วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1668

แม้ว่าอันไจ้เทียนและท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อจะเป็นนักบุญที่มีอำนาจทั้งคู่ แต่การตอบสนองจากอู่จี๋เทียนจุนก็โดดเด่นอย่างมาก เมื่อเผชิญกับคำถามของพวกเขา

ในฐานะผู้นำของสำนักหยินหยาง เว้นแต่ผู้นำของพื้นที่เทพจะมาเป็นการส่วนตัว เขาไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้าเลย

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อันไจ้เทียนก็โกรธมาก

“หลานชายของฉันตายแล้ว และฉันไม่สามารถรับคำอธิบายได้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณเป็นผู้นำของสำนักหยินหยางและมีอำนาจเหนือกว่า” ไจ้เทียนมีเจตนาฆ่าที่รุนแรงออกมา

ในเวลาเดียวกัน

ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อยังแสดงเจตนาฆ่าโดยกล่าวว่า “อู่จี๋เทียนจุน ฉันรู้ว่าคุณมีอำนาจ แต่ลูกศิษย์ของคุณฆ่าหลานชายของฉัน และคุณไม่ได้เสนอคำอธิบายด้วยซ้ำ แต่คุณยังเอาแต่ใจมาก อย่าตำหนิฉันเลย”

หลี่เจาฮุยพูดตามมา “อู่จี๋เทียนจุน หากคุณต้องการโอกาสสูงสุด คุณสามารถพูดคุยเรื่องนี้อย่างเปิดเผยกับนิกายของเรา สาวกเราสามารถช่วยเหลือเจียงอู๋ต่าวและหลิงเมิ่งหานได้ แต่ทำไมคุณถึงปล่อยให้สาวกของคุณฆ่าสาวกเรา?”

“ตอนนี้ หลี่เป่ยไห่ตายแล้ว ทัวปาเหย่และอันลั่วซีก็ตายแล้ว พี่อันและผู้อาวุโสท่าป๋าต้องการให้คุณอธิบาย มันมากเกินไปหรือเปล่า?”

“คุณอยากจะทำสงครามกับพวกเราจริงๆ เหรอ?”

“สงครามเหรอ? ฮ่าฮ่า...…คุณทั้งสามมีคุณสมบัติเหมาะสมหรือเปล่า?” เมื่ออู่จี๋เทียนจุนพูดเสร็จ ร่างของเขาก็หายไปจากจุดนั้นแล้ว

ทันใดนั้น เสียงตบสามครั้งก็ดังขึ้น

“เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!”

หลี่เจาฮุย ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อและอันไจ้เทียนต่างรู้สึกเจ็บปวดแสบร้อนที่แก้มขวา และในขณะนั้น อู่จี๋เทียนจุนก็ปรากฏตัวอีกครั้งในจุดเดียวกัน

พวกเขาทั้งสามดูตกใจมาก

พวกเขาล้วนเป็นนักบุญใหญ่ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าแต่ละคนจะถูกตบโดยไม่ได้เห็นว่าอู่จี๋เทียนจุนเคลื่อนไหวอย่างไร

“คุณ คุณเป็นนักบุญใหญ่ใช่ไหม?”

หลี่เจาฮุยอุทาน

มีระดับที่แตกต่างกันภายในขั้นนักบุญ จากต่ำไปสูง โดยทั่วไปเรียกว่านักบุญธรรมดา นักบุญใหญ่ และนักบุญราชา!

เช่นเดียวกับหลี่เจาฮุยและคนอื่นๆ พวกเขาเป็นเพียงนักบุญธรรมดา แต่อู่จี๋เทียนจุนสามารถตบพวกเขาได้อย่างง่ายดาย ซึ่งบ่งชี้ว่าความแข็งแกร่งของอู่จี๋เทียนจุนนั้นเหนือกว่าพวกเขามาก

อู่จี๋เทียนจุนยืนเอามือไพล่หลัง มีสีหน้าดูถูกเหยียดหยามขณะที่เขาพูดว่า “พวกคุณเป็นอะไร ถึงกล้าทำสงครามกับฉัน?”

“ฉันเป็นผู้นำของสำนักหยินหยาง และคุณเป็นเพียงผู้อาวุโสและรองผู้นำพื้นที่เทพ คุณมีคุณสมบัติอะไรบ้างที่จะแสดงท่าทีเย่อหยิ่งต่อหน้าฉัน?”

“ถ้าไม่ใช่เพราะกองกำลังที่อยู่ข้างหลังคุณ ฉันคงฆ่าพวกคุณหมดแล้ว”

ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อตัวสั่นด้วยความโกรธและตะโกนว่า "นี่มันมากเกินไป! มากเกินไป!”

ไจ้เทียนยังกล่าวอีกว่า “ศิษย์ของสำนักหยินหยางฆ่าหลานชายของฉัน และคุณยังคงโจมตีฉัน นี่มันช่างอุกอาจ”

หลี่เจาฮุยกล่าวว่า “อู่จี๋เทียนจุน แม้ว่าฉันจะรู้ว่าความแข็งแกร่งของเราไม่ดีเท่าของคุณ คุณไม่เพียงแต่ปฏิเสธที่จะอธิบายให้เราฟังเท่านั้น แต่ยังโจมตีพวกเราอีกด้วย เราไม่สามารถกลืนคำดูถูกนี้ได้”

อู่จี๋เทียนจุนเยาะเย้ย “อะไรนะ การตบจากฉันไม่ทำให้คุณตื่นเหรอ? คุณยังต้องการท้าทายฉันอยู่เหรอ?”

“ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกคุณ ถ้าฉันต้องการฆ่าคุณ ฉันก็ทำได้ในพริบตา”

“ถ้าไม่เชื่อ พวกคุณก็ลองดูได้”

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวต่อ “สำหรับคำอธิบายที่คุณต้องการนั้นไม่มีเลย”

“ถ้าพวกคุณอยากตายก็มาหาฉันสิ!”

หลี่เจาฮุยกล่าวว่า “ในกรณีนี้ ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว”

ทันทีที่นักบุญทั้งสามยืนเคียงข้างกัน เปล่งรัศมีอันเยือกเย็นออกมา