วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1559

"ฉันคือคนที่จะฆ่าแก"

น้ำเสียงของเยี่ยชิวเย็นชา พูดก็นำแส้เทพออกมา และพูดกับชายหนุ่มว่า : "เข้ามา ฉันจะส่งแกไปตายซะ"

ชายหนุ่มโกรธอย่างมาก : "อวดดีจริงๆ"

เดิมที เขายังคงพะว้าพะวังเล็กน้อยเกี่ยวกับตัวตนของเยี่ยชิว และกังวลว่าเยี่ยชิวจะมาจากสำนักระดับสูง แต่เมื่อได้เห็นความอวดดีนี้ของเยี่ยชิว เขาก็โกรธขึ้นมาทันที เจตนาฆ่าก็ได้พลุ่งพล่านออกมา

ครืน!

หลังจากที่ชายหนุ่มปลดปล่อยเจตนาฆ่าออกมา ชี่และเลือดในร่างกายเดือดพล่าน คนทั้งคนเหมือนอาวุธคมที่ออกจากฝัก

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ชักดาบออกมา เจตนาดาบอันบ้าคลั่งสะท้านฟ้าสะเทือนดิน

"ถึงแม้ว่าสำนักต้าเตาของเราจะเทียบไม่ได้กับสำนักระดับสูง แต่ถ้ากล้ามาดูถูกสำนักต้าเตาของเรา มันจะต้องชดใช้ในราคาที่สูง"

ชายหนุ่มดูหยิ่งยโสอย่างมาก เขาใช้ดาบอันแหลมคมชี้มาที่เยี่ยชิว และกล่าวอย่างเย็นชา : "เข้ามา ฉันจะทำให้แกรู้จักถึงความแข็งแกร่งของฉัน"

เยี่ยชิวยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับเคลื่อนไหว และกล่าวด้วยรอยยิ้ม : "แกเข้ามาจะดีกว่า ฉันเกรงว่าถ้าฉันลงมือแล้ว แกจะไม่มีโอกาสได้ลงมืออีกเลย"

"อวดดีนัก!" ชายหนุ่มมีสีหน้าเกรี้ยวโกรธ พละกำลังบนร่างกายเปลี่ยนกลายเป็นน่าสะพรึงกลัวมากยิ่งขึ้น

เขามองออกว่า เยี่ยชิวเป็นเพียงขั้นแกนทองเท่านั้น

"พลังยุทธ์ของแกอ่อนแอกว่าฉันมากนัก ยังกล้ามาอวดดีอีก รนหาที่ตายแล้วจริงๆ"

"ในเมื่อแกร้อนอกร้อนใจอยากจะตายขนาดนี้ เช่นนั้นฉันจะช่วยทำให้แกสมหวัง"

"จำเอาไว้ ชื่อของฉันคือซุนเถิงเฟย"

ชายหนุ่มพูดจบ เขาก็ใช้ดาบฟาดฟันเข้ามาที่เยี่ยชิว พลังดาบอันแข็งแกร่งได้กวาดออกมา แผ่ปกคลุมไปทางเยี่ยชิว

ดาบเล่มนี้ ไม่ได้มีกระบวนท่าที่พิเศษใดๆ มันทั้งเร็วและโหดเหี้ยม เพียงชั่วพริบตาเดียว ตอนนี้ดาบอันแหลมคมก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเยี่ยชิว ราวกับสายฟ้าแลบ

แววตาของเยี่ยชิวหรี่ลง ชายหนุ่มเป็นปรมาจารย์ในการใช้ดาบ เพียงแต่เขายังคงไม่สนใจ

"ปัง!"

แส้เทพถูกฟาดออกไป

ชายหนุ่มเห็นว่าเยี่ยชิวใช้แส้จัดการเขา จึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะขึ้นมา : "ดาบในมือของฉันเล่มนี้ มันหลอมขึ้นมาจากเหล็กนิลพันปี มันแหลมคมมาก พลังยุทธ์ของแกก็อ่อนแอกว่าฉัน ยังคิดเพ้อฝันจะใช้แส้ไม้มาจัดการฉันอีก ไม่รู้จักประมาณตนเลยจริงๆ ....."

ตูม!

ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจบ แส้เทพก็ปะทะเข้ากับดาบในมือของเขากลางอากาศ ส่งเสียงดังก้องฟ้า

วินาทีต่อมา ชายหนุ่มรู้สึกว่ามีพลังอันมหาศาล หลั่งไหลเข้ามาในดาบ ราวกับคลื่นลูกใหญ่อันน่าตกตะลึง สั่นสะเทือนจนเขาถอยหลังไปโดยอัตโนมัติ

ตึกๆๆ——

ชายหนุ่มถอยหลังไปสิบกว่าก้าว จึงยืนได้อย่างมั่นคง และเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยชิวด้วยความตกใจ

"เป็นไปได้ยังไง?"

ชายหนุ่มตกตะลึงอย่างมาก

เขาอยากรู้ว่า พลังยุทธ์ของเยี่ยชิวอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าเขา ทำไมถึงสามารถโจมตีจนเขาล่าถอยได้?

"หรือว่า เจ้าหมอนี่จะเป็นพลังเทพสวรรค์สร้างเหรอ?"

ในขณะที่ชายหนุ่มตื่นตกใจ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดัง"เคล๊ง" เขารีบก้มหน้าลง และเห็นว่าดาบของเขาหักจนกลายเป็นสองท่อน

"อะไรกัน!"

ชายหนุ่มมีสีหน้าตกตะลึง

"เหล็กนิลพันปีเหรอ? ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเลย มันก็แค่เศษเหล็กธรรมดาๆ เท่านั้น" เยี่ยชิวกล่าวเย้ยหยัน

ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็โมโห และกล่าวว่า : "ถึงแม้ว่าจะไม่มีดาบอยู่ในมือ ฉันก็สามารถปราบปรามแกได้ แกกล้ามาทำลายดาบของฉัน วันนี้ฉันจะต้องฆ่าแกอย่างแน่นอน"

พูดจบ ชายหนุ่มก็ยกแขนขวาขึ้น

"บูม!"

แขนขวาของเขาเปล่งประกายแสงสีดำสนิทออกมา ตามมาด้วยลมปราณอันรวดเร็วและดุดัน ราวกับว่านี่ไม่ใช่แขนของเขา แต่เป็นดาบอันแหลมคมเล่มหนึ่ง

"ตายซะเถอะ!"

ชายหนุ่มตะโกนออกมา เขากวัดแกว่งแขนขวา และสังหารเข้าไปทางเยี่ยชิว