วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1503

ป่าพีช

ลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น ล้มลงทีละคนราวกับสระเลือดในป่าพีช เหลือเพียงหยุนซีที่ต้องดิ้นรนตามลำพัง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับการล้อมของหวงฝู่ฉี่ ทัวปาเหย่ หลินเชียนเชียนและอันลั่วเฉิน หยุนซีพบว่าตัวเองตกอยู่ในสภาพที่เลวร้ายหลายครั้ง

“บูม!”

ทันใดนั้น ทั้งสี่คนก็รวมพลังและขับไล่หยุนซีออกไป

ขณะที่หยุนซีปลิวถอยหลัง เลือดก็กระเซ็นไปในอากาศ บ่งบอกว่าเธอได้รับบาดเจ็บ

ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ

หลังจากลงจอดแล้ว หยุนซีก็ถอยต่อไปหลายสิบก้าวก่อนที่จะรักษาร่างกายของเธอให้มั่นคง

ต่อจากนั้น ทัวปาเหย่และคนอื่นๆ ก็เข้าหาหยุนซีทางด้านข้าง

หวงฝู่ฉี่เยาะเย้ย “บุตรธิดาของนิกายชิงอวิ๋น ไม่มีอะไรพิเศษ”

หลินเชียนเชียนหัวเราะคิกคัก “หยุนซี ฉันดีใจมากที่เห็นคุณกำลังจะตาย อิอิอิ…;”

ทัวปาเหย่และอันลั่วเฉินยังคงเงียบ แต่ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง

“มันไม่ง่ายเลยที่จะฆ่าฉัน”

หยุนซีพูด น้ำเสียงของเธอเย็นชาแต่น่าฟังเป็นพิเศษ

“ตุ๊บ!”

นิ้วเท้าของหยุนซีแตะพื้น และร่างก็ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วในอากาศ กระโปรงยาวก็พลิ้วไหวราวกับนางฟ้า

เธอมีรูปร่างเพรียว เอวบาง ผมยาวปลิวไปตามสายลม แม้จะมีผ้าคลุมปิดหน้า แต่ก็สัมผัสได้ถึงความงามที่ไม่มีใครเทียบได้

เมื่อเธอยืนอยู่กลางอากาศ เธอไม่มีข้อบกพร่องใดๆ บนร่างกาย ผสมผสานออร่าเข้ากับสวรรค์และโลกได้อย่างลงตัว ทำให้ผู้คนมองเห็นความแข็งแกร่งได้ยาก

“เธอสมควรที่จะเป็นบุตรธิดาของนิกายชิงอวิ๋น ไม่ธรรมดาจริงๆ” ในมุมที่ซ่อนอยู่ เยี่ยชิวอุทานด้วยความชื่นชม

ช่วงเวลาต่อมา เขารู้สึกถูกบีบที่เอวอย่างแรง

“คุณกำลังทำอะไร?” เยี่ยชิวหันหน้าไปมองนางฟ้าไป๋ฮวาด้วยความสับสน

“คุณสนใจเธอหรือเปล่า?” ดวงตาของนางฟ้าไป๋ฮวาแวววาวอย่างเป็นลางไม่ดี

เยี่ยชิวตอบว่า “คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร ฉันไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ”

“ทำไมล่ะ คุณอยากรู้จักเธอเหรอ?”

“คุณเข้าใจผิดแล้ว เย่ว์เอ๋อร์ ฉัน……”

“คุณทำไม?” ถ้าไม่มีอะไรปิดบังจะอธิบายทำไม?”

เยี่ยชิวพูดไม่ออก โดยตระหนักถึงความจริงในสุภาษิตโบราณที่ว่า อย่าโต้เถียงกับผู้หญิง

นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวว่า “เมื่อเรากลับมาสู่โลกฝึกเซียน พี่หลินบอกให้ฉันจับตาดูคุณ ไม่อนุญาตให้คุณจีบใคร หากคุณกล้ากระทำการโดยประมาท ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป”

เยี่ยชิวเข้าใจพี่หลินดีเช่นกัน ด้วยบุคลิกของเธอ เธอต้องการให้เยี่ยชิวได้รู้จักเพื่อนผู้หญิงมากขึ้น เธอจะไม่ยอมให้เขาจีบได้ยังไง?

นี่อาจหมายความว่า นางฟ้าไป๋ฮวากำลังโกหก

“เย่ว์เอ๋อร์ คุณอิจฉาหรือเปล่า?” เยี่ยชิวถามด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้น นางฟ้าไป๋ฮวาก็หน้าแดง หลบสายตา และส่ายหน้าว่า “ฉันไม่อิจฉา”

“ฮิฮิ” เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ

“คุณหัวเราะทำไม! ฉันเตือนคุณแล้ว อย่ามีความคิดใดๆ เกี่ยวกับหยุนซี ไม่งั้นฉันจะหยิกคุณ” หลังจากคำเตือนของนางฟ้าไป๋ฮวา ก็หยิกเยี่ยชิวอีกครั้ง

ลู่หลัวที่อยู่ข้างๆ พวกเขาตกตะลึง

เจ้าสำนักกลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

สติของเธอไปไหน?

ในขณะนั้น

“ชิง”

เสียงดาบอันแหลมคมก็ดังขึ้น

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมองและเห็นหยุนซียืนอยู่ในอากาศ ทันใดนั้นก็ระเบิดด้วยเจตนาดาบ

จากนั้น ดาบยาวน้ำแข็งลึกลับก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอ

ในเวลาเดียวกัน กระโปรงยาวสีน้ำเงินน้ำแข็งบนตัวของหยุนซีก็เปล่งแสงที่แวววาว

“อาวุธเทพสองชิ้น!”

นางฟ้าไป๋ฮวากระซิบด้วยความประหลาดใจ

หยุนซีถือดาบยาวน้ำแข็งลึกลับแล้วชี้ไปที่คนทั้งสี่ที่เข้ามาใกล้เธอแล้วพูดว่า “คุณต้องการฆ่าฉันใช่ไหม มาเลย!”

น้ำเสียงของเธอสงบ ไม่มีระลอกคลื่น และไม่มีอาการตื่นตระหนก

“เพี๊ยะ”

คนแรกที่เคลื่อนไหวคือ หลินเชียนเชียนจากพื้นที่เทพฮุ่นตุ้น

เธอสร้างผนึกมือและโจมตีไปข้างหน้าด้วยฝ่ามือ ซึ่งเป็นรอยฝ่ามือขนาดใหญ่ราวกับภูเขาที่มีพลังมหาศาล