หลี่เป่ยไห่อัจฉริยะของพื้นที่เทพไท่ชูแห่งนี้ ถูกหม้อเฉียนคุนสังหารจนตายคาที่
เย่ชิวยืนอยู่บนหม้อเฉียนคุน สวมชุดสีขาวปกคลุมไปด้วยหิมะ และอาบด้วยแสงสีทองราวกับเทพเจ้า
มันเป็นภาพแห่งนิรันดร์!
หลิงเมิ่งหานรู้สึกเพียงว่าคอรู้สึกแห้ง และหลังจากนั้นไม่นานก็มีคําสามคําก็ออกมาจากปาก
"แกร่งมาก!"
หลังจากที่หลิงเมิ่งหานพูดจบ จู่ๆก็กระโดดขึ้นจากพื้นและรีบหนีไปในระยะไกลอย่างรวดเร็ว
การสังหารเจียงอู๋ต่าวและหลี่เป่ยไห่ ทําให้หลิงเมิ่งหานตระหนักว่ามันอันตรายเกินไปที่จะอยู่ที่นี่
เธอไม่ต้องการล้างแค้นให้เจียงอู๋ต่าวในตอนนี้ เธอแค่ต้องการหนีจากที่นี่อย่างรวดเร็วเท่านั้น
"พรึ่บ!"
เย่ชิวก้าวผ่านท้องฟ้าและเตะหลังของหลิงเมิ่งหานกระแทกลงอย่างหนัก
"อึ๊บ—"
หลิงเมิ่งหานอ้าปากและพ่นเลือดออกมาเต็มปาก ร่างกายเหมือนกระสอบทรายที่กระแทกพื้นอย่างแรง จนไม่รู้ว่ากระดูกหักไปกี่ชิ้น
เธอเคยต่อสู้กับเย่ชิวมาก่อน และการฝึกตนที่ถูกเย่ชิวทำให้พ่ายแพ้ก็ตกลงสู่จุดสูงสุดของแกนทอง และตอนนี้ก็อยู่ในขั้นเดียวกัน แม้แต่ฝ่าเท้าของเขาเธอก็ไม่สามารถหยุดเย่ชิวไว้ได้
"ถ้ารู้จักเอาตัวรอดก็อยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟัง แล้วถ้ากล้าคิดจะหนีอีก ก็อย่ามาโทษฉันที่ทําลายดอกไม้งาม ”
เสียงของเย่ชิวนั้นไม่แยแสและโหดเหี้ยมมาก และหลังจากพูดจบ ดวงตาของเขาก็เพ่งไปที่ร่างของอู่เชียนฟาน
เขาเสียสละอาวุธวิเศษที่อยู่ตรงหน้าไป ดังนั้นนอกจากตัวเอง ทุกคนก็ต้องตาย
มิฉะนั้นเมื่อความลับของอาวุธวิเศษของเย่ชิวก็จะถูกเปิดเผย มันจะทําให้เกิดปัญหานับไม่ถ้วนอย่างแน่นอน
สิ่งที่เย่ชิวไม่คาดคิดก็คือ ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรออกมา อู่เชียนฟานก็ชิงพูดออกมาก่อน
"ฉันเฝ้าดูการต่อสู้เมื่อกี้ และเห็นว่านายฆ่าหลี่เป่ยไห่และเจียงอู๋ต่าวด้วยขั้นแกนทอง ฉันต้องบอกว่าพลังการต่อสู้ของนายนี่มันแข็งแกร่งมาก ”
"เจ้าชายคนนี้ชื่นชมนายมาก ”
"ติดตามฉันเถอะ!"
"แล้วรอให้ฉันเป็นจักรพรรดิแห่งราชวงค์โจว และสวมมงกุฎให้นายเป็นกษัตริย์ ว่าอย่างไร?"
อู่เชียนฟานดูเหมือนจะพูดคุยธรรมดาๆกับเย่ชิว แต่คําพูดของเขา กลับเต็มไปด้วยความหมายที่ไม่สามารถปฏิเสธได้
"ถุย เจ้าชายแห่งราชวงศ์โจวคนนี้ยโสโอหังมาก!"หลินต้าเหนี่ยพูดกับเย่ชิว:" พี่ใหญ่ ฆ่าเขา" ”
อู่เชียนฟานไม่สนใจหลินต้าเหนี่ยว มองไปที่เย่ชิวและพูดอย่างภาคภูมิใจ:" เมื่อเป็นผู้ติดตามฉัน จะไม่มีการดูถูกนาย หากฉันอยู่ยงคงกระพันในโลกนี้ นายก็สามารถมีอำนาจ สง่าราศีและความมั่งคั่งได้ตลอดชีวิต ”
"นอกจากนี้ ถ้าฉันเป็นจักรพรรดิในอนาคตถ้าอย่างนั้นมันจะต้องถูกจดจำไปชั่วนิรันดร์อย่างแน่นอน และในฐานะผู้ติดตามของฉัน ชื่อของนายจะถูกบันทึกให้คนรุ่นหลังด้วย”
"นอกจากนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเป็นผู้ติดตามของเจ้าชายคนนี้ได้ เจ้าหนู ฉันมองว่า นี่เป็นโอกาสที่ดีของนายแล้ว นายไม่ควรพลาดนะ ”
เย่ชิวรู้สึกตลกเล็กน้อย
กับผีอะไร การติดตามนายไปราวกับว่ามันเป็นความรุ่งโรจน์สูงสุด ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?
ดูเหมือนว่าสมองของเจ้าชายแห่งราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่คนนี้จะใช้ไม่ค่อยได้นัก!
"นายเป็นใคร เป็นแค่ตัวอะไรที่สมควรให้ฉันติดตามนาย?"
"เจ้าชายแห่งต้าโจวนี่น่าทึ่งมากนะ เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เลย ”
หลังจากที่เย่ชิวพูดจบหม้อเฉียนคุนก็บินออกไปด้านข้างและชนเข้ากับอู่เชียนฟาน
ร่างของอู่เชียนฟานขยับหลบไปอย่างรวดเร็ว และพูดว่า:" เจ้าหนู เจ้าชายองค์เอ็นดูนายนะ นั่นคือเกียรติของนาย นายอย่าทําผิดพลาด”
"ติดตามฉันเถอะ!"
"มาร่วมมือกันและครอบครองจงโจวกันเถอะ!"
เย่ชิวถือแส้และเดินไปหาอู่เชียนฟาน พร้อมกับพูดไปเดินไปด้วย :" ฉันไม่สนใจที่จะติดตามนายเลยสักนิด ฉันต้องการฆ่านายตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ”
ใครจะรู้ว่า หลังจากได้ยินคําพูดของเย่ชิว อู่เชียนฟานไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่กลับกันยังรู้สึกตื่นเต้นไม่หยุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...