“ไข่มุกวิญญาณพิภพ?”
ดวงตาของเยี่ยชิวจับจ้องไปยังไข่มุกสีขาวเม็ดนั้น หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าอู๋ฮวาจะยังมีอาวุธเทพของพุทธศาสนาซ่อนอยู่
ประมาทไปแล้ว!
จากระยะไกลหยุนซี หู่จื่อ อมตะชางเหม่ย โม่เทียนจี หลินต้าเหนี่ยว และเหล่าศิษย์จากนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างพากันหน้าถอดสีเมื่อไข่มุกวิญญาณพิภพปรากฏขึ้น
แรงกดดันของอาวุธเทพนั้นรุนแรงเกินไป แม้พวกเขาจะยืนอยู่ไกล ก็ยังรู้สึกราวกับวิญญาณกำลังจะแตกสลาย
“เยี่ยฉังเซิง ต่อให้นายมีพลังฝีมือล้ำเลิศแล้วยังไง? ฉันมีอาวุธเทพ นายจะเอาอะไรมาสู้กับฉัน?”
“นายจงยอมรับความตายเสียเถิด”
“วันนี้ไม่เพียงแต่นายจะต้องตาย เหล่าสมุนพรรคพวกของนายก็ต้องตายตกไปตามกันทั้งหมด”
“ฮ่าฮ่าฮ่า...”
อู๋ฮวาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
ไข่มุกวิญญาณพิภพลอยอยู่เหนือหัวของอู๋ฮวา แสงสว่างเจิดจ้าขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าอาวุธเทพชิ้นนี้กำลังตื่นขึ้น
“หึ คิดว่ามีเพียงนายคนเดียวเหรอที่มีอาวุธเทพ?”
เยี่ยชิวแค่นเสียงเย็นชา จากนั้นก็เรียกหม้อเฉียนคุนออกมา
ตูม!
หม้อเฉียนคุนลอยอยู่เหนือหัวของเยี่ยชิว ปล่อยลำแสงสีทองลงมา ดูพิเศษไม่ธรรมดา
ทว่าวิญญาณของเยี่ยชิวยังคงสั่นสะท้าน พลังของไข่มุกวิญญาณพิภพนั้นรุนแรงเกินไป
ดวงตาของอู๋ฮวาเบิกกว้าง จ้องมองหม้อเฉียนคุนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเยาะหยัน “ด้วยพลังของนาย ไม่อาจดึงพลังที่แท้จริงของอาวุธเทพออกมาได้ ไม่อาจต้านทานไข่มุกวิญญาณพิภพของฉันได้หรอก”
“ตอนที่ฉันออกจากวัดสายฟ้าใหญ่ อาจารย์ได้สลักอักขระไว้บนไข่มุกวิญญาณพิภพเพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝัน นั่นหมายความว่า ฉันสามารถดึงพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของไข่มุกวิญญาณพิภพออกมาได้”
“ไข่มุกวิญญาณพิภพเคยสังหารผู้แข็งแกร่งที่เกือบจะบรรลุถึงขั้นจักรพรรดิมาแล้ว”
“ไม่นึกเลย ไม่นึกเลย เยี่ยฉังเซิง นายยังมอบอาวุธเทพให้ฉันก่อนตาย ฮ่าฮ่าฮ่า...”
อู๋ฮวาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เต็มไปด้วยความดีใจ
สีหน้าของเยี่ยชิวบึ้งตึง
ดังที่อู๋ฮวาบอก พลังของเขาไม่อาจดึงพลังที่แท้จริงของอาวุธเทพออกมาได้
ครั้งก่อนตอนที่เยี่ยชิวสังหารสวีโหย่วหยง ในช่วงวิกฤต จิตเทพของอู่จี๋เทียนจุนปรากฏขึ้น
ตอนนั้นต้องใช้เลือดเทพของลูกกิเลนมาเปิดใช้งานหม้อเฉียนคุน เยี่ยชิวถึงใช้หม้อเฉียนคุนทำลายจิตเทพของอู๋จีเทียนจุนได้
แต่ตอนนี้...
ต้องใช้เลือดเทพอีกแล้วเหรอ?
ทันใดนั้น จิ้งจอกขาวตัวน้อยก็ปรากฏตัวข้างกายเยี่ยชิว
“นายมาทำอะไร?” เยี่ยชิวแปลกใจ ก่อนจะตะโกนว่า “ที่นี่อันตราย รีบไป”
ต้องรู้ว่าหลังจากที่ไข่มุกวิญญาณพิภพปรากฏ ร่างกายของเขาเกือบจะแตกสลาย วิญญาณก็ไม่สงบ โชคดีที่หม้อเฉียนคุนช่วยเขาต้านทานแรงกดดันไว้ได้
แต่จิ้งจอกขาวตัวน้อยกลับมาข้างกายเขาได้โดยไม่มีการป้องกันใดๆ ร่างกายยังคงสมบูรณ์
หมาจิ้งจอกน้อยไม่สนใจคำพูดของเยี่ยชิวที่ให้มันไป กล่าวว่า “เยี่ยฉังเซิง ฉันจะช่วยนายเปิดใช้งานอาวุธเทพ แต่นายต้องรับปากฉันข้อหนึ่ง”
“ข้อเสนออะไร?” เยี่ยชิวถาม
“ฉันยังไม่ได้คิด ถ้าคิดออกแล้วจะบอกนาย ตกลงไหม?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว
“นายไม่กลัวว่าฉันจะรับปากตอนนี้ แล้วกลับคำทีหลังเหรอ?” เยี่ยชิวถาม
“ถ้านายกล้ากลับคำ ฉันจะตีนายให้ตาย” พูดจบ หางข้างหลังของหมาจิ้งจอกน้อยก็ชี้ขึ้นฟ้า จากนั้นหยดเลือดเทพก็ลอยออกมา ตกลงบนหม้อเฉียนคุน
ในทันที หยดเลือดเทพก็กระจายออกอย่างรวดเร็ว
“ตูม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...