วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1474

เยี่ยชิวได้ยินเสียงกรีดร้องของฉางเหม่ยเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองเขาเห็นหมอกสีดำอยู่ข้างหน้าทำให้มองไม่เห็นว่าฉางเหม่ยอยู่ที่ไหน

"ตูม!"

เยี่ยชิวให้หม้อเฉียนคุนอีกอันหนึ่ง

ทันใดนั้น หม้อเฉียนคุนสองใบ ลอยอยู่เหนือหัวของเขา และปล่อยแสงสีทองออกมา

"ไปกัน!"

เยี่ยชิว ดึงนางฟ้าไป๋ฮวา และรีบไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นฉางเหม่ยในที่สุด

ฉางเหม่ยถูกเทพตาฟ้าน้ำแข็งปกคลุม มีบาดแผลทั่วเสื้อคลุมของเขาและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด เแต่ขาก็ยังปกป้องลู่หลัวไว้ข้างหลังเขาอย่างระวัง

“ในที่สุดตาแก่ก็เชื่อถือได้สักครั้ง” เยี่ยชิวพูดอย่างลับๆ

เมื่อฉางเหม่ยเห็นเยี่ยชิว เขาตื่นเต้นมากจนแทบจะน้ำตาไหล เขาตะโกน "เจ้าเด็กน้อย ช่วยฉันเร็ว ๆ นี้ ฉันจะตายแล้ว... อา..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ฉางเหม่ยกรีดร้อง และเทพตาฟ้าหิมะก็กัดไหล่ของเขา

"พ่าง!"

เยี่ยชิวส่งพลังดาบไปในอากาศและผ่าเทพตาฟ้าหิมะ ในเวลาเดียวกัน เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและใช้หม้อเฉียนคุนเพื่อปกป้องฉางเหม่ยและลู่หลัว

ทันใดนั้นเทพตาฟ้าหิมะที่ปิดล้อมฉางเหม่ยและคนอื่นก็ตกใจและถอนออกอย่างไว

“คุณโอเคไหม?” เยี่ยชิวถาม

ฉางเหม่ยนอนอยู่บนพื้นและพูด "ข้ากำลังจะตาย ไอเด็กน้อย โปรดให้ยาอายุวัฒนะสองสามพันปีแก่ข้าด้วย"

เยี่ยชิวสามารถบอกได้ทันทีว่าชายชราแค่แกล้ง ดังนั้นเขาจึงขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขา แล้วถามลู่หลัว"คุณเป็นยังไงบ้าง"

"ฉันสบายดี" ทันทีที่ลู่หลัวพูดจบ เธอก็รู้สึกเวียนหัวและล้มลงกับพื้นทันที

เยี่ยชิวใช้สายตาที่รวดเร็วและมือที่รวดเร็ว กอดเอวของลู่หลัว จากนั้นตรวจดูอย่างรวดเร็วและพบรอยฟันสองซี่บนน่องของลู่หลัว

นอกจากนี้ผิวหนังบริเวณรอยฟันยังเปลี่ยนเป็นสีดำอีกด้วย

“ไม่นะ ลู่หลัวถูกกัด” นางฟ้าไป๋ฮวาดูกังวล

“ฉันอยู่นี่ ไม่เป็นไร” หลังจากที่เยี่ยชิวพูดแล้ว เขาก็รีบหยิบเข็มทองคำออกมาแล้วแทงเข็มสองสามเข็มเข้าไปในน่องของลู่หลัว

จากนั้นเขาก็ใช้มือขวากดเข่าของลู่หลัวแล้วส่งพลังฉีแท้เข้าไป ทันใดนั้น เลือดสีดำยังคงไหลออกมาจากรอยฟันทั้งสองข้าง

นี่มันเลือดพิษ!

หลังจากนั้นไม่นาน เลือดสีดำก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง และพลังงานของลู่หลัวก็ดีขึ้น เธอกำลังจะพูดเมื่อเห็นเยี่ยชิวนั่งยองๆ และกดริมฝีปากของเขากับรอยฟันบนน่องของเธอ

ทันใดนั้น อารมณ์แปลกๆ ก็พุ่งเข้ามาในหัวใจของฉัน ทั้งสัมผัสและเขินอาย

ลู่หลัวไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงเหมือนกวางและใบหน้าของเธอก็แดง

เยี่ยชิวจิบปากของเขาเล็กน้อย และในที่สุดเลือดก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว

เยี่ยชิวดึงเสน่ห์ห้ามเลือดและเสน่ห์กำจัดรอยแผลเป็น ในพริบตา น่องของลู่หลัวก็กลับสู่สภาพเดิมโดยมีผิวหนังที่ขาวราวกับหยก

“ไม่เป็นไร” เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้ลู่หลัว

“ขอบคุณค่ะคุณเยี่ย” ลู่หลัวกล่าวอย่างเขินอาย

"ไม่เป็นไร" หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็กำลังจะตรวจดูอาการของฉางเหม่ย ทันใดนั้นทันทีที่เขาหันศีรษะ เท้าใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาโดยไม่คาดคิด

กลิ่นเหม็นล้นหลาม

เยี่ยชิวเกือบจะอาเจียนออกมาจากควัน

นี่ไม่ใช่เท้ามนุษย์ แต่เป็นเท้าเป็ดหมูที่ถูกนำออกมาจากบ่อปุ๋ยอย่างชัดเจน

ฉางเหม่ยกล่าว "เจ้าเด็กน้อย ข้าก็ถูกกัดที่ขาของเขาด้วย โปรดช่วยฉันดูดมันด้วย"