วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1593

หยุนซีตกใจอย่างกะทันหันกับพฤติกรรมของเยี่ยชิว จนพูดตะกุกตะกัก: "คุณ คุณกําลังทําอะไร?"

"เมื่อสักครู่คุณปราบปรามดอกไม้วิญญาณไฟ คุณหล่อมาก" หยุนซีหน้าแดง เข้าใกล้เยี่ยชิว และพูดด้วยความสวยงามที่น่าดึงดูด

เยี่ยชิวคิดว่าผู้หญิงในโลกฝึกเซียนนั้นตรงไปตรงมาเกินไป!

"คุณอย่าทําแบบนี้ ผม..." เยี่ยชิวถูกหยุนซีขัดจังหวะทันทีที่เขาอ้าปาก

"ตอนที่คุณอยู่ข้างนอก คุณบอกว่าคุณชอบฉัน จริงไหม" หยุนซีถาม

เยี่ยชิวพูดว่า "นี่..."

"คุณต้องบอกฉัน ว่าจริงหรือไ่จริง?" จู่ๆ หยุนซีก็แข็งแกร่งขึ้น

เยี่ยชิวพูดตรงไปตรงมาว่า "สาวสวยอย่างคุณ ผู้ชายคนไหนจะไม่ชอบล่ะ"

"แล้วคุณยอมรับว่าคุณชอบฉันไหม" หยุนซีมีความสุขมากและพูดว่า "ฉันก็ชอบคุณเหมือนกัน"

เยี่ยชิวพูดไม่ออก

ผู้หญิงในโลกฝึกเซียนกล้าหาญแบบนี้ทุกคนใช่ไหม?

จากนั้น เขามองลงมาตรงหน้าและพูดกับหยุนซีว่า "ผมว่าผมหายใจไม่ค่อยสะดวก คุณปล่อยผมก่อนได้ไหม"

หยุนซี่สังเกตเห็นแววตาของเยี่ยชิว และพูดขี้เล่นว่า "สวยไหม?"

นี่...

คุณพูดเกินไปแล้ว!

เยี่ยชิวหลบตาอย่างรวดเร็ว

"อะไรนะ ไม่ได้ยิน? ฉันยังไม่อาย คุณจะอายอะไร? หลังจากพูดแบบนั้น หยุนซีก็ถอดชุดเดรสของเธอออก

เดิมทีเธอก็ใส่แค่ชุดเดรสตัวเดียว ซึ่งตอนนี้มันหลุดต่อหน้าเยี่ยชิวทันที

เยี่ยชิวกลืนน้ําลาย

หยุนซีปล่อยเยี่ยชิว จากนั้นก็เดินวนไปข้างหน้าเขาและถามเบาๆ ว่า "ฉันสวยไหม?"

"อ่า" เยี่ยเชียวพยักหน้า

หยุนซีมองไปที่เยี่ยชิวด้วยสายตาที่มีเสน่ห์: "คุณอยากมีไหม"

ครู่หนึ่ง เยี่ยชิวไม่รู้ว่าจะตอบไปอย่างไร เลยบอกว่าไม่อยากมี นั่นต้องโกหกแน่ๆ ผู้หญิงอย่างหยุนซีจะมีผู้ชายคนไหนที่ไม่อยากครอบครอง?

ถ้าหากพูดว่าอยากมี ไม่น่าเกลียดเกินไปใช่ไหม?

ขณะที่เยี่ยชิวกำลังลังเล หยุนซีก็เข้ามาในอ้อมแขนของเขาและพูดว่า "รักฉันดีนะ~"

บูม--

ประโยคนี้ของเธอเหมือนไฟ ที่จุดชนวนเยี่ยชิว

เยี่ยชิวอดใจไม่ได้ เขากอดหยุนซี และทั้งสองก็จูบกัน

เมื่อความรักเริ่มลึกซึ้ง

เยี่ยชิวถูกหยุนซีผลักลงกับพื้น จากนั้นเธอก็เริ่มช่วยเยี่ยชิวถอดเสื้อผ้า

ต่อจากนั้น ทั้งสองก็ผูกพันลึกซึ้งกันอย่างใกล้ชิด

สําหรับรายละเอียด...

(ละเว้นห้าพันคํา!)

ไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน ในที่สุดทุกอย่างก็สงบลง

เยี่ยชิวไม่ได้ผ่อนคลายมานาน รู้สึกสบายไปทั่วทั้งตัว

หยุนซีซุกตัวอยู่ข้างๆ เขาและพูดเบาๆ ว่า "เราได้กันเร็วไป รู้สึกเหมือนฝันไป"

"คุณยังคิดว่ามันไม่จริงเหรอ" เยี่ยชิวพูดว่า "ก็ไม่รู้ว่าใครเริ่มก่อน?"

"อะไรนะ คุณไม่ชอบเหรอ? ฉันคิดว่าคุณสนุกกับมันซะอีก หยุนซีเสียงแข็ง

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า "ผู้หญิงในโลกฝึกเซียนเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเหมือนกันกับคุณทุกคนไหม"

หยุนซีพูดว่า "คนอื่นฉันไม่รู้ แต่สำหรับคุณฉันไว้ใจ และยินดีที่จะให้ทุกอย่างเพื่อคุณ"

เรื่องนี้เยี่ยชิวรู้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นเมื่ออยู่ในที่สาธารณะผู้คนมากมายหยุนซีคงไม่กล้าแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมา

"คุณช่วยถอดอันที่ปลอมตัวมาได้ไหม" หยุนซีพูด

เยี่ยชิวยื่นมือออกมาและลูบใบหน้าของเขา ในไม่ช้ารูปลักษณ์ของเขาก็กลับมาเป็นรูปลักษณ์เดิม