วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1417

บ่านสอง

เยี่ยชิวและคนอื่น ๆ มาถึงที่ภูเขาคุนหลุน

พวกเขาพบกับลัทธิเต๋าฉงซูในบ้านหิน

หลังจากที่ไม่ได้พบเขาเพียงหนึ่งเดือน ลัทธิเต๋าฉงซูดูเหมือนจะเปลี่ยนไป ใบหน้าของเขาเหลืองและมีกล้ามเนื้อ ดวงตาของเขาจมลง และเขาดูขาดสารอาหาร

“ผู้อาวุโส คุณกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร” เย่ชิวถามด้วยความประหลาดใจ

อาจารย์ฉางเหม่ยกล่าวว่า "เด็กโง่ อย่าบอกนะว่าเดือนนี้เจ้าไม่ได้กินข้าว?"

"กิน" นักลัทธิเต๋าฉงซูพูดอย่างอ่อนแรง "กินข้าวเถอะ"

แม้ว่าสำหรับผู้ฝึกฝนในระดับของเขา มันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรถ้าเขาไม่กินในช่วงเวลาสั้นๆ แต่การกินอาหารเพียงมื้อเดียวในหนึ่งเดือน ถือเป็นปาฏิหาริย์ที่เขาไม่หิว

“ไอเด็กนี่ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ” อาจารย์ฉางเหม่ยกล่าว “คุณกำลังถือศีลอดอยู่หรือเปล่า?”

ฝึกลุงของคุณ!

ฉงซูจ้องมองอาจารย์ฉางเหม่ย "ไม่ใช่ความผิดของคุณ"

“มีอะไรผิดปกติกับฉัน?” ฉางเหม่ยรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ฉงซูกล่าว "ตอนที่เจ้าอยู่บนภูเขา เจ้าดื่มไวน์และเนื้อวันละสามครั้ง ตั้งแต่เจ้าจากไป ฉันก็ยังไม่ได้กินเนื้อสัตว์เลย"

“บนภูเขาไม่ค่อยมีเกมเหรอ?” อาจารย์ฉางเหม่ยกล่าว

"ฉันล่ากระต่ายมาหลายสิบตัว แต่ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร" ฉงซูกล่าวว่า "ตอนที่ฉันอยู่ที่ภูเขาหวู่ดัง สาวกของฉันก็เตรียมอาหารและพาพวกมันมาที่ห้องของฉัน แล้วเมื่อฉันมา นี่เจ้า ฉันก็เป็นคนตะกละเหมือนกัน ดื่มกินเนื้อทุกวัน แต่ฉันไม่เคยทำอาหารเลย”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ทุกคนก็ตกตะลึง

อาจารย์ชางเหม่ยหัวเราะเสียงดัง: "จุ๊ จุ๊ จุ๊ หัวหน้านิกายทำอาหารไม่ได้จริงๆ หิวมานานแล้ว หัวเราะแทบตายจริงๆ"

“มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมดที่คุณยังหัวเราะอยู่” ฉงซูพูดว่า “ไอ้สารเลว ทำไมคุณไม่หยุดไปยังโลกแห่งการฝึกฝนและอยู่ที่นี่กับฉันล่ะ”

"จะมีประโยชน์อะไรที่จะอยู่กับชายชราที่ไม่ดีเช่นคุณ? ฉันอยากไปโลกแห่งการฝึกฝนเพื่อดูสาวดอกไม้ นางฟ้าไป๋ฮวาบอกว่าตราบใดที่คุณมีความสามารถคุณสามารถแต่งงานกับนางสนมหลายร้อยคนในโลกได้ ของการฝึกฝน” ฉางเหม่ยเจิ้นเหรินกล่าวว่า “บางทีเมื่อฉันกลับมา อาจมีสาวสวยหลายร้อยคนอยู่รอบตัวฉัน”

“ไร้ยางอาย!” ฉงซูบ่น

“แต่เราทั้งคู่ต่างก็เป็นสมาชิกลัทธิเต๋า หากคุณอดตายจริงๆ ฉงซูผู้น่าสงสารจะยังคงรู้สึกผิด มาทำแบบนี้กัน ยังเร็วอยู่ และฉันจะสอนวิธีบาร์บีคิวให้คุณ” อาจารย์ฉางเหม่ยถาม "อยู่ตรงนั้นไหม" มีกระต่ายเหลือบ้างไหม? ”

“ฉันแช่แข็งมันด้วยน้ำแข็งและหิมะตรงนั้น” ลัทธิเต๋าฉงซูชี้ไปที่มุมห้อง

ฉางเหม่ยวิ่งไปที่มุมห้อง เตะน้ำแข็งและหิมะออกไป และพบกระต่ายหลายสิบตัวแช่แข็งอยู่ข้างใต้

แต่ละคนอ้วนมาก

“คนดี มันแปลกที่จะฆ่ากระต่ายจำนวนมากและทำให้ตัวเองขาดสารอาหาร”

อาจารย์ฉางเหม่ยนำกระต่ายสองตัวออกมาแล้วพูดว่า “ไอเด็กน้อย พักสักหน่อยเถอะ"

“วันนี้ข้าจะทำหม้อไฟเนื้อกระต่ายให้คุณแล้วจึงย่างกระต่ายให้คุณลองฝีมือของข้า”

“ไอเจ้าเด็กมาช่วยฉันหน่อย ฉันจะสอนวิธีย่างกระต่ายให้”

ชายชราสองคนไปทำงาน

นางฟ้าไป๋ฮวาขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดอย่างไม่พอใจ "คราวนี้ถึงเวลาแล้วและมันเสียเวลา ฉันอยากจะเอาชนะเขาจริงๆ"

“ปล่อยเขาไป อย่ารีบร้อนไปสักพัก” เยี่ยชิวรู้ว่าแม้ภายนอกอาจารย์ฉางเหม่ยจะดูร่าเริง แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ค่อยเต็มใจที่จะออกจากโลกฆราวาส

“ยังไงก็ตาม คุณใช้เวลานานแค่ไหนในการมาจากโลกแห่งการฝึกฝนสู่โลกฆราวาสครั้งที่แล้ว?” เยี่ยชิวถาม

นางฟ้าไป๋ฮวากล่าว "เวลานั้นสั้นมาก ฉันบังเอิญบุกเข้าไปในรูปแบบ จากนั้นฉันก็มาถึงโลกฆราวาส"

เยี่ยชิวพยักหน้าแสดงว่าเขาเข้าใจแล้วพูด "เราจะออกเดินทางหลังจากรับประทานอาหารแล้ว"