วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1422

“คุณแค่อยากจะฆ่าฉันเหรอ? ไร้เดียงสาจริงๆ!”

พ่าง — —

หลังจากที่ชายหนุ่มพูดจบเขาก็ตบฝ่ามือลงบนโต๊ะ ทันใดนั้น โต๊ะไม้ที่สมบูรณ์ก็กลายเป็นผง

หลังจากนั้นทันที ชายหนุ่มก็ยืนขึ้น และชุดเกราะสีดำบนร่างกายของเขาก็เปล่งรัศมีเย็นออกมา

“แม้ว่าคุณจะสามารถฆ่าพี่ชายของฉันได้ แต่การฝึกฝนของคุณยังอ่อนแอเกินไป และมันจะง่ายสำหรับฉันที่จะฆ่าคุณ”

ชายหนุ่มเหยียดฝ่ามือออก และมีลูกบอลแสงปรากฏขึ้นบนฝ่ามือ วินาทีต่อมา ในมือของเขามีหอกสีเข้ม

"พ่าง!“

ชายหนุ่มถือหอกแล้วชี้ไปที่เยี่ยชิวก่อนที่เขาจะลงมือทำ เจตนาฆ่าก็เต็มไปทั่วโรงแรม และโต๊ะและเก้าอี้รอบตัวเขาก็พังทลายลง

การแสดงออกในปัจจุบันเปลี่ยนไปอย่างมาก

แม้แต่เยี่ยชิวก็เลิกคิ้ว เขารู้สึกได้จากออร่าสังหารที่แข็งแกร่งว่าการฝึกฝนของชายหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งมาก

ชายหนุ่มพูดว่า "เจ้านายของฉันอยู่ในอาณาจักรแห่งน้ำอมฤตสีทอง คุณอยู่ที่จุดสูงสุดของราชา มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างคุณและฉัน มันจะง่ายกว่าสำหรับฉันที่จะบดขยี้คุณจนตายมากกว่าที่จะบดขยี้ มดตาย”

อาณาจักรน้ำอมฤตสีทอง!

เมื่อได้ยินสี่คำนี้ หัวใจของนางฟ้าไป๋ฮวาก็เต้นรัว หากเธอไม่ตกอยู่ภายใต้การฝึกฝน เธอจะไม่กลัวชายหนุ่มคนนี้ แต่ตอนนี้ เธอไม่เหมาะกับชายหนุ่มคนนี้แล้ว

ในทางกลับกันเยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เมื่อดูว่าคุณหยิ่งแค่ไหน ฉันคิดว่าคุณแข็งแกร่งมาก แต่คุณอยู่สูงกว่าฉันแค่ระดับเดียว คุณตายแล้ว” เยี่ยชิวคิดกับตัวเอง

เสียงของชายหนุ่มเปลี่ยนไป "อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ใช่คนโหดเหี้ยม ฉันสามารถให้โอกาสคุณมีชีวิตรอดได้"

“ตราบใดที่คุณส่งผู้หญิงสองคนนั้นไปที่เตียงของฉันอย่างเชื่อฟังและปล่อยให้พวกเขารับใช้ฉันด้วยสุดใจ บางทีฉันอาจจะปล่อยคุณไปเมื่อฉันมีความสุข”

"มิฉะนั้น……"

ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจบ เขาถูกเยี่ยชิวขัดจังหวะไว้

“ถ้าจะสู้ก็สู้ อย่าเปรียบเทียบโง่ๆ”

“แสวงหาความตาย!” ชายหนุ่มโกรธจัด และหอกของเขาก็พุ่งไปข้างหน้าราวกับมังกรตัวยาวแทงไปที่หัวของเยี่ยชิว

ทุกที่ที่ปืนผ่านไปก็มีเสียงแตกในอากาศเหมือนระเบิด

น่ากลัวมาก

อย่างไรก็ตามเยี่ยชิวยืนอยู่ตรงจุดนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ซ่อนตัว แต่ยังมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

เมื่อเห็นแล้ว หอกกำลังจะเจาะหน้าผากของเยี่ยชิว

ในช่วงเวลาวิกฤติ

เยี่ยชิวลงมือ

"บูม!"

เยี่ยชิวต่อยและโจมตีปลายหอกราวกับระเบิดดังสนั่น

ฉางเหม่ยและนางฟ้าไป๋ฮวายืนอยู่ข้างหลังพวกเขา เมื่อพวกเขาได้ยินการปะทะกัน พวกเขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่แก้วหู ราวกับว่ามีคนเจาะแก้วหูด้วยเข็ม

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามองไปที่เยี่ยชิวพวกเขาทั้งหมดก็ตกตะลึง

เยี่ยชิวไม่เพียงแต่ป้องกันปลายหอกด้วยหมัดของเขาเท่านั้น แต่ยังไม่ได้รับอันตรายอีกด้วย

“เขาหยุดมันด้วยมือเปล่าจริง ๆ เหรอ?”

ดวงตาของนางฟ้าไป๋ฮวาเต็มไปด้วยความตกใจ เธอรู้ว่าพลังของอาณาจักรน้ำอมฤตสีทองนั้นทรงพลังเพียงใด

ชายหนุ่มก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน "ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาหยิ่งมาก ความแข็งแกร่งของเขาค่อนข้างดี"

“มันไม่ดีเหรอ?” เยี่ยชิวเยาะเย้ย แล้วรีบชักหมัดออก จากนั้นชกหมัดออกไปและกระแทกปลายปืนในคราวเดียว

เมื่อไร!

ชายหนุ่มสังเกตเห็นพลังมหาศาลที่มาจากปลายปืนทันที ทำให้เขาต้องล่าถอยโดยไม่สมัครใจ

พืด พืด พืด

ชายหนุ่มถอยหลังไปสามก้าวก่อนจะตั้งสติได้ จ้องมองเยี่ยชิวด้วยสายตาเย็นชา

“ขยะแขยงที่สุด!” เยี่ยชิวดุอย่างไร้ความปราณี

“นายน้อยของฉัน มันเป็นเพียงการทดสอบ คุณคิดว่าคุณเป็นคู่ต่อสู้ของฉันจริงๆ หรือ?” ชายหนุ่มตะคอกอย่างเย็นชา “ตอนนี้ฉันจะให้คุณเห็นว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน”

หลังจากพูดอย่างนั้น ออร่าของชายหนุ่มก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังการต่อสู้ของเขาก็ทรงพลังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน และเขาดูเหมือนสัตว์ร้ายขนาดยักษ์ในสมัยโบราณ

ทันใดนั้น นางฟ้าไป่ฮัวและคนอื่น ๆ ก็หน้าซีดและรู้สึกกดดันอย่างมาก