วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1405

เยี่ยชิวปิดโลงศพเลือดเข้มด้วยหม้อเฉียนคุนเพื่อเป็นมาตรการป้องกันไว้ก่อน

“เหล่าจิ่วไม่ใช่ตัวละครที่ดีอย่างแน่นอน หม้อเฉียนคุนยังไม่เพียงพอในอนาคต ฉันต้องหาทางทำให้เขายอมจำนนต่อฉันอย่างสมบูรณ์”

เยี่ยชิวคิดกับตัวเอง

ทันใดนั้น เสียงร้องอันเจ็บปวดก็ดังมาจากด้านหลัง “โอ๊ย เจ็บ...…”

อมตะชางเหม่ยตื่นขึ้นมา

เยี่ยชิวรีบเดินเข้าไปช่วยอมตะชางเหม่ยขึ้น และถามว่า “ผู้เฒ่า คุณไหวไหม?”

“ไหวอยู่ ฉันมีผิวหนังหนาและไม่สามารถโจมตีได้” อมตะชางเหม่ย กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เจ้าหนู แขนที่ขาดนั้นไม่เพียงแต่ลึกลับ แต่ยังแข็งแกร่งมากด้วย เราต้องหาทางกำจัดเขา……”

“เอ่อ แล้วโลงศพไปไหนล่ะ?”

ทันใดนั้นอมตะชางเหม่ยก็สังเกตเห็นโลงศพหายไป

“มันหนีเองไปแล้ว” เยี่ยชิวกล่าว

“อะไรนะ หนีไปเหรอ โอ้ไม่ ชาวฉินหลิ่งจะต้องเดือดร้อน”

อมตะชางเหม่ยกล่าว ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเขาเห็นสีหน้าสงบของเยี่ยชิว

“เจ้าหนู คุณกำลังโกหกฉันใช่ไหม?”

“ทำไมคุณพูดแบบนั้น?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันรู้จักนิสัยของคุณเป็นอย่างดี คุณจะไม่มีวันปล่อยให้สัตว์อันตรายเดินเตร่ได้อย่างอิสระ บอกฉันที โลงศพหายไปไหน?”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “มันอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยมาก”

อมตะชางเหม่ยเบิกตากว้าง “เจ้าหนู คุณไม่ได้ใส่โลงศพนั้นไว้ในกระเป๋าเฉียนคุนใช่ไหม?”

เยี่ยชิวพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“ไอ้โง่!” อมตะชางเหม่ยอุทานว่า แขนที่ขาดเป็นสิ่งมีชีวิตที่อันตราย คุณไม่กลัวว่าเขาจะทำร้ายคุณ ถ้าคุณใส่เขาไว้ในกระเป๋าเฉียนคุนเหรอ?”

“เจ้าหนู เราต้องหาทางกำจัดแขนที่ขาดนั้นโดยเร็ว"

“ไม่เช่นนั้นคุณจะถูกเขาทำร้ายในที่สุด”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันมีวิธีปราบปรามเขา"

“เห้อ!” อมตะชางเหม่ย ถอนหายใจ “เจ้าหนู ทำไมคุณไม่ฟังคำแนะนำล่ะ ฉันไม่ได้ทำร้ายคุณนะ?”

เยี่ยชิวรู้ว่าอมตะชางเหม่ยเป็นห่วงเขา และกล่าวว่า “แขนที่ขาดนั่นทรงพลังจริงๆ หลังจากที่เราเข้าสู่โลกฝึกเซียน เราอาจสามารถใช้เขาได้”

“การมีไพ่เด็ดเพิ่ม แสดงว่าเรามีทางออกเพิ่มเติม ไม่ดีเหรอ?”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “เจ้าหนู คุณต้องระวังเป็นพิเศษ!”

“ไม่ต้องกังวล ฉันควบคุมมันได้แล้ว สำหรับตอนนี้ เรามาหาทางจัดการกับศพมังกรกันเถอะ” เยี่ยชิวกล่าว “มังกรตัวนี้มีพิษร้ายแรง และเราต้องทำความสะอาดเลือดสดบนพื้นด้วย”

“ง่ายๆ เราสามารถใช้ยันต์ไฟเผามันได้” อมตะชางเหม่ยกล่าว จากนั้นกัดนิ้วกลางของเขาแล้วดึงยันต์ไฟขนาดใหญ่ขึ้นไปในอากาศด้วยเลือด

“จุดไฟ!”

อมตะชางเหม่ยใช้ฝ่ามือ และยันต์เลือดก็ตกลงไปบนศพของมังกรอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดไฟอันดุเดือด

ทันใดนั้น ศพของมังกรทั้งตัวก็ถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิง

“เกล็ดมังกรนั้นแข็งแกร่งมาก ยันต์ไฟสามารถเผามันได้หรือไม่?” เยี่ยชิวถามด้วยความไม่เชื่อ

อมตะชางเหม่ยกล่าวอย่างมั่นใจว่า “ยันต์ไฟธรรมดาใช้งานไม่ได้ แต่ยันต์ไฟนี้ที่ดึงมาด้วยเลือดแก่นของฉัน สามารถเผาศพของมังกรให้เป็นเถ้าถ่านได้อย่างง่ายดาย”

ในไม่ช้า เยี่ยชิวก็เห็นเกล็ดของมังกรถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

“มันได้ผลจริงๆ!” เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจ “ผู้เฒ่า ฉันไม่คาดคิดมาก่อนว่า หลังจากที่คุณประสบความสำเร็จในการฝึกฝน ทักษะการวาดยันต์ของคุณจะพัฒนาขึ้นมากขนาดนี้”

“ไม่มีอะไร ไม่ควรค่าแก่การพูดถึง” อมตะชางเหม่ยพูดอย่างสุภาพ แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ