วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1598

ท่ามกลางอากาศ ร่างของเยี่ยชิวถูกปกคลุมไปด้วยพลังสีม่วง เพียงพริบตาอาการบาดเจ็บของเขาก็หายไป

เขาได้ยินเสียงโห่ร้องด้วยความประหลาดใจจากทั้งสี่ทิศ

“บรรลุขั้นแล้ว ยังโชคดีเพิ่มทักษะให้ร่างกายได้อีก?”

เยี่ยชิวเพียงประหลาดใจ ตอนนี้เขารู้สึกเพียงอบอุ่นไปทั่วทั้งร่าง ไม่มีความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการผ่านเคราะห์แต่อย่างใด

จากนั้น เขาก็หยิบเสื้อสีขาวชุดหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเฉียนคุนแล้วเปลี่ยนมัน ทั้งร่างยืนอยู่กลางอากาศเสมือนราชาเทพ

พริบตาหลังจากนั้น

พลังสีม่วงหายไป

ท่อป๋าซงกับอันลั่วซีเตรียมจะลงมือ กลับกลายเป็นว่า เผยกังกลับชิงลงมือก่อน

“ตู้ม!”

เผยกังก้าวออกมา ระยะห่างจากเยี่ยชิวไม่ถึงร้อยเมตร จ้องมองไปยังเยี่ยชิวแล้วพูดว่า : “คิดไม่ถึงว่านายจะทำสำเร็จแล้ว น่าเสียดายนายเพิ่งบรรลุขั้นสูงสุดของต้งเทียนพลังยังคงไม่เสถียร ตั้งแต่แรกก็ไม่ถือว่าเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน”

ผู้ใดจะทราบกัน เยี่ยชิวยืนกลางอากาศมองลงไปด้านล่างแล้วพูดกับเผยกังว่า : “ไสหัวมาคุกเข่าเดี๋ยวนี้แล้วโขกหัวให้ฉันสามครั้งจากนั้นพูดว่า ท่านปู่โปรดไว้ชีวิตด้วย วันนี้ฉันถึงจะปล่อยนายไปสักครั้ง”

คำพูดเหล่านี้ช่างดูบ้าคลั่งมาก กลับให้สั่งเผยกังคุกเข่าแล้วเรียกเขาว่าท่านปู่ ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ

แต่ว่า ผู้คนในที่นี้ต่างไม่มีใครเอ่ยเยาะเย้ยเยี่ยชิว อัจฉริยะผู้ได้ก้าวข้ามขั้นจากสุดยอดขั้นแกนทองบรรลุไประดับสูงสุดของต้งเทียนได้ พรสวรรค์เช่นนี้ย่อมมีความหยิ่งทระนงในตน

เผยกังได้สดับฟัง โกรธจนใบหน้าเขียวคล้ำ ตะโกนด่าด้วยความโกรธว่า : “ฉันว่านายหาเรื่องตายรึ”

“หลานชาย ไสหัวมานี่สิ ฉันส่งนายไปเอง” คำพูดของเยี่ยชิวนั้นเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

เผยกังจะทนได้อย่างไร เขาจึงตรงเข้าไปโจมตีเยี่ยชิวด้วยค้อนทองแดง

เยี่ยชิวยิ้มแล้วพูดว่า : “เรียกให้นายมานายก็มา ช่างเป็นหลานชายที่เชื่อฟังจริงๆ”

“ตายซะ!” เผยกังระเบิดโทสะ ค้อนทองแดงในมือขว้างออกไปอย่างแรง ราวกับเมฆฝนที่ปกคลุมท้องฟ้า บดบังดวงอาทิตย์ บรรยากาศช่างหวาดกลัว

ต้องรู้ว่า ค้อนนี้ของเผยกังหนักสามหมื่นแปดพันจินแต่ในเวลานี้เขาลงมือด้วยโทสะพลังกลับเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

แต่ทว่า เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของเขา บนใบหน้าของเยี่ยชิวกลับไร้ระลอกคลื่นใดๆ ทั้งสิ้น

“เหตุผลที่ฉันมาที่นี่เพื่อฝ่าด่านเคราะห์ ก็เพื่อขอคำแนะนำจากอัจริยะอย่างพวกนาย หวังว่าจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”

หลังเยี่ยชิวพูดจบ ร่างของเขาก็ปรากฏแสงสีทองสว่างเปล่งออกมาจากร่าง ราวกับภูเขาไฟระเบิดและเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

“บูม!”

เยี่ยชิวออกหมัดต่อยออกไป พลังหมัดที่น่าสะพรึงนี้กวาดไปทั่วท้องฟ้า

เห็นฉากนี้ผู้คนไม่น้อยที่อยู่ ณ ที่นี้ต่างอุทานด้วยความตกใจ

“อะไรกัน เขาใช้เพียงหมัดสู้กลับค้อนทองแดงของเผยกัง?”

“หรือเขาไม่รู้ว่าค้อนของเผยกังหนักกี่หมื่นจินกัน”

“เจ้าหนุ่มนี่ช่างโง่เขลาเสียจริง ใช้เพียงหมัดเพื่อสู้กลับ นี่ไม่ใช่ว่าหาเรื่องตายหรือ?”

แม้แต่เผยกังก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

“หึ กลับใช้เพียงหมัดต่อสู้กับค้อนของฉัน นายตายแน่....”

ตู้ม!

เผยกังยังไม่ทันรู้สึกได้ใจเสร็จ เขาก็เห็นหมัดของเยี่ยชิวอันทรงพลังราวกับคลื่นที่ปั่นป่วนต่อยตรงมายังเขา

“ไสหัวไปซะ!” เผยกังระเบิดเสียงตะโกนออกมา ทุบหมัดของเยี่ยชิวด้วยค้อน

ตูม——

ทันทีที่ค้อนและหมัดปะทะกัน เผยกังเสมือนกระสุนปืนใหญ่บินตกลงไปด้านนอกหลายร้อยเมตร

“ว๊าว——”

เลือดไหลออกจากริมฝีปากของเผยกัง เขารับลุกจากพื้นมองไปยังเยี่ยชิวใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ห่างออกไปไกล เหล่าผู้เห็นเหตุการณ์ยิ่งตกตะลึง

“สวรรค์ ! เผยกังได้รับบาดเจ็บหรือนี่”