วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1581

อู่เชียนฟานถูกแส้เฆี่ยนตีจนลอยออกไปกระทบลงบนพื้น ผมกระจัดกระจายและปกคลุมไปด้วยฝุ่นทันที

น่าอับอายมาก

"กําลังอันน้อยนิดของนาย ก็สมควรให้ฉันไปติดตามนาย?" เย่ชิวเยาะเย้ย

"เจ้าชายองค์นี้เห็นว่าการฝึกตนของนายไม่ดีเท่าของฉัน ดังนั้นเมื่อกี้ฉันเลยให้นายได้เคลื่อนไหวสักสองสามครั้ง ใครจะรู้ว่านายจะลงมือเร็วขนาดนี้ มาอีก อู่เชียนฟานลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกําหมัดของเขาและพุ่งเข้าหาเย่ชิวอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะเข้าใกล้เย่ชิวได้ ก็ถูกแส้เฆี่ยนจนกระเด็นออกไปอีกครั้ง

"ปัง!"

อู่เชียนฟานล้มลงกับพื้น รู้สึกเพียงว่ามีเลือดไหลภายในช่องอก และพ่นเลือดออกมาเต็มปาก

"นายแพ้แล้ว!" เย่ชิวกล่าว

อู่เชียนฟานกล่าวว่า:" เจ้าชายองค์นี้ยังไม่พร้อมเลย เกมนี้ไม่นับ" ”

เป็ดตายจะงอยปากแข็ง!

เย่ชิวถอนหายใจอย่างเย็นชา แต่เขาก็เห็นว่าอู่เชียนฟานไม่ได้ใช้พลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขาเลยจริงๆ

อู่เชียนฟานเป็นปรมาจารย์ที่จุดสูงสุดของต้งเทียน ก่อนหน้าได้เคยต่อสู้กับเจียงอู๋ต่าวมานานแล้ว ดังนั้นจึงเห็นได้ว่าการฝึกตนของเขาไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเจียงอู๋ต่าวเลย

เย่ชิวตะโกนขึ้นมา:" ตกลง ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง มาเลย!"

อู่เชียนฟานลุกขึ้นจากพื้น จากนั้นก็กําหมัดแน่นและพุ่งเข้าหาเย่ชิว

คราวนี้เย่ชิวเพียงแค่รอการเคลื่อนไหวหลังจากที่เขาให้ใกล้เข้ามาแล้วค่อยลงมือ

"เพี๊ยะ!"

เย่ชิวใช้แส้ตีบนไหล่ของอู่เชียนฟาน และทันใดนั้นก็มีเสียง "เปราะ" กระดูกไหล่ของอู่เชียนฟานก็แตก

"ปัง!"

ตามด้วยฝ่าเท้าของเย่ชิว จนอู่เชียนฟานลอยออกไปและถามด้วยเสียงเย็นชาว่า "นายยอมรับความพ่ายแพ้หรือยัง"

"เจ้าชายคนนี้ไม่ยอม”อู่เชียนฟานต่อสู้กับเย่ชิวสองสามท่า และสังเกตเห็นแล้วว่าแส้ศักดิ์สิทธิ์ในมือของเย่ชิวมีความสามารถในการถูกคุมขัง

เย่ชิวกล่าวว่า:" นายถูกฉันจัดการไปตั้งสองสามครั้ง ยังไม่ยอมรับอีกเหรอ?"

อู่เชียนฟานกล่าวว่า:" เหตุผลที่นายสามารถต่อยฉันจนลอยออกไปได้ ทั้งหมดเป็นเพราะแส้ในมือของนาย ซึ่งมันไม่ใช่ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ที่แท้จริงของนายเลย ”

"ถ้าเจ้าชายคนนี้มีแส้เหมือนนายด้วย ฉันก็คงจะเฆี่ยนนายกระเด็นออกไปได้เหมือนกัน เชื่อไหมล่ะ?"

เย่ชิวเยาะเย้ย:" ที่นายพูดบ้าๆ คือถ้าฉันเป็นจุดสูงสุดของต้งเทียน ถ้าอย่างนั้นนายก็ไม่สามารถปิดกั้นการโจมตีของฉันได้ ””

"ยังไงก็ตามฉันก็ไม่ยอมรับ” อู่เชียนฟานกล่าวว่า:" เว้นแต่นายจะต่อสู้กับฉันอย่างสง่าผ่าเผยสักตั้ง”

ดวงตาของเย่ชิวหรี่ลงลง จ้องไปที่อู่เชียนฟานอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า "ดูเหมือนว่า นายจะมีความคิดอะไรอยู่ในใจแล้วใช่ไหม?"

อู่เชียนฟานกล่าวว่า:" เจ้าชายคนนี้ปรามระดับการฝึกตนให้อยู่สุดยอดขั้นแกนทองและต่อสู้กับนายอย่างยุติธรรม" ”

"ถ้านายอยากโน้มน้าวเจ้าชายคนนี้ยินยอมอย่างสมบูรณ์ ถเอย่างนั้นนายก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้แส้ไม้นั้น ”

"อ้อ อีกอย่าง นายก็ไม่สามารถใช้อาวุธวิเศษได้เช่นกัน ”

จู่ๆ เย่ชิวก็ตระหนักได้

นี่คือการ์ดหลุมของอู่เชียนฟาน

เห็นได้ชัดว่าอู่เชียนฟานรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่ชิว และก็ต่อเมื่อเย่ชิวเลิกใช้แส้เทพและหม้อเฉียนคุน เขาถึงจะมีโอกาสชนะเล็กน้อย

"เจ้าชายแห่งต้าโจวผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ดูเหมือนจะไม่ได้โง่อย่างที่เขาคิดขนาดนั้น ”

เย่ชิวไม่ได้ตอบคกลงทันที

เมื่อเห็นว่าเย่ชิวไม่พูดอู่เชียนฟานจึงถามว่า "อะไรกัน นายกลัวเหรอ? หากนายกลัวก็ให้ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วและเป็นผู้ติดตามของฉันอย่างเชื่อฟังซ่ะ ”

" เจ้าชายอู่คนนี้ ไม่ใช่เด็กอายุสามขวบนะ และวิธีการก่อกวนของนายไม่มีประโยชน์สําหรับฉัน แต่ฉันเห็นด้วยกับคําขอของนาย เย่ชิววางแส้และหม้อเฉียนคุนแล้วพูดว่า "มาเถอะ ฉันจะทำให้นายแพ้อย่างราบคาบ" ”

"จําไว้นะว่าโอกาสนี้ฉันเป็นคนให้คุณเอง!"

อู่เชียนฟานยิ้มแล้วยักไหล่ กระดูกที่หักก็ได้รับการฟื้นฟูทันที และในเวลาเดียวกันก็ระงับการฝึกตนไว้แค่จนถึงสุดยอดแกนทอง

จากนั้นทั้งสองก็มองหน้ากัน

"เจ้าหนู ฉันลืมบอกนายว่าในขั้นพลังงานเดียวกัน ฉันเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ยงคงกระพัน”

อู่เชียนฟานยิ้มอย่างมั่นใจและหลังจากพูดแล้ว ก็ก้าวไปข้างหน้า

"ตูม!"

เสียงฝีเท้าของเขาตกลงมาเหมือนกลองศักดิ์สิทธิ์ระเบิด และพื้นดินก็สั่นสะท้านไปอยู่ครู่หนึ่ง