วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1573

เห็นได้ชัดว่าเสวียนอู่ตระหนักได้ว่ามีคนต้องการจับมัน ดังนั้นเลยพุ่งไปที่ไกลทันที ความเร็วนั้นเร็วอย่างมาก

แต่ว่า ปฏิกิริยาของเจียงอู๋ต่าวเร็วกว่า

“จะไปไหน!”

เจียงอู๋ต่าวตะคอกหนึ่งที ร่างกายเร็วปานสายฟ้า พุ่งออกไปในอากาศ ขวางทางเดินของเสวียนอู่ทันที

ปฏิกิริยาของเสวียนอู่เร็วอย่างมาก หันตัวกลับมา จากนั้นพุ่งไปอีกทิศทางหนึ่ง

หลี่เป่ยไห่ลงมือแล้ว

“ซิ่ว!”

ร่างกายของหลี่เป่ยไห่ราวกับสายลม ปรากฏตัวอยู่บนเสวียนอู่ทันที นิ้วทั้งห้าเหมือนตะขอ จับหัวของเสวียนอู่ รวดเร็วและดุร้าย

เสวียนอู่เปลี่ยนเส้นทางอีกครั้ง หลบหนีไปทางอู่เชียนฟาน

“มาได้ดี!”

อู่เชียนฟานดึงดาบยาวทองคำที่เอวออกมาโดยตรง ซิงหนึ่งที พลังงานดาบพุ่งออกมา ภายในพริบตา พลังงานดาบจำนวนนับไม่ถ้วนปกคลุมเสวียนอู่

“กรร——”

เสวียนอู่คำรามหนึ่งที มีเสาน้ำยาวหลายฟุตออกมาจากปาก โจมตีพลังดาบของอู่เชียนฟานอย่างดุร้าย

“ตุ้ม”

เสาน้ำปะทะกับพลังดาบ แตกเป็นเสี่ยงๆทันที เสวียนอู่ถูกพลังดาบโจมตี ร่างกายบินออกไป

อู่เชียนฟานต้องการใช้โอกาสในครั้งนี้ จับเสวียนอู่ได้ในคราวเดียว โดยไม่คาดคิด เขาเตรียมจะพุ่งออกไป มีฝ่ามือพุ่งมาจากด้านข้าง

“ไสหัวออกไป!”

เจียงอู๋ต่าวตะคอกเสียงดัง เสียงราวกับระเบิดสายฟ้า สั่นสะเทือนไปทุกที่

อู่เชียนฟานถูกขวางเอาไว้ ทำได้แค่เผชิญหน้าเจียงอู๋ต่าวก่อน

“บุตรนักบุญของสำนักหยินหยางเหรอ ดีมาก ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน แกร้ายกาจขนาดไหน”

อู่เชียนฟานฟันดาบยาวไปทางเจียวอู๋ต่าว

หลี่เป่ยไห่เห็นว่าอู่เชียนฟานและเจียงอู๋ต่าวกำลังต่อสู้กัน ทันใดนั้นรู้สึกว่าโอกาสของตัวเองมาถึงแล้ว มีความสุขอย่างมาก พุ่งไปทางเสวียนอู่อย่างรวดเร็ว

“ซิ่ว!”

จู่ๆ มีเงาร่างหนึ่งขวางอยู่ตรงหน้าหลี่เป่ยไห่

หลิงเมิ่งหานพูดอย่างเย็นชา : “สัตว์เทพตัวนี้สำนักหยินหยางของพวกเราเอาแน่นอน”

หลี่เป่ยไห่พูดด้วยรอยยิ้ม : “เมิ่งหานเซียนจื้อ เพียงแค่คุณมาเป็นภรรยาของผม ผมรับประกันว่าจะไม่แย่งสัตว์เทพกับพวกคุณ”

สีหน้าของหลิงเมิ่งหานเย็นชา : “หลี่เป่ยไห่ ถ้าหากคุณอย่าพูดไปเรื่อยอีก ระวังฉันจะไม่เกรงใจกับคุณนะ”

“เมิ่งหานเซียนจื้อจะไม่เกรงใจกับผมเหรอ ได้เลย!” หลี่เป่ยไห่พูดด้วยรอยยิ้มของความขี้เล่น : “คุณชอบท่าไหน ผมจะเล่นกับคุณเอง”

“รนหาที่ตาย!” หลิงเมิ่งหานโกรธอย่างมาก ร่างกายเปล่งแสงสีขาวสว่างออกมา ทันใดนั้นคนทั้งตัวกลายเป็นบริสุทธิ์ไร้ที่ติ เหมือนนางฟ้าที่ไม่กินดอกไม้ไฟจากโลก

“เพี๊ยะ!”

หลิงเมิ่งหานต่อยหนึ่งฝ่ามือไปทางหลี่เป่ยไห่

หนึ่งฝ่ามือนี้ของเธอ ดูเบาและอ่อนโยน ไม่มีพลังใดๆ แต่ทุกที่ที่ฝ่ามือวิ่งผ่านไป มีเสียงคำรามดังอย่างต่อเนื่อง

หลี่เป่ยไห่ไม่ใส่ใจแม้แต่นิดเดียว ต่อยหนึ่งหมัดออกไปต้อนรับโดยตรง

“ตูม!”

หมัดและฝ่ามือปะทะกัน มีเสียงระเบิดดังขึ้น ต่อจากนั้น หลี่เป่ยไห่ถอยหลังกลางอากาศสิบกว่าก้าว

หลิงเมิ่งหานพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา : “ขืนยังพูดไร้สาระอีก ฉันจะเอาชีวิตสุนัขของแก”

หลี่เป่ยไห่พูดด้วยรอยยิ้ม : “เมื่อกี้คุณกำลังเกาให้ผมเหรอ เบาเกินไปแล้ว สามารถลงมือให้หนักกว่านี้หน่อยได้ไหม”

“ไม่รู้ว่าคุณเคยเกาให้เจียงอู๋ต่าวบ้างไหม”

“ถ้าหากไม่เคยล่ะก็ อย่างนั้นผมก็โชคดีเกินไปแล้ว”

“เมิ่งหานเซียนจื้อ เอาแบบนี้คุณช่วยผมเกาอีกที ผมจะถอดเสื้อผ้า.....”

“ตายสะเถอะ!” หลิงเมิ่งหานตะคอกด้วยความโกรธ

เธอเป็นนักบุญหญิงของสำนักหยินหยาง ในเวลาเดียวกันยังเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของสำนักหยินหยาง เคยถูกคนดูถูกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ในเวลานี้ หลี่เป่ยไห่ทำให้เธอโกรธโดยสิ้นเชิง

ซิ่ว!