาม