วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1575

“เอาสัตว์เทพมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

จู่ๆก็มีเสียงเดือดดาลดังขึ้น หลี่เป่ยไห่กับเจียงอู๋ต่าวที่คิดจะจัดการอู่เชียนฟานได้ยินเสียงนี้ ก็ชะงักหยุดหันมามอง

เพราะน้ำเสียงตะคอกนี้ มาจากหลิงเมิ่งหาน

วินาทีต่อมา พวกเขาเห็นไกลๆ เยี่ยชิวยืนอยู่บนหลังเสวียนอู่ ไม่รู้ว่าเยี่ยชิวใช้วิธีอะไร เสวียนอู่ถึงได้หมอบอยู่บนพื้นเหมือนสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งแบบนี้

“หืม?”

หลี่เป่ยไห่กับเจียงอู๋ต่าวไม่อยากจะเชื่อ พวกเขาดูออกนานแล้ว เยี่ยชิวเป็นเพียงขั้นแกนทองสูงสุด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องรับมือกับหลิงเมิ่งหาน แม้แต่ฝีมือของเสวียนอู่ยังเก่งกว่าเยี่ยชิว ทำไมถึงได้ถูกเยี่ยชิวปราบราบคาบซะแล้วล่ะ?

หลี่เป่ยไห่พูดว่า“ไอ้คนนี้แปลกๆ”

เจียงอู๋ต่าวพูดว่า“เหมือนพวกเราดูถูกเขาเกินไปแล้ว”

เวลานี้อู่เชียนฟานก็มองเยี่ยชิว นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เขาคิดไม่ถึงเลย พวกเขาสู้กัน สุดท้ายกลับถูกเยี่ยชิวเอาเปรียบได้

“ไอ้คนนี้ทำได้ยังไง?”

นัยน์ตาอู่เชียนฟานเต็มไปด้วยคำถาม

“เอาสัตว์เทพมา”หลิงเมิ่งหานตะคอกใส่เยี่ยชิวอีกครั้ง

เมื่อกี้ตอนที่พวกเจียงอู๋ต่าวประลองฝีมืออยู่ หลิงเมิ่งหานมาตามจับสัตว์เทพ ตอนแรกเธอสยบเสวียนอู่ได้แล้ว คือจะจับได้อยู่แล้วเชียว ใครจะไปคิด ว่าเยี่ยชิวจะมาแทรกและยืนอยู่บนหลังของเสวียนอู่อย่างรวดเร็ว

ตอนนั้น หลิงเมิ่งหานเห็นเหตุการณ์นี้ ในใจก็หัวเราะเยาะว่าเยี่ยชิวไม่ประมาณตัวเอง เสวียนอู่จะมายอมศิริโรราบให้นักพรตขั้นแกนทองคนหนึ่งได้อย่างไร แต่หลังจากนั้นไม่นาน เธอทั้งโกรธทั้งโมโห

เธอไม่เห็นว่าเยี่ยชิวจะทำอะไรเลย แต่จู่ๆเสวียนอู่ก็หมอบลงกับพื้น เชื่อฟังอย่างว่าง่าย ศิโรราบให้กับเยี่ยชิว

หลิงเมิ่งหานโมโหจนแทบกระอักอาเจียนออกมาเป็นเลือด

เธอออกแรงอยู่ตั้งนาน จะได้เสวียนอู่มาอยู่แล้วเชียว คิดไม่ถึงว่าตอนท้ายเยี่ยชิวจะได้ไป

หลิงเมิ่งหานสงสัยมาก คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าทำไมเสวียนอู่หนึ่งในสัตว์เทพถึงได้ยอมศิโรราบให้เยี่ยชิว?

เวลาเดียวกัน เธอก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก

ถ้าเยี่ยชิวไม่เข้ามาแทรก เสวียนอู่จะถูกเธอจับได้อย่างไม่ต้องมีข้อกังขาเลย

“คุณได้ยินไหม เอาสัตว์เทพมาให้ฉันซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”หลิงเมิ่งหานตะคอกด้วยน้ำเสียงเดือดดาล

เยี่ยชิวยืนอยู่บนหลังของเสวียนอู่ เสื้อผ้าพริ้วไหวโดยไร้ลมพัดปลิว หลังจากที่เขาแปลงโฉมแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาอย่างมาก เหมือนเทพเซียนอย่างไรอย่างนั้น

“คนสวย ผมแนะนำอย่างหนึ่งนะ คุณเป็นผู้หญิงอย่าโมโหร้ายแบบนี้ ระวังประจำเดือนจะไม่ปกติ”เยี่ยชิวยิ้มพูดขึ้น

ประจำเดือน?

คืออะไร?

นัยน์ตาหลิงเมิ่งหานเต็มไปด้วยความสงสัย

เยี่ยชิวพูดขึ้นว่า“ประจำเดือนคือสิ่งที่ผู้หญิงต้องมีทุกเดือน”

แวบเดียว หลิงเมิ่งหานก็จ้องเขม็งใส่เยี่ยชิว“นาย ถ้ากล้าพูดดูถูกฉันอีก ระวังฉันจะตัดลิ้นนาย”

“ฉันจะพูดอีกครั้งสุดท้าย เอาสัตว์เทพมาให้ฉันซะ”

“ไม่อย่างนั้น….”

เยี่ยชิวตัดบทเธอว่า“คนสวย ผมเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ คุณลืมเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ผู้หญิงโมโหร้าย นอกจากประจำเดือนจะไม่ปกติแล้ว ยังจะทำให้ผู้ชายขยาดกลัว”

หลิงเมิ่งหานเดือดดาล“นายอยากตายเหรอ?”

เยี่ยชิวย้อนถามว่า“คุณอยากได้สัตว์เทพใช่มั้ย? ไม่มีปัญหา ผมเอาเสวียนอู่ให้คุณก็ได้ แต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่ง”

หลิงเมิ่งหานสีหน้าสงบลง ถามว่า“เงื่อนไขอะไร?”

เยี่ยชิวชี้นิ้วไปทางหลินต้าเหนี่ยว จากนั้นพูดว่า“เขาเป็นพี่น้องของผม คุณช่วยพี่น้องผมเรื่องหนึ่ง แล้วผมจะเอาสัตว์เทพให้คุณ”

หลิงเมิ่งหานมองหลินต้าเหนี่ยว และถามว่า“นายอยากให้ฉันช่วยเรื่องอะไร?”

หลินต้าเหนี่ยวพูดว่า“มีลูกให้ผม!”

หลิงเมิ่งหานสีหน้าเย็นชาขึ้นมาทันที เธอจ้องเยี่ยชิว“คิดไม่ถึงว่านายจะกล้ากลั่นแกล้งฉัน ฉันว่านายคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว”