วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1667

รอยยิ้มบนใบหน้าของอู่จี๋เทียนจุนเริ่มแข็งทื่อทันที

“อู๋ต่าวตายแล้วเหรอ?”

อู่จี๋เทียนจุนตกตะลึง

เนื่องจากเจียงอู๋ต่าวเป็นบุตรชายคนที่สามของสำนักหยินหยางซึ่งมีการฝึกฝนขั้นต้งเทียนสูง ในระดับเดียวกัน มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถเทียบเคียงเจียงอู๋ต่าวได้

เดิมที อู่จี๋เทียนจุนมีความหวังสูงสำหรับเจียงอู๋ต่าว โดยคิดว่าเขาจะได้รับโอกาสสูงสุดและนำสำนักหยินหยางให้กลายเป็นสำนักอันดับหนึ่งในโลกแห่งการฝึกฝน อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังว่าเจียงอู๋ต่าวจะตาย

อู่จี๋เทียนจุนสงบจิตใจของเขาและปลอบใจตัวเอง “ไม่เป็นไร อู๋เต้าตายแล้ว แต่ยังมีเมิ่งหานอยู่”

“ความแข็งแกร่งของเมิ่งหานอาจด้อยกว่าของอู๋เต้าเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่อ่อนแอ”

“เรายังมีโอกาสที่จะได้รับโอกาสสูงสุดในสำนักหยินหยาง”

ทันใดนั้น หยกสื่อสารในมือของเขาสั่นเล็กน้อยอีกครั้ง และมีคำอีกบรรทัดปรากฏขึ้น

“โคมไฟชีวิตของหลิงเมิ่งหานอ่อนแอ สงสัยว่าจะถูกใครบางคนปราบปราม”

อะไรนะ!

ใบหน้าของอู่จี๋เทียนจุนมืดลงอย่างไม่น่าเชื่อในทันที พร้อมรัศมีอาฆาตในดวงตาของเขา

“เจียงอู๋ต่าวตายแล้ว หลิงเมิ่งหานถูกปราบปราม ใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?”

อู่จี๋เทียนจุนเริ่มวิเคราะห์ “นิกายดาบชิงอวิ๋นส่งเพียงหยุนซีเท่านั้น แม้ว่าจะมีสาวกหลายคนมาด้วย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่หยุนซีและสาวกที่อ่อนแอกว่าเหล่านั้นจะฆ่าเจียงอู๋ต่าว”

“สำหรับสำนักจักรพรรดิอสูร...…สองคนนั้นไม่สามารถเอาชนะเจียงอู๋ต่าวและหลิงเมิ่งหานได้อย่างแน่นอน”

“อาจจะเป็นสาวกจากสามพื้นที่เทพ?”

อู่จี๋เทียนจุนคิดกับตัวเองว่า “แม้ว่าสามพื้นที่เทพจะเป็นพันธมิตรกับเรา แต่โอกาสสูงสุดก็มีความสำคัญอย่างยิ่ง เราเหนือกว่าพวกเขามาโดยตลอด และถ้าเราได้รับโอกาสสูงสุด สามพื้นที่เทพนั้น คงไม่มีโอกาสที่จะฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีก”

“ด้วยเหตุผลนี้ พวกเขาจึงมีแนวโน้มสูงที่จะเป็นคนแรกที่กำหนดเป้าหมายไปที่เจียงอู๋ต่าวและหลิงเมิ่งหาน”

“มีเพียงสาวกจากสามพื้นที่เทพเท่านั้นที่ทำงานร่วมกันจึงสามารถสังหารเจียงอู๋ต่าวและหลิงเมิ่งหานได้”

เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ เจตนาฆ่าในดวงตาของอู่จี๋เทียนจุนจึงแข็งแกร่งขึ้น

“สามพื้นที่เทพ พวกคุณกล้าดียังไงมาจัดการสาวกของสำนักหยินหยางของเรา ฮึ่ม ฉันจะไม่ปล่อยพวกคุณไป”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะอันแสนสุขก็ดังขึ้น

“เทียนจุน หวังว่าคุณจะสบายดี”

หลังจากนั้น รอยแตกก็ปรากฏขึ้นในอากาศ และชายสูงอายุผมขาวก็เดินออกมาจากรอยแตกนั้น

ชายคนนี้มีใบหน้ากลมโต ผิวสีชมพู และแม้จะอายุมาก แต่เขาก็ยังเปล่งรัศมีอันทรงพลังออกมา

อู่จี๋เทียนจุนจำเขาได้ในทันที ชายชราคือ หลี่เจาฮุย ผู้อาวุโสของพื้นที่เทพไท่ชู และยังเป็นนักบุญที่แข็งแกร่งอีกด้วย

“คุณมาทำไม?” อู่จี๋เทียนจุนถามอย่างไม่แยแส

“ฉันมาที่นี่ด้วยเหตุผลเดียวกับที่คุณอยู่ที่นี่” หลี่เจาฮุยตอบขณะที่เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าเหนือภูเขาอมตะ และพูดด้วยรอยยิ้ม “โอกาสสูงสุดได้ปรากฏขึ้นแล้ว อู่จี๋เทียนจุน คุณคิดว่าใครจะได้รับมัน?”

“คุณคิดว่าใครล่ะ?” อู่จี๋เทียนจุนถามกลับ

“เราได้ส่งลูกศิษย์ของเรา หลี่เป่ยไห่ จากพื้นที่เทพไท่ชู ด้วยการฝึกฝนของเป่ยไห่ เขาน่าจะมีโอกาสได้รับโอกาสสูงสุด”

หลี่เป่ยไห่?

ฉันจะจำชื่อนั้น

ไม่ว่าคุณจะได้รับโอกาสสูงสุดหรือไม่ เมื่อคุณออกมาจากความสันโดษ ฉันจะฆ่าคุณ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ อู่จี๋เทียนจุนก็พูดอย่างเฉยเมยว่า “มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับโอกาสสูงสุด มีความสามารถมากมายในหมู่รุ่นน้องที่เข้ามาในภูเขาอมตะในครั้งนี้”

“ฉันเชื่อในความแข็งแกร่งของเป่ยไห่……” ก่อนที่หลี่เจาฮุยจะพูดจบประโยค เขาก็ยื่นมือออก และแผ่นหยกสื่อสารก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับข้อความที่ลอยอยู่บนนั้น