แม้ว่าชายอ้วนจะเป็นเนื้อหนังทั้งหมด แต่เขาก็ว่องไวมากเมื่อต้องหนีเอาชีวิตรอด เหมือนกับลิงที่รีบวิ่งออกจากโรงแรมอย่างรวดเร็ว
“ไม่นะ เจ้าอ้วนพยายามจะหนี รีบไล่ตาม!”
กลุ่มคนตอบสนองและรีบวิ่งไล่ตาม
“ว้าว ไม่คิดว่าลูกชิ้นนี้จะวิ่งเร็วขนาดนี้” อมตะชางเหม่ยหัวเราะ
“เขาจะหนีไม่รอด” เยี่ยชิวได้สังเกตเห็นก่อนหน้านี้ว่า ชายอ้วนนั้นอยู่ขั้นราชาสูงเท่านั้น ขณะที่ชายร่างใหญ่บางคนที่ไล่ตามเขานั้น อยู่ขั้นแกนทอง
แน่นอนว่า ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งนาที ชายอ้วนก็ถูกจับได้และนำกลับมา
“ปัง!”
ชายอ้วนถูกเตะลงพื้น จากนั้นกลุ่มชายก็เริ่มชกต่อยเตะเขาจนจมูกเลือดออก
“เจ้าอ้วน ไม่เพียงแต่แกรักษาน้องชายของฉันไม่ได้เท่านั้น แต่แกยังพยายามหลอกลวงพวกเราและหลบหนี วันนี้ ฉันจะไม่ละเว้นแก”
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งพูดจบแล้วชักมีดออกมา
“พี่ชายอย่าหุนหันพลันแล่น ความหุนหันพลันแล่นเป็นปีศาจ มาคุยกันเถอะ”
ชายอ้วนรีบร้องขอความเมตตาโดยกล่าวว่า “ถึงแม้ฉันจะรักษาน้องชายคนนี้ไม่ได้ แต่ฉันก็มีเงิน ฉันสามารถหาหมอที่ดีที่สุดให้เขาได้”
“นอกจากนี้ ฉันอ้วนมาก ถ้าคุณใช้มีดฟันฉัน เลือดจะสาดใส่คุณเยอะมาก คุณไม่กลัวสกปรกเหรอ?”
“ไม่เป็นไรถ้าฉันตาย แต่ถ้าฉันทำให้คุณวุ่นวาย มันคงไม่ดี.…..”
“หุบปาก ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้” ชายร่างใหญ่พูดจบแล้วเหวี่ยงมีดไปที่หัวของชายอ้วน
“เดี๋ยวก่อน!”
ขณะนั้น เยี่ยชิวก็พูดขึ้นทันที
ชายร่างใหญ่หันไปมองเยี่ยชิว “แล้วคุณเป็นใคร?”
“ฉันเป็นหมอ ฉันสามารถรักษาน้องชายของคุณได้” เยี่ยชิวกล่าว
ชายร่างใหญ่มองเยี่ยชิวขึ้นๆ ลงๆ แล้วถามว่า “คุณจริงจังไหม?”
“คุณไม่เชื่อฉันเหรอ เราจะเดิมพันกัน!” เยี่ยชิวพูดกับชายร่างใหญ่ว่า “ถ้าฉันรักษาน้องชายของคุณ คุณก็ไว้ชีวิตชายอ้วนคนนี้ แต่ถ้าฉันไม่สามารถรักษาน้องชายของคุณ คุณก็ฆ่าฉันได้เช่นกัน ว่ายังไงบ้าง?”
ชายร่างใหญ่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หยิบมีดของเขาออก แล้วพูดว่า “ตกลง!”
เยี่ยชิวเดินไปหาชายหนุ่มที่หมดสติและคุกเข่าลง
“พี่ชาย ไม่ต้องรักษาแล้ว ชายผู้โชคร้ายคนนี้เกินความช่วยเหลือแล้ว คุณควรรีบออกไปก่อนที่จะสายเกินไป” ชายอ้วนกระซิบกับเยี่ยชิว
“ถ้าฉันไป คุณจะตาย” เยี่ยชิวกล่าว
ชายอ้วนตอบว่า “ถ้าฉันตาย ฉันก็จะมีแผลเป็นขนาดเท่าชามบนหัว”
เยี่ยชิวเหลือบมองที่คอของชายอ้วนซึ่งมีไขมันสะสมหนาและแข็งแรง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าหัวของคุณหลุด มันจะไม่ใช่แผลเป็นขนาดเท่าชาม แต่เป็นแผลเป็นขนาดกะละมัง”
“เอาล่ะ คุณรีบไปกันดีกว่า!” ชายอ้วนพูดว่า “ฉันเป็นหมอเทพ ฉันเคยเห็นมาแล้ว คนนี้ถูกวางยาพิษลึกเกินไป เกินกว่าจะช่วยชีวิตได้”
เยี่ยชิวไม่สนใจชายอ้วน หยิบเข็มทองคำออกมา และสอดเข็มสองสามเข็มเข้าไปในขาของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเขาก็ดีดนิ้ว
เข็มทองฮัมเสียง
ในไม่ช้า เลือดสีดำก็ไหลออกมาตามเข็ม ภายในเวลาไม่ถึงสามนาที ผิวของชายหนุ่มก็กลับมาเป็นปกติและเขาก็ตื่นขึ้นมา
“หายเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ชายอ้วนดูสับสน และชายร่างใหญ่คนอื่นๆ ที่ดูอยู่ต่างก็ประหลาดใจและขอบคุณเยี่ยชิวทีละคน
ในความเป็นจริง พวกเขาไม่รู้ว่า พิษไม่เข้าสู่กระแสเลือดของชายหนุ่ม และพิษที่ขาของเขาเป็นปัญหาเล็กน้อยสำหรับเยี่ยชิว
แม้ว่าเกือบทุกคนในโลกฝึกเซียนจะมีทักษะการฝึกฝน แต่พวกเขาไม่ได้รู้ทุกอย่าง
ก็เหมือนกับคนเข้มแข็ง คุณสามารถให้เขาทำงานหนักได้โดยไม่มีปัญหา แต่ถ้าคุณขอให้เขาเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ นั่นคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...