วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1398

วันถัดไป

เมื่อเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยกำลังจะจากไป หลงหนี่ว์ก็เข้ามาส่งพวกเขา

“ขออภัย ลุงสามของคุณดื่มมากเกินไปเมื่อคืนนี้ และยังไม่ตื่นเลย” หลงหนี่ว์กล่าวอย่างขอโทษ

เมื่อคืน เยี่ยชิวและคนอื่นๆ ดื่มจนถึงห้าโมงเช้า โดยดื่มเหล้าอายุร้อยปีหลายสิบเหยือก

เยี่ยหวู่ตี้มึนเมาอย่างหนัก

อมตะชางเหม่ยก็เมาเช่นกัน แต่มีสติขึ้นหลังจากใช้พลังชี่ที่แท้จริงของเขา เพื่อขับแอลกอฮอล์ออกจากร่างกาย

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ป้าสาม คุณดูแลตัวเองและลุงสามด้วย ขอให้มีลูกเร็วๆ”

ใบหน้าของหลงหนี่ว์แดงเล็กน้อยขณะที่เธอพูดว่า “คุณระวังในโลกฝึกเซียนด้วยนะ พยายามกลับมาเร็วๆ นะ”

“ตกลง ลาก่อน!”

เยี่ยชิวพร้อมด้วยอมตะชางเหม่ย ขึ้นเครื่องบินและออกเดินทาง

หลังจากที่เครื่องบินทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้ว เยี่ยหวู่ตี้ก็ออกมาจากบ้าน สวมเสื้อคลุมทหาร และเดินไปที่ด้านข้างของหลงหนี่ว์

“คุณตื่นแล้ว ทำไมไม่มาส่งเขาล่ะ” หลงหนี่ว์ถามเบาๆ

เยี่ยหวู่ตี้ถอนหายใจและพูดว่า “ร่วมหัวเราะอย่างเมามายสามหมื่นครั้ง ไม่ต้องการพูดจากลาอย่างเศร้าโศก”

“ฉันไม่ใช่คนอ่อนไหว แต่ก็ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นการจากลาเช่นกัน”

“แม้ว่าเมื่อคืนเยี่ยชิวจะไม่พูดอะไร แต่ฉันรู้ว่า การเดินทางสู่โลกฝึกเซียนจะต้องอันตรายอย่างยิ่ง ฉันหวังว่าเขาจะกลับมาอย่างปลอดภัย”

เยี่ยหวู่ตี้เงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางที่เครื่องบินหายไป และน้ำเสียงของเขาก็หนักขึ้น “คุณต้องกลับมาอย่างปลอดภัย!”

หลงหนี่ว์จับมือเยี่ยหวู่ตี้แล้วพูดว่า “อย่ากังวลกับเยี่ยชิว เขาไม่ใช่คนธรรมดา แม้แต่ในโลกฝึกเซียน เขาจะสร้างโลกของเขาเองอย่างแน่นอน”

เยี่ยหวู่ตี้ยิ้ม “นั่นเป็นเรื่องจริง ไม่มีคนไร้ประโยชน์ในตระกูลเยี่ยของเรา”

“จุ๊ฟ” หลงหนี่ว์กลอกตา ค่อนข้างขุ่นเคือง “มันนานมากแล้ว ท้องของฉันก็ยังเงียบอยู่ คุณอยากส่งของขวัญไหม?”

ใบหน้าของเยี่ยหวู่ตี้เปลี่ยนเป็นสีแดง

“อะไรนะ ฉันผิดเหรอ?” หลงหนี่ว์หัวเราะเบา ๆ

“ฮึ่ม กล้าล้อเลียนฉัน วันนี้ฉันจะคืนศักดิ์ศรีของสามี!” เยี่ยหวู่ตี้กล่าว จากนั้นอุ้มหลงหนี่ว์ขึ้นมา แล้วรีบเข้าไปในห้อง

……

สองชั่วโมงต่อมา

เครื่องบินลำดังกล่าวปรากฏขึ้นเหนือเทือกเขาฉินหลิ่ง

เยี่ยชิวมองลงไปที่หน้าต่างและเห็นเทือกเขาฉินหลิ่งที่มีลักษณะคล้ายมังกรยักษ์ขดตัวอย่างสง่างามและตระการตา

ไม่นานเครื่องบินก็ร่อนลงบนพื้น

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยลงจากเครื่องบิน รถจี๊ปทหารก็วิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว และหยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสองคน

“เยี่ยชิว! ผู้อาวุโส!”

ถังเฟยโบกมือจากที่นั่งคนขับ ตะโกนว่า “ขึ้นรถเร็วเข้า!”

ทั้งสองขึ้นรถจี๊ป และเยี่ยชิวถามว่า “จากที่นี่ไปยังจุดที่เราต้องไปไกลแค่ไหน?”

“ไม่ไกลหรอก แค่ไม่กี่ไมล์เท่านั้น” ถังเฟยกล่าวว่า “สถานที่นั้นค่อนข้างลึกลับ และทำให้ฉันหมดสติ เมื่อฉันได้ยินว่าคุณและผู้อาวุโสกำลังจะมา ฉันรู้สึกโล่งใจ”

อมตะชางเหม่ยหันไปมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างรถ และจู่ๆ ก็พูดว่า “ฉันรู้สึกมีแรงบันดาลใจ...…”

ไม่นะ ชายชราคนนี้กำลังจะเริ่มเขียนบทกวีอีกครั้ง!

ก่อนที่เยี่ยชิวจะหยุดเขาได้ เขาได้ยินเสียงอมตะชางเหม่ยท่องเสียงดังว่า “คำรามฉิน กับหุ่นเงา วัฒนธรรมของดินแดนสามฉินอันอุดมสมบูรณ์ ที่ราบฉินระยะทางแปดร้อยไมล์”

“ไล่ตามความฝัน เสริมบารมีของชาติ แสดงความงดงามและสมบัติล้ำค่าของเก้าแคว้น จิตวิญญาณผู้กล้าในประวัติศาสตร์ห้าพันปี!”