อู่เชียนฟานจ้องมองเย่ชิวอย่างชั่วร้าย ฉันตะโกนเสียงดังขนาดนั้น นายจะไม่ได้ยินเลยเหรอ?
หลอกใครกัน?
เย่ชิวกล่าวว่า:" หรือว่า นายจะพูดอีกครั้ง?"
อู่เชียนฟานโกรธมากจนเกือบอาเจียนเป็นเลือด ถูกนายทุบตีแล้วยังมาพูดอะไรบ้าๆอีก
"ยอมรับหรือยัง" เย่ชิวพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส:" ถ้านายไม่ยอมรับ งั้นพวกเราก็มาต่อกันเลย" ”
ยังจะต่ออีก?
ตายได้เลยนะ
อู่เชียนฟานอดทนต่อความโกรธของเขาและพูดอย่างไม่เต็มใจ:" ยอมแล้ว!"
เย่ชิวกล่าวว่า:" นายพูดอะไรนะ? ฉันไม่ได้ยิน เสียงดังๆหน่อยสิ”
ทำไมอู่เชียนฟานจะไม่เห็นว่าเย่ชิวกำลังแกล้งเขา เขาทั้งเกลียดทั้งไม่พอใจ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้เขาก็ทําได้เพียงยอมแพ้เท่านั้น
"ฉันยอมแล้ว!" อู่เชียนฟานพูดเสียงดังว่า "ตอนนี้นายพอใจแล้วหรือยัง?"
ทันใดนั้นรอยยิ้มของเย่ชิวก็มาบรรจบกัน:" ไม่พอใจ" ”
หืม?
หัวใจของอู่เชียนฟานคับแน่นขึ้นอย่างกะทันหัน และถามอย่างไม่พอใจว่า "นายต้องการอะไรกันแน่?"
เย่ชิวกล่าวว่า:" ตามข้อตกลงก่อนหน้า จากนี้ไปนายเป็นทาสของฉัน ”
อู่เชียนฟานพูดด้วยน้ําเสียงปรึกษาหารือ:" สามารถเปลี่ยนเงื่อนไขได้หรือไม่?"
"ฉันไม่ใช่ทาสของนาย พวกเราเป็นพี่น้องกัน เป็นไงล่ะ"
"อย่างไรเสีย ฉันก็เป็นถึงเจ้าชายแห่งราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่......"
ก่อนที่อู่เชียนฟานจะพูดจบ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเครื่องจักรสังหารอันเย็นชา และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ก็เห็นเพียงว่าดวงตาของเย่ชิวนั้นเย็นชามาก
"งั้นเอาอย่างนี้ไหม ฉันจะให้อาวุธวิเศษแก่นายชิ้นหนึ่ง อู่เชียนฟานกล่าวว่า "ขอแค่ไม่ต้องการเป็นทาสของนาย ”
เขาเป็นเจ้าชายแห่งราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่ ถ้ากลายไปเป็นทาสของเย่ชิวจริงๆ แล้วบอกให้คนอื่นรู้ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
แม้แต่หน้าตาชื่อเสียงของราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่ก็อาจจะเสียหายด้วย
"คำสัญญาของลูกผู้ชายมีน้ำหนักมากกว่าหนึ่งพันปอนด์ ทําการเดิมพันนั้นเกิดขึ้นจากนาย และนายก็ยอมรับข้อตกลง ดังนั้นตอนนี้จึงไม่จําเป็นต้องหารืออะไรกันอีก เย่ชิวพูดอย่างเฉยเมย:" ฉันจะถามนายเป็นครั้งสุดท้าย นายยินยอมเป็นทาสของฉันไหม"
เจตนาฆ่าปรากฏบนใบหน้าของ เย่ชิว เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วถ้า อู่เชียนฟาน ไม่เต็มใจที่จะมอบตัวให้ฆ่าเขาโดยตรง
อู่เชียนฟานยืดคอแข็งทื่อและพูดว่า "ฉันไม่ยอม" ”
"เจ้าชายคนนี้เป็นสมาชิกของราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่ และเขาจะสืบทอดบัลลังก์ของจักรพรรดิโจวที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต เขาจะไปเป็นทาสได้อย่างไร"
"นายฆ่าฉันดีกว่า!"
หลังจากพูดจบ อู่เชียนฟานก็หลับตาลงราวกับว่าเตรียมตัวรับความตายแล้วอย่างไรอย่างนั้น
เมื่อเห็นการแสดงออกของอู่เชียนฟาน เย่ชิวก็มีความคิดอื่นในใจของเขา
เขาเข้าใจว่าอัจฉริยะอย่างอู่เชียนฟาน ซึ่งมาจากภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาและทะลุขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของต้งเทียน ตั้งแต่อายุยังน้อยก็ไม่เคยยอมแพ้ได้ง่ายๆ
ถ้าเปลี่ยนมาเป็นเย่ชิว เขาก็คงยอมตายมากกว่าตกเป็นทาสของคนอื่น
อย่างไรเสีบ อัจฉริยะคนนี้ก็หยิ่งผยองมาก
"ให้โอกาสเขาอีกครั้ง และถ้าผู้ชายคนนี้ไม่สนใจ งั้นก็ส่งเขาลงนรกได้เลย ”
เมื่อนึกถึงเช่นนี้ เย่ชิวก็นั่งยองๆลงต่อหน้าอู่เชียนฟานและพูดว่า "เรามาพูดถึงเรื่องนี้กันอีกครั้ง" ”
อู่เชียนฟานพูดอย่างแข็งกร้าว:" ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ฉันเป็นถึงเจ้าชายแห่งราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปเป็นทาสของนาย นายฆ่าฉันดีกว่า!"
เย่ชิวยิ้ม:" นายควรฟังฉันพูดให้จบ" ”
"ไม่สําคัญหรอกว่านายจะเป็นเจ้าชายแห่งราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่หรืออัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ แต่ลูกผู้ชาย ต้องคำไหนคำนั้น”
"ในเมื่อนายแพ้แล้ว งั้นนายควรรักษาสัญญาและเป็นทาสของฉัน”
"ถึงกระนั้น ฉันก็สามารถให้โอกาสนายแก้มือได้ ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...