วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1663

แสงสีทองสุกสว่างเจิดจ้า บังเกิดความรู้สึกราวกับสายตาของอมตะชางเหม่ยแทบจะมืดบอด มองไม่เห็นแม้แต่เงาของสิ่งที่อยู่ภายในแสงสีทองนั้น ท่านจึงหันไปมองใบหน้าของเยี่ยชิวที่ดูผิดปกติไป

“เจ้าเด็กน้อย แสงสีทองนั่นคืออะไร?” อมตะชางเหม่ยเอ่ยถาม

เยี่ยชิวตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เป็นโลงศพ! โลงศพทองคำ!”

อมตะชางเหม่ยถึงกับผงะ “โลงศพทองคำ?”

หลินต้าเหนี่ยวที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินบทสนทนาของเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ย ก็รู้สึกเหลือเชื่อจึงเอ่ยขึ้นว่า “ไม่จริงมั้ง เหรอว่าโอกาสสูงสุดจะเป็นโลงศพทองคำ?”

โม่เทียนจีอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นด้วยความสงสัย “พี่ใหญ่ โลงศพนั่นเป็นอย่างไร?”

เยี่ยชิวตอบ “ศักดิ์สิทธิ์ สูงส่ง...จนยากที่จะบรรยายเป็นคำพูด รอให้เห็นด้วยตาตัวเองก่อนเถอะ แล้วจะรู้เอง”

“ตูม!”

ทันใดนั้น กลางหมอกดำหนาทึบ ก็มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับฟ้าถล่มดินทลาย

ต่อจากนั้น ทุกคนก็เห็นแสงสีทองพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ทำให้สวรรค์และปฐพีสั่นสะเทือน

หมอกดำสลายไปในพริบตา ทันใดนั้น โลงศพทองคำก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ

“โลงศพนี้ไม่ธรรมดา”

โม่เทียนจีกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “โลงศพทั่วไปมักจะให้ความรู้สึกเย็นยะเยือกน่าขนลุก แต่โลงศพนี้กลับให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่ น่าเกรงขาม เหมือนกับผู้แข็งแกร่งที่ไร้เทียมทาน”

“ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน” เยี่ยชิวกล่าว

ในเวลานี้ เยี่ยชิวรู้สึกว่าสิ่งที่เขาเห็นไม่เหมือนโลงศพทองคำ แต่กลับเหมือนผู้ปกครองที่อยู่สูงส่ง เหมือนจักรพรรดิแห่งสวรรค์ ปกครองสิ่งมีชีวิตนับล้าน เต็มไปด้วยอำนาจอันไร้ขอบเขต

“จิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง โลงศพทองคำนั้นคือโอกาสสูงสุดใช่ไหม?” อมตะชางเหม่ยเอ่ยถาม

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพยักหน้า “ใช่แล้ว โลงศพนั้นคือโอกาสสูงสุด”

“ดีมาก” อมตะชางเหม่ยหัวเราะเสียงดัง “ไม่นึกเลยว่าจะหาโอกาสสูงสุดเจอได้ง่ายดายแบบนี้”

“นายเด็กแสบ โอกาสสูงสุดอยู่ตรงหน้า นายไม่รู้สึกตื่นเต้นบ้างเหรอ?”

“ถึงแม้สีหน้านายจะดูสงบนิ่ง แต่ใจของนายบอกฉันว่า นายหวั่นไหวแล้ว”

“บอกนายไว้เลยนะ เจ้าเด็กน้อย ลงมือทำดีกว่ามัวแต่ลังเล รีบคว้าโอกาสทองนี้ไว้ซะ!”

เยี่ยชิวตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์ “ทำไมท่านไม่ไปคว้าเองล่ะ?”

“อะไรกัน โอกาสมาอยู่ตรงหน้าแล้ว นายไม่เอาจริงดิ?” อมตะชางเหม่ยหัวเราะ “ถ้านายไม่เอา งั้นข้าก็ไม่เกรงใจแล้วนะ”

ความจริงแล้ว อมตะชางเหม่ยแทบจะอดใจไม่ไหวตั้งนานแล้ว เพียงแต่กลัวเยี่ยชิวจะมาแย่ง จึงจงใจลองใจ แต่ไม่คิดว่าเยี่ยชิวดูเหมือนจะไม่ได้คิดจะแย่งชิง ทำให้เขาดีใจจนเนื้อเต้น

“ฟิ้ว!”

อมตะชางเหม่ยทะยานขึ้นฟ้า พุ่งตรงไปยังโลงศพทองคำ ปากยังร้องตะโกนอย่างตื่นเต้น “โอกาสทอง ข้ามาแล้ว...”

ตูม!

ทันใดนั้น พลังกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้นดุจคลื่นสึนามิถล่มโลก ทำให้จิตวิญญาณของผู้คนสั่นสะท้าน

ร่างกายของอมตะชางเหม่ยที่อยู่ใกล้ที่สุดแหลกสลายในพริบตา เหลือเพียงจิตวิญญาณที่หนีเอาชีวิตรอดอย่างหวาดกลัว

“เจ้าเด็กน้อย ช่วยด้วย...”

อมตะชางเหม่ยร้องลั่นด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

เยี่ยชิวใช้ท่าหนึ่งก้าวร้อยลี้ คว้าจิตวิญญาณของอมตะชางเหม่ยกลับมาที่เดิมอย่างรวดเร็ว

ในตอนนี้ พลังกดดันอันน่าสะพรึงกลัวเริ่มแผ่กระจายออกไปทุกทิศทาง ราวกับน้ำท่วมใหญ่

จิ้งจอกขาวตัวน้อยรีบหลบไปอยู่ข้างหลังเยี่ยชิว ดวงตาสีเขียวมรกตเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ในขณะเดียวกัน...

“ตุ้บ...ตุ้บ...”

เหล่าศิษย์นิกายดาบชิงอวิ๋นต่างคุกเข่าลงกับพื้น เงยหน้าไม่ขึ้น ด้วยทนรับพลังกดดันนี้ไม่ไหว

แม้แต่เยี่ยชิวเองก็รู้สึกว่าร่างกายแทบจะแหลกสลาย ทั้งที่ร่างกายเขาแข็งแกร่งมาก พลังกดดันธรรมดาไม่สามารถทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้

เยี่ยชิวรีบใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง ทั่วร่างเปล่งประกายสีทองอร่าม แต่ก็ยังทนรับพลังกดดันนี้ไม่ไหว เขารู้สึกหายใจไม่ออก ร่างกายเหมือนจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ

ในวินาทีคับขัน

“ฉึบ!”