วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1420

ทันทีที่เยี่ยชิวพูดจบ ก็มีคน "ตึงตึง" มาเคาะประตู

“ท่าน ท่าน โปรดตื่นเร็วเข้า— —”

เสียงของคนรับใช้ดังมาจากนอกประตู

เยี่ยชิวเปิดประตูและเห็นคนรับใช้ยืนอยู่นอกประตูด้วยสีหน้ากังวล

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากชั้นล่าง

“คุณต้องการอะไรจากฉัน” เยี่ยชิวถาม

พนักงานเสิร์ฟพูดว่า "ท่านคะ ฉันขอโทษจริงๆ มีคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาครอบครองร้าน พวกเขาขอให้แขกที่มาพักที่นี่ออกไปทันที"

เยี่ยชิวโกรธเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าเมื่อเขามาถึงโลกแห่งการฝึกฝนครั้งแรกเขาจะถูกไล่ออกจากโรงแรมในคืนแรก

เยี่ยชิวพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ "คุณทำธุรกิจยังไง มาก่อนได้ก่อน เข้าใจไหม ผู้มาสายจะจองสถานที่ได้อย่างไร"

ในเวลานี้นางฟ้าไป๋ฮาวาและลู่หลัวก็ออกมาจากห้องเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้น?” นางฟ้าไป๋ฮวาถาม

“ก็คือ มีคนจองร้านไว้แล้ว ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากขอให้แขกทุกคนออกไป” หลังจากพูดจบ เด็กชายก็หยิบหินจิตวิญญาณออกมาสองก้อนแล้วมอบให้ลู่หลัว “สาวน้อยเกิดเรื่องแบบขึ้น ฉันขอโทษด้วยจริงๆ ฉันจะคืนหินวิญญาณให้คุณและฉันขอการอภัยจากคุณ”

ลู่หลัวพูดด้วยความโกรธ "ฉันอยากรู้ว่าใครหยิ่งผยองขนาดนี้?"

“สาวน้อย โปรดอย่าไปเลย” เด็กชายลดเสียงลงและพูด “กลุ่มคนที่จองสถานที่นั้นมาจากนิกายหยินหยาง”

หืม?

ดวงตาของลู่หลัวเปลี่ยนไป

พนักงานเสิร์ฟกล่าว "ร้านนี้เป็นธุรกิจขนาดเล็ก ฉันไม่กล้ารุกรานนิกายหยินหยางจริงๆ โปรดอย่าโกรธเคือง โปรดเก็บกระเป๋าแล้วไปจากที่นี่!"

"เอาล่ะ เราจะออกเดินทางทันที" นางฟ้าไป๋ฮวามองเธอ และลู่หลัวหยิบหินวิญญาณขึ้นมา

“ขอบคุณนะครับ” เด็กชายกำหมัดแน่นแล้วรีบลงไปชั้นล่าง

“เกิดอะไรขึ้น?” อาจารย์ฉางเหม่ยออกมาจากห้องแล้วถามเมื่อเห็นทุกคนยืนอยู่ที่ประตู

“ผู้คนจากนิกายหยินหยางได้จองโรงแรมไว้แล้ว และคนรับใช้ก็มาที่นี่เพื่อขับไล่พวกเราออกไป” ลู่หละวกล่าว

“เรื่องนี้จะไร้เหตุผลได้อย่างไร ฉันจะไปหาพวกเขาเพื่อโต้แย้งกับคุณตอนนี้” อาจารย์ฉางเหม่ยพูดแล้วจากไป

"หยุด!" ไป๋ฮวาพูดอย่างจริงจัง "นิกายหยินหยางเป็นนิกายชั้นนำในดินแดนรกร้างตะวันออก มีปรมาจารย์มากมายในนิกาย ถ้าเรากระตุ้นพวกเขาด้วยความแข็งแกร่งของพวกเราสองสามคน มันจะต้องเป็นไข่อย่างไม่ต้องสงสัย กับก้อนหิน อย่าหุนหันพลันแล่น”

“คุณจะกลืนความโกรธของคุณแบบนี้เหรอ?” ฉางเหม่ยไม่พอใจอย่างมาก เมื่อเขาอยู่ในโลกฆราวาสเขาเป็นผู้นำนิกายและได้รับความเคารพไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะถูกไล่ออกจากโรงแรมในคืนแรกของเขาในโลกแห่งการฝึกฝน

คับข้องใจ!

“ถ้าเอาชนะฉันไม่ได้ก็ต้องก้มหัว” นางฟ้าป๋ฮวากล่าวว่า “เราไปหาโรงแรมอื่นกันเถอะ ไปกันเถอะ!”

ในขณะนั้น หลายคนก็ลงไปชั้นล่าง

เยี่ยชิวลงมาจากปล่องบันไดและเห็นผู้ชายหลายสิบคนนั่งอยู่ที่ชั้นแรกของโรงแรม พวกเขาทั้งหมดสวมชุดเกราะ ใบหน้าที่เย็นชาและมีกลิ่นเลือดรุนแรงบนร่างกาย

เขารู้ทันทีว่าคนเหล่านี้เป็นทหารม้ากลุ่มเดียวกับที่เหยียบย่ำเด็กชายจนตายบนถนน

เจตนาฆ่าฉายแววอยู่ในดวงตาของเยี่ยชิว

ในขณะนี้ ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าโต๊ะก็เงยหน้าขึ้นและดวงตาของเขาจ้องมองไปที่เยี่ยชิว

“เป็นการรับรู้ที่ทรงพลังจริงๆ!”

เยี่ยชิวตกใจและรีบเบือนหน้าไปทางอื่น โดยไม่ต้องการสร้างปัญหา

ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินออกจากโรงแรม ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ไม่เหมาะสมดังขึ้น

"รอสักครู่!"

ทันใดนั้น ชายในชุดเกราะหลายคนก็ปิดประตูไว้

เยี่ยชิวหันกลับไปและเห็นว่าเป็นชายหนุ่มที่กำลังพูดอยู่

“มีอะไรเกิดขึ้น?” เยี่ยชิวถามอย่างใจเย็น