วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1438

เยี่ยชิวเฝ้าดูอย่างตั้งใจในขณะที่แสงสีทองพุ่งออกมาจากหน้าผากของเจียงเฟิง และกลายร่างเป็นเงาสีทองขนาดเท่ากำปั้นอย่างรวดเร็ว ซึ่งดูเหมือนเจียงเฟิงทุกประการ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาของมันที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ราวกับว่ามันต้องการกลืนเยี่ยชิวทั้งเป็น

ในเวลาเดียวกัน เยี่ยชิวสัมผัสได้ว่า ศีรษะของเจียงเฟิงเข้าสู่สภาวะแปลกๆ ราวกับว่าวิญญาณของเขาหายไปในทันที

“เมื่อเราพบกันอีกครั้ง ฉันฉีกคุณเป็นชิ้นๆแน่”

เงาสีทองพูดเป็นภาษามนุษย์ จากนั้นจึงบินออกไปอย่างรวดเร็ว

“นี่……คือวิญญาณออกจากร่าง?”

เยี่ยชิวเคยได้ยินจากนางฟ้าไป๋ฮวาว่า หลังจากไปถึงขั้นต้งเทียนแล้ว ผู้ฝึกฝนสามารถฝึกฝนจิตวิญญาณได้ ตราบใดที่วิญญาณไม่ถูกทำลาย พวกเขาก็สามารถสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่ได้

“คิดจะไปไหน!”

เยี่ยชิวตะโกนเสียงดัง เหาะออกไป จากนั้นด้วยการกระพริบตาซ้าย ดาบเซวียนหยวนก็บินออกไปอย่างรวดเร็ว และฟันผ่านท้องฟ้า

ทันใดนั้น ออร่าอันสง่างามก็เต็มท้องฟ้า

“อาวุธเทพ! เด็กคนนี้ยังมีอาวุธเทพอีก!”

วิญญาณของเจียงเฟิงตกตะลึง เปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็ว หลบดาบเซวียนหยวน และหลบหนีไปในทิศทางอื่น

วิญญาณของเขาเป็นที่พึ่งสุดท้าย ถ้ามันถูกทำลาย เขาจะต้องยอมรับความพ่ายแพ้อย่างแท้จริง

“คุณไม่สามารถหลบหนีได้”

เยี่ยชิวคว้าดาบเซวียนหยวน จากนั้นก้าวเก้าก้าวอย่างรวดเร็วในอากาศ จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาก็ทะยานขึ้น ชี้ดาบยาวขึ้นไปบนท้องฟ้าและฟันดาบออกไป

“ดาบฆ่าเซียน!”

บูม!

ทันใดนั้น เจตนาดาบที่น่าสะพรึงกลัวก็ปกคลุมท้องฟ้าราวกับสายฟ้า ปรากฏขึ้นเหนือจิตวิญญาณของเจียงเฟิงในทันที

“ไม่นะ”

จิตวิญญาณของเจียงเฟิงรู้สึกถึงวิกฤติที่รุนแรง และในขณะนั้น กระแสลมปราณมังกรก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าจากหน้าผากของจิตวิญญาณ

มีปราณมังกรมากกว่าสองร้อยสาย

พลังปราณมังกรแต่ละสายมีความยาวหลายสิบฟุตเหมือนกับมังกรจริงๆ ที่พันกันอยู่บนท้องฟ้าเพื่อสร้างตาข่ายที่กว้างใหญ่คลุมท้องฟ้า ปกป้องวิญญาณของเจียงเฟิงเบื้องล่าง พยายามสกัดกั้นดาบฆ่าเซียน

อย่างไรก็ตาม เขาประเมินความคมของดาบเซวียนหยวนต่ำไป

“พัฟ!”

เมื่อดาบตกลง ปราณมังกรทั้งหมดก็ถูกทำลาย

“เอ่อ.…..หยุด!” ในช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตาย เจียงเฟิงตะโกนให้หยุด โดยหวังว่าจะได้รับโอกาสเอาชีวิตรอดให้กับตัวเขาเอง

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวไม่แสดงความเมตตาและแยกวิญญาณของเจียงเฟิงด้วยดาบ

“อา...…”

วิญญาณของเจียงเฟิงถูกแยกออกเป็นสองส่วน เสียงกรีดร้องอันแหลมคมดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ทำให้เกิดอาการสั่นสะท้านไปตามกระดูกสันหลัง

น่าแปลกที่หลังจากวิญญาณถูกแยกออก ก็ไม่เห็นเลือดหรือสมองเลย

ขณะที่เยี่ยชิวกำลังจะโจมตีอีกครั้ง วิญญาณที่แตกสลายของเจียงเฟิงก็ “พองตัว” และสลายตัวไปสู่ความว่างเปล่าในโลก

“ตายแล้วเหรอ?”

เยี่ยชิวไม่กล้าที่จะประมาท หันไปหาศพของเจียงเฟิงและพบว่าเขาหายใจเฮือกสุดท้ายแล้ว

ยังคงค่อนข้างกังวล เขายกมือขึ้นและทิ้งหลุมเลือดไว้ที่หน้าผากของเจียงเฟิงด้วยออร่าดาบ

หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว เยี่ยชิวก็อ่อนแอมาก แทบจะไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง และใช้ดาบพยุงร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว และหายใจอย่างหนัก

ตอนนี้เขาเกือบจะหมดกำลังทั้งหมด เพราะเขาใช้พลังจากดาบฆ่าเซียน หากมีศัตรูเข้ามาฆ่าเขาในเวลานี้ เขาคงจะตกอยู่ในอันตราย

ด้วยความสิ้นหวัง

เยี่ยชิวรีบหยิบใบไม้จากต้นไม้เทพสีทอง ใส่มันเข้าไปในปาก จากนั้นนั่งขัดสมาธิและใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง ในช่วงเวลาสั้นๆ ความแข็งแกร่งของเขาก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

เมื่อมองไปรอบๆ จวนเจ้าเมืองก็ถูกแบนราบไปหมด เต็มไปด้วยภูเขาซากศพและแม่น้ำเลือด

ด้วยความแข็งแกร่งของเยี่ยชิว ได้กวาดล้างผู้คนหลายพันคนออกจากจวนเจ้าเมืองเพียงลำพัง!