วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1591

หยุนซีอยากรู้อยากเห็น จึงถามว่า : “คุณต้องการทดสอบอย่างไร ? ”

“เรามาสู้กัน” เยี่ยชิวกล่าวว่า : ”มันเป็นเพียงการต่อสู้เพื่อความแข็งแกร่งเท่านั้น ไม่มีการใช้วิธีการอื่น”

หยุนซียิ้มและพูดว่า : “ถ้าหากไม่ใช้วิธีการอื่น และพึ่งพาความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว คุณก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน”

“อย่าลืมว่าฉัน อยู่จุดสูงสุดของต้งเทียน”

“ไม่เป็นไร เรามาแข่งขันกัน” เยี่ยชิวต้องการทดสอบว่า ถ้าหากใช้เพียงความแข็งแกร่ง เขากับปรมาจารย์ที่อยู่จุดสูงสุดของต้งเทียนนั้นจะแตกต่างกันมากเท่าไหร่

“ตกลง! ” หยุนซีเห็นว่าเยี่ยชิวยืนกราน และหยุดพูดเรื่องไร้สาระ จากนั้นทั้งสองคนก็ยืนเผชิญหน้ากัน

“ลงมือเลย ! ” หยุนซีกล่าว

เยี่ยชิวกล่าวว่า : “คุณลงมือก่อน จำไว้ อย่าออมมือ”

“ตกลง” หยุนซีตอบตกลง แต่ในใจกลัวที่จะทำร้ายเยี่ยชิว ดังนั้นจึงใช้ความแข็งแกร่งของเธอเพียงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ และใข้มือตบไปที่เยี่ยชิว

เยี่ยชิวยื่นฝ่ามือสวนกลับไป

“ตู้ม ! ”

หมัดกับฝ่ามือชนกัน

“ไอ้หยา_____” หยุนซีกรีดร้อง และลอยไปข้างหลังราวกับว่าวที่เชือกขาด

เยี่ยชิวตกตะลึง จากนั้นรีบก้าวออกไป คว้าหยุนซีไว้แล้วถามว่า : “คุณโอเคไหม ? ”

“ฉันไม่เป็นไร ” หยุนซีเหลือบมองเยี่ยชิวอย่างประหลาดแล้วพูดว่า : “เอาอีกครั้ง”

คราวนี้ หยุนซีไม่ออมมือแล้ว และใช้พลังทั้งหมดสูงสุดของต้งเทียนโดยตรง เพื่อใช้ฝ่ามือโจมตีเยี่ยชิว

พลังอันน่าสะพรึงกลัว เหมือนกับคลื่นปั่นป่วนออกมาจากฝ่ามือของหยุนซี และบดขยี้ไปที่เยี่ยชิว

เยี่ยชิวถ่ายทอดพลังของเขา และใช้หมัดต่อยไปที่ฝ่ามือของหยุนซี

“ตู้ม ! ”

ทันทีที่หมัดและฝ่ามือสัมผัสกัน หยุนซีก็รู้สึกว่าหมัดของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยพลังอันไม่มีที่สิ้นสุด ราวกับมันถาโถมเข้ามา และร่างของเธอก็ลอยออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

“อะไรกัน ? ”

เมื่อหยุนซีลอยออกไป ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความตกใจ เพราะพลังของเยี่ยชิวนั้น เหนือกว่าจินตนาการของเธอโดยสิ้นเชิง

เมื่อเห็นว่า ร่างของหยุนซีกำลังจะตกลงกับพื้น เยี่ยชิวก็รีบออกไป จับหยุนซีไว้

ในเวลานี้ เลือดที่แดงก่ำไหลล้นออกมาจากมุมปากของหยุนซี และเลือดก็พลุ่งพล่านในอกของเธอ

เยี่ยชิวรีบถ่ายโอนพลังงานแท้จริงของเขาไปยังร่างกายของหยุนซีอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตา อาการของหยุนซีก็ดีขึ้น

“นี่คือพลังทั้งหมดของคุณเหรอ ? ” หยุนซีถาม

เยี่ยชิวส่ายหัวและพูดว่า : “ฉันใช้ความแข็งแกร่งของฉันเพียงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น”

อะไรนะ !

ดวงตาของหยุนซีเบิกกว้าง และเธอมองดูเยี่ยชิวด้วยความไม่เชื่อ

เมื่อครู่ที่เธอถูกเยี่ยชิวโจมตี ยังคิดคิดว่า ความแข็งแกร่งของเยี่ยชิวนั้นน่ากลัวเกินไปแล้ว แต่เธอกลับคิดไม่ถึงเลยว่า เยี่ยชิวกลับใช้ความแข็งแกร่งเพียงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในแง่ของความแข็งแกร่งของเยี่ยชิว สามารถบดขยี้สิ่งมีชีวิตที่จุดสูงสุดของต้งเทียนได้อย่างสมบูรณ์แล้ว

“เป็นอะไรไปเหรอ? ”เยี่ยชิวถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นว่าหยุนซีกำลังมองเขาโดยไม่พูดอะไร

“ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งมาก หากคุณแข่งขันกันเพียงความแข็งแกร่ง เช่นนั้นก็คงนักพรตเพียงไม่กี่คนที่อยู่บนจุดสูงสุดของถ้ำสวรรค์สามารถเป็นผู้ต่อสู้ของคุณได้ เมื่อหยุนซีพูดถึงตรงนี้ ก็พูดต่อว่า : “ไม่ใช่ ตามเหตุผล ความแข็งแกร่งของคุณที่ทรงพลังมากขนาดนี้ ขั้นบรรลุน่าจะผ่านไปนานแล้ว”

ทันทีที่สิ้นเสียง

พลังที่ทำให้หัวใจหยุดเต้น ก็แผ่กระจายออกไป

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมอง และเห็นเมฆฝนฟ้าคะนองกลิ้งอยู่เหนือบนท้องฟ้า ซึ่งเป็นสัญญาที่ชัดเจนว่าภัยพิบัติกำลังถล่มลงมา

“แย่แล้ว ภัยพิบัติกำลังจะมา ! ”

เยี่ยชิวรีบเก็บรวบรวมความแข็งแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว และระงับความต้องการที่จะทะลุลงมา

“ทำไมคุณไม่เอาชนะความทุกข์ยากล่ะ ? ” หยุนซีรู้สึกเหลือเชื่อ เพราะเมื่อเขาเอาชนะความทุกข์ยากแล้ว เยี่ยชิว จะกลายเป็นปรมาจารย์ขั้นต้งเทียน