วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1563

สมาชิกของสำนักหยินหยางยืนขึ้นทีละคนเมื่อพวกเขาเห็นผลไม้อายุยืนสุกงอมและดูน่าทาน

ผู้นำซึ่งเป็นชายวัยกลางคนกล่าวว่า “นักบุญได้สั่งว่าหลังจากเก็บผลไม้อายุยืนแล้ว เราแต่ละคนจะได้รับอนุญาตให้รับได้เพียงผลเดียวเท่านั้น ส่วนที่เหลือจะต้องส่งมอบให้กับนักบุญ เข้าใจไหม?”

“เราเข้าใจ” อีกห้าคนตอบ

“เอาล่ะ มาเริ่มเลือกกันเลย!” ชายวัยกลางคนพูดขณะเตรียมที่จะเก็บผลไม้อายุยืน แต่จู่ๆ ก็หันกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ระวัง”

ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะพูดจบ “ปัง” หัวหน้าสาวกของสำนักหยินหยางก็ระเบิด

คนอื่นๆ ได้ยินเสียงโกลาหลจึงรีบหันกลับมา เพียงเพื่อเห็นนักพรตถืออิฐสีดำสนิทอยู่ในมือ

คนนี้คือ อมตะชางเหม่ย

หลังจากทุบหัวของชายคนนั้นด้วยอิฐแล้ว อมตะชางเหม่ยก็กระทืบแกนทองคำของเขา

ทำให้ผู้โชคร้ายต้องพินาศทันที

“สวัสดีทุกคน!”

อมตะชางเหม่ยโบกมือ มองดูสาวกสำนักหยินหยางที่เหลือด้วยรอยยิ้ม

ในขณะนี้เองที่สาวกสำนักหยินหยางที่เหลือกลับมามีสติอีกครั้ง ชี้ไปที่อมตะชางเหม่ยและตะโกนด้วยความโกรธ

“คุณคือใคร?”

“ทำไมคุณถึงฆ่าสมาชิกของสำนักหยินหยางของเรา?”

“กล้าที่จะเป็นศัตรูกับสำนักหยินหยางของเรา คุณอยากตายไหม?”

อมตะชางเหม่ยไม่สะทกสะท้าน หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “พวกคุณเป็นหมากันหรือเปล่า เห่าอย่างมีความสุขเหรอ?”

“เอาล่ะ หยุดเห่าได้แล้ว”

“คนฉลาดควรมอบผลไม้อายุยืนให้ฉันโดยเร็ว ไม่เช่นนั้น ฉันจะส่งพวกคุณทั้งหมดลงนรก”

อมตะชางเหม่ยหยิ่งผยองอย่างยิ่ง

ผู้นำซึ่งเป็นชายวัยกลางคนแสดงเจตนาฆ่าโดยพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮึ่ม คุณกล้าที่จะวางมือบนสิ่งที่นักบุญชื่นชอบ คุณกำลังถามถึงปัญหา”

อมตะชางเหม่ยดูเหยียดหยาม “หยุดเรื่องไร้สาระ ส่งผลไม้อายุยืนมาให้ฉัน ไม่งั้นฉันจะส่งคุณไปตามทางของคุณ แล้วแต่คุณจะเลือก”

ทันใดนั้น ชั้นน้ำแข็งก็ปกคลุมใบหน้าของชายวัยกลางคน มองดูอมตะชางเหม่ยอย่างเย็นชา และพูดว่า “คุณประเมินตัวเองสูงเกินไป กล้าที่จะแย่งชิงสิ่งของจากพวกเราสำนักหยินหยาง คุณได้ตายแน่”

ไม่ค่อยมีโอกาสได้แสดงท่าทีเท่นัก อมตะชางเหม่ยกวักมือเรียกชายวัยกลางคนด้วยนิ้วของเขา พูดอย่างหยิ่งยโสว่า “ขยะไร้ประโยชน์เช่นคุณ กล้าที่จะพ่นเรื่องไร้สาระต่อหน้าฉัน มานี่ ฉันจะทุบคุณด้วยอิฐ”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สาวกสำนักหยินหยางคนอื่นๆ ก็โกรธมาก

“อุกอาจ!”

“พูดอย่างเย่อหยิ่งต่อหน้าเรา แสวงหาความตายอย่างแน่นอน”

“ใครก็ตามที่กล้าท้าทายสำนักหยินหยางของเรา จะไม่มีวันสิ้นสุดที่ดี!”

อมตะชางเหม่ยเกาหูของเขาอย่างไม่อดทนและพูดว่า “ดูเหมือนว่าฉันพูดถูก พวกคุณต่างก็เป็นสุนัขกลุ่มหนึ่งที่เห่าอย่างน่ารำคาญ”

“อย่าพูดถึงสำนักหยินหยางต่อหน้าฉัน ในสายตาของฉัน สำนักหยินหยางเป็นเพียงขยะเท่านั้น”

“มองอะไรอยู่ ไม่เคยเห็นหนุ่มหล่อมาก่อนเหรอ?”

“เอาล่ะ ในเมื่อคุณไม่เต็มใจที่จะมอบผลไม้อายุยืนให้ฉัน งั้นเรามาทำสิ่งนี้ด้วยกัน ฉันจะส่งคุณไปตามทาง!”

อมตะชางเหม่ยมีความหยิ่งยโสอย่างยิ่ง โดยไม่สนใจคนกลุ่มนี้เลย

“หยิ่งเกินไป เรามาโค่นเขาด้วยกัน ฆ่าเขากันเถอะ” ชายวัยกลางคนตะโกนอย่างดุเดือด กำลังจะลงมือ

“เดี๋ยว!”

ชายหนุ่มคนหนึ่งหยุดชายวัยกลางคนแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หวัง นักพรตเต๋าตัวเหม็นคนนี้ไม่ต้องการให้คุณทำอะไรเลย ให้ฉันจัดการเอง!”

ชายวัยกลางคนเตือนว่า “คุณระวังด้วย เขาเพิ่งฆ่าคน...…”

“ศิษย์พี่หวังไม่ต้องกังวล ชายคนนี้ประสบความสำเร็จก่อนหน้านี้เนื่องจากการลอบโจมตี ดังนั้นไม่ต้องกังวล ฉันสามารถฆ่าเขาได้แน่นอน” ขณะที่ชายหนุ่มพูด เขาก็เรียกดาบเย็นออกมาและโจมตีอมตะชางเหม่ย

ชายหนุ่มคนนี้อยู่ที่จุดสูงสุดของขั้นแกนทอง พร้อมด้วยการฝึกฝนที่แข็งแกร่ง เมื่อเขาเคลื่อนไหว เจตนาฆ่าอันเย็นชาแผ่ออกมาจากใบมีด ทำให้อุณหภูมิโดยรอบลดลงอย่างกะทันหัน

“นักพรตเต๋าตัวเหม็น ตายซะ!”

ชายหนุ่มก็หยิ่งมากเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว สาวกจากนิกายชั้นนำเช่นพวกเขามีความภาคภูมิใจอย่างมากและมักจะไม่ให้ความสำคัญกับผู้อื่นอย่างจริงจัง