วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1525

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเดินบนทุ่งน้ำแข็งเป็นเวลาสามวันสามคืน ในที่สุดพวกเขาก็เดินออกจากทุ่งน้ำแข็ง

“ให้ตายเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว” อมตะชางเหม่ยกล่าวพร้อมกับหอบ

เยี่ยชิวนั่งลงเพื่อพักผ่อน มองไปในระยะไกลอย่างสงบ

“คิดอะไรอยู่ เจ้าหนู” อมตะชางเหม่ยถาม

“คิดถึงสาวสวย” เยี่ยชิวโพล่งออกมา

“หยาบคาย” อมตะชางเหม่ยหัวเราะเยาะ แล้วถามเยี่ยชิวว่า “คุณรู้ไหมว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่?”

“ผู้ชาย?” เยี่ยชิว ได้ตอบกลับ

“โอ้ ไม่เอาน่า” อมตะชางเหม่ยสาปแช่ง แล้วพูดว่า “ฉันกำลังคิดถึงเรื่องอาหาร”

“แม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ในโลกฝึกเซียนมานานแล้ว แต่บางครั้งฉันก็คิดถึงอาหารอร่อยในโลกมนุษย์”

“ฉันอยากกินเป็ดย่างปักกิ่ง ตับผัดผ้าขี้ริ้ว เนื้อลาห้ารส พระกระโดดข้ามกำแพง เกี๊ยวกุ้งคริสตัล แพนเค้กเคลือบน้ำตาล เกี๊ยวเนื้อสด ซาลาเปากูบูลี โร่วเจียหมัว บะหมี่แห้งร้อนๆ ไก่ขอทาน ปลาส้มทะเลสาบตะวันตก……”

ขณะที่อมตะชางเหม่ยพูดถึงอาหาร เขาก็น้ำลายไหล “เจ้าหนู รอฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะไปล่าสัตว์ในป่า”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ฉันจะไปกับคุณ!”

ทั้งสองเข้าไปในป่าและในไม่ช้าก็ล่ากระต่ายป่าสองตัว ถลกหนังทันที ก่อไฟ และเริ่มย่าง

เยี่ยชิวหยิบเครื่องปรุงรสออกมาแล้วโรยลงบนกระต่าย

ในเวลาไม่นาน กลิ่นหอมอันน่าอร่อยของเนื้อก็อบอวลไปในอากาศ

“น่าเสียดาย เราไม่มีเหล้าเลย” อมตะชางเหม่ยมีสีหน้าเสียใจ

“ฉันมี” เยี่ยชิวหยิบเหล้าสองลังออกมาจากถุงที่เขาถือ พวกเขาก็ดื่มเบียร์และกินเนื้อด้วยกัน

จู่ๆ เยี่ยชิวก็ถอนหายใจ “ฉันสงสัยว่าพี่หลินและคนอื่นๆ กำลังทำอะไรอยู่ ตอนนี้หรูอี้สูงขึ้นหรือเปล่า?”

“คิดถึงพวกเธอเหรอ?” อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ฉันก็คิดถึงสุ่ยเซิง จริงๆ แล้วฉันก็กังวลนิดหน่อยเกี่ยวกับเขา การสร้างภูเขาหลงหู่ขึ้นใหม่ต้องใช้เงินหลายพันล้าน มันเป็นโครงการขนาดใหญ่ที่มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องจัดการ สุ่ยเซิงยังเด็กมาก ฉันเกรงว่าเขาอาจจะทนแรงกดดันไม่ไหว”

เยี่ยชิวปลอบโยน “คุณไม่ได้พูดเสมอว่าสุ่ยเซิงเป็นนักบุญโดยกำเนิดเหรอ? ฉันเชื่อว่าเขาสามารถจัดการได้”

“ยิ่งกว่านั้น หากเขาเผชิญกับความยากลำบาก ผู้อาวุโสถังและเทพทหารจะไม่นั่งเฉยๆ”

อมตะชางเหม่ยพูดด้วยความเป็นห่วง “ฉันยังกังวลเกี่ยวกับเขาอยู่นิดหน่อย”

เยี่ยชิวแนะนำว่า “ในเมื่อคุณมีความกังวลมาก ทำไมไม่ปรับปรุงการฝึกฝนของคุณอย่างรวดเร็วและมุ่งมั่นที่จะกลับไปสู่โลกมนุษย์โดยเร็วที่สุด”

“ใช่ คุณพูดถูก ฉันต้องปรับปรุงการฝึกฝนของฉันโดยเร็วที่สุด” อมตะชางเหม่ยกล่าว “โลกฝึกเซียนเป็นไปตามกฎแห่งป่า ผู้ที่เหมาะสมจะอยู่รอด เพื่อมีชีวิตอยู่ ต้องแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง”

เยี่ยชิวถามว่า “คุณวางแผนจะเลื่อนขั้นเมื่อไหร่?”

“ตอนนี้” อมตะชางเหม่ยกล่าว โยนขวดเหล้าทิ้ง ปลิ้วไปบนยอดต้นไม้โบราณ และตะโกนว่า “สายฟ้ามา”

ฮัม!

ทันใดนั้น ออร่าระงับก็แพร่กระจาย บนท้องฟ้า เมฆสายฟ้าก็ปั่นป่วนอย่างไม่หยุดยั้ง

ในไม่ช้า สวรรค์ลงโทษก็เข้ามาปกคลุมอมตะชางเหม่ย

เยี่ยชิวเฝ้าดูจากระยะไกล หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาเห็นว่าสวรรค์ลงโทษของอมตะชางเหม่ยกำลังจะสิ้นสุดลง เขาก็เลยหาสถานที่สำหรับสวรรค์ลงโทษของเขาเอง

บูม! บูม! บูม!

สวรรค์ลงโทษไหลมาราวกับน้ำตก แต่เยี่ยชิวได้ยกระดับพลังทางจิตวิญญาณของเขาขึ้นสู่จุดสูงสุด เพื่อต่อต้านสวรรค์ลงโทษ

ยี่สิบนาทีต่อมา

สวรรค์ลงโทษก็สิ้นสุดลง

เยี่ยชิวนั่งขัดสมาธิในอากาศ ค่อยๆ รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงหลังจากสวรรค์ลงโทษ เขาสังเกตเห็นแกนทองโตขึ้นเล็กน้อย คล้ายกับอัญมณีที่เปล่งแสงสีทองเจิดจ้า

“มันแปลก ตอนนี้ฉันอยู่ห่างจากขั้นต้งเทียนเพียงครึ่งก้าว เหตุใดจึงไม่มีวี่แววของความก้าวหน้าในการเปลี่ยนแปลงครั้งที่ห้าของวิชามังกรเทพเก้าชั้นเชิง?”

เยี่ยชิวครุ่นคิด

ขณะนี้ เสียงของอมตะชางเหม่ยดังขึ้น “เจ้าหนู มันดึกแล้ว เราต้องรีบหาที่พักก่อนที่ฟ้าจะมืด”