วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1489

เสียงกรีดร้องดังมาจากด้านในหุบเขา ขณะที่พวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้อง ไม่ว่าจะหลินเทียน หญิงสาวที่สวมหน้ากาก และผู้คนรอบ ๆ พวกเขาต่างก็มองไปยังหุบเขา

เพียงแต่ว่า หุบเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำ และพวกเขาไม่สามารถมองเห็นได้ว่าด้านในนั้นมันเกิดอะไรขึ้น

หลังจากนั้นทันที ความตื่นตระหนกก็ดังขึ้นอีกครั้งที่ด้านในหุบเขา

"อันตราย รีบออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ "

"วิ่งอ๊าก"

"อ๊าก……"

เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

กลุ่มคนจากสำนักดาบชิงอวิ๋นยังคงหวาดกลัว โดยแอบคิดในใจว่า ดีนะที่ปราญ์หญิงาสามารถยับยั้งอารมณ์ได้ดี ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็คงจะต้องตกอยู่ในอันตรายแน่

หลินเทียน ยิ้มและพูดว่า: "ฉันก็ว่าทำไมน้องหยุนซีไม่ยอมเข้าไปด้านในสักที ดูเหมือนว่าคุณจะรู้อยู่ว่าด้านในมีอันตรายอยู่แล้ว ใช่ไหม?"

หญิงสาวสวมหน้ากากพูดว่า: "ฉันไม่รู้ว่ามีอันตรายด้านในหุบเขา ฉันแค่คิดว่าที่นี่เป็นสุสานของนักปราญ์ ควรระวังตัวไว้จะดีกว่า"

ในขณะที่กำลังพูด ศิษย์ของสำนักปู่เทียนก็วิ่งออกจากหุบเขา ขณะที่เขากำลังจะวิ่งออกมาจากหุบเขาได้อยู่แล้ว ทันใดนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้นและกรีดร้อง

"อ๊าก……"

วินาทีต่อมา ทุกคนเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสีหน้าศิษย์ของสำนักปู่เทียนมืดลงและหยุดเคลื่อนไหวไป

"หมอกดำมีพิษงั้นเหรอ?"

หลินเทียนหรี่ตาลง

ทันใดนั้น สิ่งที่มีขนเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นบนหัวของศิษย์สำนักปู่เทียน

เจ้าตัวเล็กนั้นดึงดูดความสนใจของทุกคนในเหตุการณ์ทั้งที

เจ้าตัวเล็กนั้นมีลักษณะคล้ายหนูเล็กน้อย มีขนาดตัวเล็กมาก มีขนสีขาวปกคลุม ดวงตาราวกับอัญมณีสีเขียว เปล่งแสงแปลกๆ

"ช่างน่ารัก!"

หลังจากที่สาวกหญิงของสำนักดาบชิงอวิ๋นพูดจบทันที จู่ๆ เธอก็เห็นเจ้าตัวเล็ก นั้นกัดหัวของศิษย์สำนักปู่เทียน

ทันใดนั้น บนหัวของศิษย์สำนักปู่เทียนก็ถูกกัดเป็นหลุมเลือด เจ้าตัวเล็กใช้กรงเล็บของมันหยิบสมองออกมากินอย่างเอร็ดอร่อย

"นี้มัน……"

ทุกคนต่างหวาดกลัว

ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าสัตว์ที่มีขนาดเล็กกว่าหนูจะโหดร้ายได้ขนาดนี้

ความประหลาดใจแวบขึ้นมาในดวงตาของหลินเทียนและเขาก็จ้องไปที่เจ้าตัวเล็กสักพัก เขาก็รับรู้แล้วว่าเจ้าตัวเล็กนี้คืออะไร แต่เขากลับไม่ได้พูดออกมา

ผู้หญิงสวมหน้ากากก็นึกมันออกและพูดว่า "นั่นเป็นปี้เหยี่ยนขั้วน้ำแข็ง!"

"ปี้เหยี่ยนขั้วน้ำแข็งนั้นเป็นสัตว์ดุร้าย ดูเหมือนหนู ชอบกินศพและสมอง"

"เจ้าสิ่งนี้ชอบอยู่กันเป็นฝูง คาดว่าในหุบเขาคงจะมีอีกเยอะ"

"และมันก็เต็มไปด้วยพิษ ยากที่จะจัดการอีก!"

หลินเทียนยิ้มและพูดว่า: "น้องหยุนซีช่างรู้เยอะจริงๆ แล้วก็น้องหยุนซี คุณคิดอย่างไรกับข้อเสนอของฉันในเมื่อกี้ ถ้าเราร่วมมือกัน เราจะได้รับมรดกของนักปราญ์อย่างแน่นอน"

"ขออภัย ฉันไม่สนใจที่จะสร้างพันธมิตร" หญิงสาวสวมหน้ากากปฏิเสธอย่างเย็นชา

"ถ้าเป็นเช่นนี้ ต่างคนต่างก็ใช้ฝีมือของตัวเองละกัน น้องหยุนซี ดูแลตัวเองด้วย!" หลินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม แล้วหันหลังกลับและเดินไปที่หุบเขา

ทันทีที่เขาหันกลับไป รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินเทียนก็หายไป และถูกแทนที่ด้วยเจตนาฆ่า

"หยุนซี คุณรอดูนะ"

"รอฉันได้รับมรดกของนักปราญ์แล้ว ฉันจะทำลายทุกคนในสำนักดาบชิงอวิ๋นของคุณ ส่วนคุณ…"

รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นที่มุมปากของหลินเทียน และเขาพูดอย่างลับๆว่า: "ไม่รู้สักจริงๆเลยว่านางฟ้าในลำดับเทพสวรรค์จะมีรสชาติยังไง ฉันต้องลิ้มรสมันก่อนก่อนที่จะส่งคุณไปตาย"

หลินเทียนก้าวเข้าไปในหุบเขา และในไม่ช้า เขาก็พบกับปี้เหยี่ยนขั้วน้ำแข็ง

"จื้อจื้อ——"

ปี้เหยี่ยนขั้วน้ำแข็งนับสิบพุ่งเข้าหาหลินเทียน

ใบหน้าของหลินเทียนไม่มีความกลัวใดๆ เขายื่นมือขวาออก และน้ำเต้าสีดำขาวก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

"พัฟ!"

น้ำเต้าสีดำขาวบินขึ้นและแขวนไว้เหนือหัวของหลินเทียน โดยมีเส้นแสงสีขาวสว่างห้อยลงมาเป็นเส้นๆ

ปี้เหยี่ยนขั้วน้ำแข็งหลายสิบตัวกระพือปีกสู้กับแสงสีขาว พวกมันยังไม่ทันที่จะได้กรีดร้อง พวกมันก็กลายเป็นฝุ่นไปแล้ว