วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1409

"หนานเกอ คุณเข้ามาได้ยังไง?"

เยี่ยชิวตกใจมากและรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างกาย

แม้ว่าเขาและชิวซานหนานเกอได้เคยมีอะไรกันมาก่อนแล้ว และเชียนซานเสวี่ยเองก็รับรู้ แต่ตอนนี้เชียนซานเสวี่ยอยู่ข้างนอก หากเธอเห็นขึ้นมา เยี่ยชิวคงทำตัวไม่ถูกแน่

"คุณอย่าเพิ่งตกใจไป เสี่ยวเสวี่ยให้ฉันเข้ามาเอง"

ชิวซานหนานเกอพูดขึ้นมาก็หน้าแดงก่ำ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอเขินอายมาก

เธอเองก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งและตอนนี้ก็หน้าแดงด้วยความเขินอายไปอีก ทำให้ยิ่งดึงดูดใจไปอีกแบบ

เยี่ยชิวตกใจ "เสี่ยวเสวี่ยให้คุณเข้ามา? เธอหมายความว่ายังไง?"

ชิวซานหนานเกอเดินเข้าไปตรงหน้าเยี่ยชิวพร้อมกับชี้นิ้วไปที่หน้าผากของเขาและกล่าวอย่างเขินอาย "คุณไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้กันแน่ เสี่ยวเสวี่ยให้ฉันเข้ามาปรนนิบัติดูแลคุณไง!"

แม้ว่าฉันจะชอบ แต่มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ.....

ไม่ดี?

เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้เยี่ยชิวเองก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

และขณะนี้เอง ชิวซานหนานเกอก็เปิดผ้าห่มออก เธอกวาดสายตามองอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าที่เขินอายและแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม

"ช่วงนี้คุณดูยุ่งมาตลอด เหนื่อยไหม?" ชิวซานหนานเกอถามอย่างอ่อนโยน

"อืม" เยี่ยชิวตอบ

"คุณพลิกตัวแล้วหันหลังให้ฉันสิ ฉันจะนวดให้คุณ" ชิวซานหนานเกอกล่าว

เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เยี่ยชิวทำได้เพียงทำตามคำพูดของเธอโดยการพลิกตัวหันแผ่นหลังให้เธอ

ชิวซานหนานเกอคุกเข่าลงข้างๆ และจากนั้นก็ใช้สองมือนวดไปที่แผ่นหลังของเยี่ยชิวและถามขึ้นมา "เบาไปไหม?"

"หนักกว่านี้หน่อย" เยี่ยชิวกล่าว

ชิวซานหนานเกอออกแรงขึ้นอีกหน่อย

"โอ้ย......" เยี่ยชิวร้องเสียงหลงขึ้นมา

"ขอโทษนะ แรงเกินไปใช่ไหม งั้นฉันเบาลงหน่อย" ชิวซานหนานเกอกล่าวขอโทษ

"ไม่ต้องๆ เมื่อกี้กำลังดีเลย ผมรู้สึกสบายไปหน่อยก็เลย......ฮิฮิ"

เยี่ยชิวหลับตาเพื่อสัมผัสถึงแรงนวดของเธอบนแผ่นหลังอย่างผ่อนคลาย

เงียบกริบไม่มีเสียงอะไร

เวลาผ่านไป

เยี่ยชิวก็ถามขึ้นมา "หนานเกอ คุณนวดเก่งขนาดนี้ คุณเคยเรียนมาใช่ไหม?"

ชิวซานหนานเกอกล่าว "ไม่เคย"

"งั้นคุณข่างมีพรสวรรค์เหลือเกิน" เยี่ยชิวกล่าวชื่นชม

ชิวซานหนานเกอเขินจนหน้าแดงพร้อมกับพูดขึ้นมา "โดยปกติแล้วผู้หญิงในต้าตงมักจะนวดเป็น นี่คงเป็นสิ่งที่สืบทอดปลูกฝังกันมากระมัง!"

เยี่ยชิวแอบกล่าวในใจ สิ่งที่สืบทอดกันมาของต้าตงไม่ใช่อุณหภูมิที่ร้อนจัดและโจรสลัดในทะเลทรายหรอกเหรอ?

ทว่าเขาไม่ได้พูดออกไป

ชิวซานหนานเกอกล่าว "ผู้หญิงในต้าตงมักมีความอ่อนโยนและมักใส่ใจดูแลผู้อื่น โดยเฉพาะดูแลปรนนิบัติผู้ชายของตัวเอง"

"แบบนี้ผู้ชายในประเทศของพวกคุณช่างโชคดีเหลือเกิน!" เยี่ยชิวกล่าว

ชิวซานหานเกอถอนหายใจ "ก่อนหน้านี้ฉันมีความเชื่อผิดๆ เกี่ยวกับประเทศของพวกคุณและมักคิดว่าประเทศของพวกคุณไม่มีคนดี แต่หลังจากที่ได้รู้จักคุณและได้มาอยู่ที่เจียงโจว ทำให้ฉันพบว่าความคิดของฉันผิดหมดทุกอย่าง"

"ผู้คนในประเทศของคุณมีแต่คนดี แถมยังมีจิตใจดีและมีมารยาทมาก"

เยี่ยชิวถามออกไป "หนานเกอ คุณอยากอยู่ที่นี่ไปตลอดไหม?"

ชิวซานหนานเกอกล่าว "แม้ว่าฉันจะชอบเจียงโจวมาก แต่....."

เยี่ยชิวไม่รอให้เธอพูดจบก็รีบแทรกขึ้นมา "คุณเองก็น่าจะรู้ว่าผมจะต้องไปโลกแห่งการฝึกเซียน แม่ของผมและพวกพี่หลินเองก็ไม่มีศิลปะการต่อสู้อะไร ผมอยากให้คุณช่วยดูแลพวกเขา"

"ทางที่ดีคือคุณและเสี่ยวเสวี่ยสามารถอยู่ที่นี่ไปตลอดได้"

"หรูอี้ยังเล็กมาก หากพวกคุณอยู่ที่เจียงโจว แม่ของผมก็จะได้คอยช่วยเลี้ยงเด็ก หากพวกคุณอยากกลับประเทศ พวกคุณก็สามารถกลับไปเยี่ยมได้เสมอ"

"หากพวกคุณสามารถอยู่ที่เจียงโจวได้ เช่นนั้นผมก็คงไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วงอีกต่อไป"