ม้ายูนิคอร์นถูกเยี่ยชิวเตะหนึ่งทีจนไปอยู่ต่อหน้าหยุนซี มันหันกลับมามองเยี่ยชิว ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ ราวกับกำลังพูดว่า นายทำเหมือนกับว่าฉันเป็นตัวอะไรเหรอ
ฉันไม่ใช่ฟุตบอล ฉันเป็นสัตว์เทพนะ!
นายสูงส่ง นายเก่ง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเตะฉันแบบนี้ไหม
นี่เป็นสิ่งที่มนุษย์ทำเหรอ
ม้ายูนิคอร์นเสียใจจนเกือบจะร้องไห้ออกมา
หยุนซีลูบหัวของม้ายูนิคอร์น ดีใจอย่างมาก หลังจากนั้นถามเยี่ยชิว : “คุณชาย คุณต้องการอะไร เว้นเสียแต่เงื่อนไขก่อนหน้านี้แล้ว เรื่องอื่นคุณพูดมาได้เลย”
เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม : “ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น”
หยุนซีอึ้งไปเลย
คนอื่นๆก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน
ใครก็คิดไม่ถึงเลยว่า เยี่ยชิวจะมอบสัตว์เทพให้หยุนซีหนึ่งตัวแบบนี้ นอกจากนี้ไม่ต้องการอะไร
อมตะชางเหม่ยเหลือบมองเยี่ยชิวหนึ่งที แอบด่าในใจ : “ผลไม้อายุยืนล้วนแล้วให้ฉันแค่ไม่กี่ลูกเอง แต่กลับมอบสัตว์เทพให้คนอื่นหนึ่งตัว ฮึ ให้ความสำคัญกับผู้หญิงมากกว่าเพื่อน”
หลินต้าเหนี่ยวพูดในใจ : “แม้ว่ามูลค่าของสัตว์เทพตัวหนึ่งไม่ธรรมดา แต่ว่าถ้าหากได้ครอบครองหยุนซีเซียนจื้อ อย่างนั้นจะได้รับผลประโยชน์มากมาย วิธีนี้ของพี่ใหญ่ช่างสูงส่งจริงๆ!”
สำหรับท่อป๋าซง เต็มไปด้วยความไม่พอใจ เพราะว่าเขาก็อยากได้สัตว์เทพเหมือนกัน
“คิดไม่ถึงเลยว่าจะเอาสัตว์เทพให้คนอื่นง่ายๆแบบนี้ ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เด็กคนนี้เป็นคนโง่คนหนึ่ง”
และในเวลาเดียวกัน ท่อป๋าซงก็โกรธอย่างมาก
“ไอ้น้อง แกเอาสัตว์เทพให้คนอื่น ถามความเห็นจากฉันหรือยัง”
เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม : “สัตว์เทพเป็นของฉัน ฉันอยากให้ใครก็ให้ใคร ทำไมต้องถามความเห็นจากแกด้วย”
“แก——” ท่อป๋าซงตกตะลึงจนพูดไม่ออก ต่อจากนั้นพูดด้วยความโกรธ : “เห็นได้ชัดว่าแกอยากเป็นศัตรูกับฉัน”
เป็นศัตรูกับแกเหรอ
แกคิดมากเกินไปแล้ว แกไม่คู่ควรเลยด้วยซ้ำ!
เยี่ยชิวมองท่อป๋าซงและพูดด้วยรอยยิ้ม : “หยุนซีเซียนจื้อเป็นสาวงามที่ไม่มีใครเทียบได้ในลำดับเทพสวรรค์ ฉันชอบเธอ ดังนั้นก็เลยมอบสัตว์เทพให้เธอ ถ้าหากแกก็เป็นสาวงามที่ไม่มีใครเทียบได้ในลำดับเทพสวรรค์ ไม่แน่ฉันก็อาจจะเอาสัตว์เทพให้แกเหมือนกัน”
ฮ่าฮ่าฮ่า.....
ลูกศิษย์กลุ่มนั้นของนิกายดาบชิงอวิ๋นหัวเราะฮ่าฮ่า
สีหน้าของท่อป๋าซงเยือกเย็น ชี้มาทางเยี่ยชิ้วแล้วด่า : “ใช้ได้เลยนะไอ้น้อง คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าดูถูกฉัน ฉันคิดว่าแกคงไม่อยากมีชีวิตแล้ว”
เยี่ยชิวไม่มีความกลัวใดๆ : “แกพูดผิดแล้ว ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ฉันยังอยากมีชีวิตเป็นอมตะ”
ท่อป๋าซงตกตะลึงอีกครั้ง ควบคุมความโกรธไม่อยู่อีกต่อไป ทันใดนั้นร่างกายก็ปลดปล่อยจิตสังหารอันน่าเกรงขามออกมา
“ในเมื่อไม่ได้รับสัตว์เทพ อย่างนั้นฉันก็จะเอาชีวิตแก”
ท่อป๋าซงพูดจบ ต่อยเยี่ยชิวหนึ่งหมัดจากกลางอากาศ
หมัดนี้ พลังน่ากลัวอย่างมาก เต็มไปด้วยพลังที่ไร้เทียมทาน เต็มไปด้วยการครอบงำ
เยี่ยชิวดูออกในทันที นี่คือทักษะที่เป็นเอกลักษณ์ในพื้นที่เทพฮวงกู่......
หมัดทำลายสวรรค์และโลก!
เพียงแต่ เยี่ยชิวกลับไม่กลัว
เขาเพียงแค่ลังเลเล็กน้อย
ท่อป๋าซงเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นต้งเทียนสูงสุด เยี่ยชิวมีเพียงต้องใช้แส้ตีเทวดาถึงจะสามารถป้องกันได้ แต่ว่ามีหยุนซีอยู่ที่นี่ ถ้าหากเขาเอาแส้ตีเทวดาออกมา หยุนซีจะต้องมองตัวตนของเขาออกอย่างแน่นอน
ถึงเวลา เกรงว่าจะต้องถูกหยุนซีมาพัวพันแน่นอน
จะทำยังไงดี
ช่วงเวลาที่เยี่ยชิวกำลังลังเล เสียงดังซิ่วหนึ่งที หยุนซีดึงดาบยาวออกมา ป้องกันหมัดของท่อป๋าซง
“ตุ้ม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...