วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1410

เยี่ยชิวถามออกไปด้วยความตกใจ "แม่ เกิดอะไรขึ้นกับคุณตา?"

เฉียนจิ้งหลานกล่าว "คุณตาของลูกไม่ได้เป็นอะไร แต่น้องชายของลูกก่อเรื่องเข้า เขาอยากจะไปบวชที่วัดเทียนหลงเพื่อขอเป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ให้ได้"

เยี่ยชิวตกใจ อยากไปบวชเป็นพระ?

เฉียนจิ้งหลานกล่าว "ลูกก็รู้ว่าตระกูลเฉียนเป็นตระกูลนักวิชาการที่มีประเพณีของครอบครัวเก่าแก่นับศตวรรษ และประเพณีของตระกูลก็เข้มงวดมาก"

"เดิมทีคุณตาคาดหวังจะให้ลุงใหญ่สืบทอดตระกูลก็เลยตกลงให้ลุงรองทำธุรกิจ แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดเรื่องกับลุงใหญ่เสียก่อน"

"ตอนนี้ตระกูลเฉียนรุ่นที่สามก็เหลือเพียงตัวตัวคนเดียวที่เป็นผู้ชายและต่างก็คาดหวังจะให้เขาเป็นผู้นำคนต่อไป ใครจะไปรู้ว่าเขาคิดจะเป็นพระ ทำให้คุณตาและลุงรองต่างพากันโกรธมาก"

"ตอนนี้ตระกูลเฉียนทะเลาะกันอย่างหนัก คุณตาของลูกก็โกรธจนหมดสติไป เมื่อสักครู่เขาได้โทรหาแม่บอกว่าเฉียนตัวตัวเชื่อฟังคำพูดของลูกก็เลยอยากให้ลูกไปพูดเกลี้ยกล่อมเขาหน่อย"

"ชิวเอ๋อร์ ลูกคิดว่าเรื่องนี้......"

"แม่ ผมจะรีบไปที่ซูโจวเดี๋ยวนี้ครับ" เดิมทีเยี่ยชิวก็คิดไว้แล้วว่าก่อนจะเดินทางไปโลกแห่งการฝึกเซียนก็จะไปเยี่ยมผู้อาวุโสเฉียนก่อน ตอนนี้ในเมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นก็เป็นจังหวะดีให้เขาได้ไปที่นั่น

"ชิวเอ๋อร์ เสี่ยวเสวี่ยและหนานเกอล่ะ?" เฉียนจิ้งหลานถาม

"พวกเธอกำลังนอนหลับอยู่ครับ" เยี่ยชิวพูดจบก็รู้สึกผิด แบบนี้ก็เท่ากับเป็นการบอกแม่ของเขาแล้วสิว่าเมื่อคืนเขาอยู่กับพวกเธอสองคน?

"แม่รู้แล้ว เดี๋ยวแม่จะกลับไปตุ๋นยาบำรุงร่างกายให้พวกเธอดื่ม" เฉียนจิ้งหลานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"แม่ งั้นผมวางก่อนนะ" เยี่ยชิวรีบวางสายและจากนั้นก็ส่งข้อความหาเซียวจ้านเพื่อให้เขาจองตั๋วเครื่องบินให้

หลังจากเยี่ยชิวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เห็นชิวซานหนานเกอและเชียนซานเสวี่ยกำลังหลับอยู่ เขาค่อยๆ บรรจงจูบทั้งสองและจากนั้นก็เดินออกไป

เมื่อเยี่ยชิวเดินลงมาถึงข้างล่างตก เซียวจ้านก็ขับรถเข้ามา

"พี่เขย จองตั๋วเรียบร้อยแล้ว ผมส่งพี่ไปสนามบินเลยแล้วกัน" เซียวจ้านกล่าว

"อืม" เยี่ยชิวพยักหน้า

เวลาผ่านไปสามสิบนาที

เยี่ยชิวเดินทางมาถึงสนามบินและขณะที่เขากำลังผ่านการตรวจค้นสัมภาระนั้น เซียวจ้านก็ได้ตะโกนเรียกเขา

เซียวจ้านตะโกน "พี่เขย วังซาตานมีเรื่องให้พี่ต้องจัดการ ตอนนี้เฉียนตัวตัวก็มีเรื่องให้พี่ต้องจัดการ พี่ช่างเป็นนักช่วยชีวิตที่ยอดไปเลย"

"ในเมื่อพี่ชอบช่วยเหลือคนขนาดนี้ งั้นพี่ต้องคอยหาเวลาไปหาพี่สาวของผมบ้างนะ"

"พี่ทำให้หัวใจของเธอลุกเป็นไฟ พี่ต้องไปดับไฟในใจให้เธอด้วยล่ะ"

"พี่เขย ผมไม่สนหรอกนะ ถึงยังไงหลังจากที่พี่กลับมาจากซูโจวแล้วต้องไปหาพี่สาวของผม ไม่งั้นผมจะพาพี่สาวของผมไปหาพี่"

เยี่ยชิวกล่าว "ได้ กลับมาฉันจะไปหาอี้เหริน"

เวลาบ่ายโมง

เยี่ยชิวเดินทางมาถึงซูโจว

เขาเดินทางไปที่คฤหาสน์ของตระกูลเฉียนได้อย่างชำนาญเส้นทาง เมื่อเดินเข้าไปก็พบเข้ากับเฉียนเว่ยตงและกัวอวี้ถิง

พวกเขาทำหน้าเคร่งขรึมและมีรอยคล้ำใต้ตาอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าของพวกเขาอ่อนล้าซึ่งดูแล้วเหมือนไม่ได้นอนมาหลายคืน

"เยี่ยชิว ในที่สุดนายก็กลับมา" เฉียนเว่ยตงและกัวอวี้ถิงเห็นเยี่ยชิวก็ยิ้มออกราวกับเจอกับฟางช่วยชีวิตเข้า

"คุณลุง คุณป้า เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?" เยี่ยชิวถาม

"เฮ้อ อย่าไปพูดถึงเลย ฉันอยากจะฆ่าลูกไม่รักดีนั่นให้ตายไปเลย" เฉียนเว่ยตงกล่าวออกไปด้วยความโกรธ

"ผมจะไปหาคุณตา" เยี่ยชิวพูดจบก็เดินไปที่ห้องของผู้อาวุโสเฉียน

เมื่อเดินเข้าไปก็พบว่าผู้อาวุโสเฉียนกำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ในมือ