วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1579

"ของโบราณ!"

เมื่ออู่เชียนฟานเห็นหม้อเฉียนคุน ก็ตกใจเป็นอันดับแรกก่อน จากนั้นใบหน้าของเขาก็ค่อยๆเผยความสุขออกมา

"ฉันไม่ได้มองเขาผิดไปเลย ”

"เขาไม่เพียงแต่เหนือกว่าในการต่อสู้ แต่เขายังมีขอโบราณอีกด้วย ”

"คนแบบนี้มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นทาสของฉัน!"

ใบหน้าของอู่เชียนฟานแดงก่ำเต็มด้วยความตื่นเต้น

"เขาจะมีขอโบราณแบบนี้ได้อย่างไร" ไม่ไกลนักหลิงเมิ่งหานซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเย่ชิวอยู่ก็ได้เห็นหม้อเฉียนคุน จากนั้นท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

"อะไรกัน คาดไม่ถึงเลยว่าพี่ใหญ่มีของโบราณด้วย!"

หลินต้าเหนี่ยวอุทานขึ้นด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดกับอมตะชางเหม่ยอย่างตื่นเต้น:" เต้าจ่าง คุณเห็นหรือยังพี่ใหญ่มีขอโบราณ”

อมตะชางเหม่ยทำหน้าดูถูกเหยียดหยาม: "ขอโบราณอะไรกันล่ะ ของปลอมๆ ”

หลินต้าเหนี่ยว: "......"

ในตอนนี้

แม้ว่าทั่วทั้งร่างกายของหลี่เป่ยไห่จะถูกคุมขังโดยแส้กักขัง แต่เขาก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าพลังที่อยู่ยงคงกระพันกําลังตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

ในวินาทีสุดท้าย

หลี่เป่ยไห่สังเวยพลังชี่มังกรและตั้งเทียนทั้งเก้าทันที และในทันทีร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยพลังมหาศาล

วินาทีต่อมา

"อึ๊บ!"

การป้องกันทั้งหมดของหลี่เป่ยไห่ถูกทําลายโดยหม้อเฉียนคุนจนแตก

"อะไรกัน"

หลี่เป่ยไห่ในแกอาเจียนเป็นเลือดออกมา พร้อมกับความตกใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

"ตูม!"

ในขณะนี้หม้อเฉียนคุนได้ปรามหลี่เป่ยไห่ไว้ด้านล่าง

"อ๊า......

หลี่เป่ยไห่ยังไม่ตายและส่งเสียงคํารามอันน่าตกใจออกมาจากปาก เขาไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเขาจะถูกผู้ฝึกตนของขั้นแกนทองปราบปรามได้

"ขึ้น!"

หลี่เป่ยไห่ส่งเสียงตะโกนดัง ๆ และค่อยๆลุกขึ้นยืนมา

แม้ว่าเขาเกือบจะถูกอัดไว้ แต่เขาก็ยังคงเป็นปรมาจารย์สูงสุดแห่งต้งเทียน และภายใต้การต่อต้านอย่างเต็มที่ก็ลุกขึ้นยืนได้

ใบหน้าของเย่ชิวนั้น เย็นชาไม่แยแส กระแทกกําปั้นลงบนหม้อเฉียนคุน และพูดเสียงดัง "ควบคุม" ร่างของหลี่เป่ยไห่ที่เพิ่งยืนตัวตรงได้งอลงอีกครั้ง

ในขณะนี้ หลี่เป่ยไห่รู้สึกราวกับว่าตนเองกําลังแบกภูเขาลูกใหญ่ อวัยวะภายในเกือบจะแตกสลาย

"อ๊า อ๊า อ๊าก!”

หลี่เป่ยไห่คํารามด้วยความโกรธ ดวงตาสองข้างเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม และใช้กําลังทั้งหมดเพื่อต่อต้านอย่างสิ้นหวัง

เขาเรียนรู้ได้อย่างชาญฉลาด ทันทีที่เขายืนตัวตรงก็ขยับไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว พร้อมกับปรากฏออกไปหนึ่งร้อยเมตร

ในเวลานี้เอง ที่เขาได้เห็นหม้อเฉียนคุนอย่างชัดเจน

"อาวุธวิเศษสิ!" หลี่เป่ยไห่ตกใจพร้อมกับมองไปที่เย่ชิวด้วยความประหม่าและถามว่า "นายเป็นใครกันแน่?"

ในฐานะบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปฐมกาล หลี่เป่ยไห่รู้ดีว่าอาวุธวิเศษนี้หมายถึงอะไร?

ต้องรู้ว่าพื้นที่เทพไท่ชูเป็นสำนักระดับบนสุดในแดนตงฮวงตะวันออก แล้วก็มีอาวุธวิเศษพียงชิ้นเดียว

ยิ่งไปกว่านั้นอาวุธนั้นถูกซ่อนอยู่ในสถานที่ต้องห้ามของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ดึกดําบรรพ์ ซึ่งได้รับการปกป้องโดยผู้อาวุโสที่แข็งแกร่งที่สุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์

หลี่เป่ยไห่คิดไม่ออกเลยว่าเย่ชิวที่อยู่ในขั้นแกนทองแค่นั้น จะมีอาวุธวิเศษอย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้หลี่เป่ยไห่ไม่สามารถสนใจอาวุธวิเศษได้ และแค่ต้องการฆ่าเย่ชิวโดยเร็วที่สุดเท่านั้น

"ฉันจะฆ่านาย ”

หลังจากที่หลี่เป่ยไห่พูดจบ เสื้อผ้าของเขาก็ปูดขึ้นมา หอกก็โผล่ขึ้นมาอยู่เหนือหัวของเขา และเปล่งแสงหอกจำนวนนับไม่ถ้วนออกมา

หอกแต่ละอันมีความยาวประมาณสิบจาง และแสงประกายแห่งการฆ่านั้นไม่มีใครเทียบได้

ผมยาวของหลี่เป่ยไห่กําลังลอยพริ้วขึ้นมา ดวงตาสองข้างแดงก่ำ สีหน้าของเขาน่ากลัวอย่างไร้ที่เปรียบ มันเหมือนราวกับว่าเทพเจ้าปีศาจได้ถือกําเนิดขึ้นแล้ว

"ฆ่า!"