วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1691

“เเย่เเล้ว หู่จื่อพวกเขาเจอมีปัญหาเเล้ว!”

เยี่ยชิวมองแวบเดียวก็มองออกว่า ออร่าจอมมารมหึมานั้น มาจากหูจื่อ

ไม่ลังเล

เยี่ยชิวดึงหยุนซีไว้ และรีบวิ่งไป

ในไม่ช้า พวกเขาก็มาถึงในป่า สิ่งที่ให้เยี่ยชิวไม่คาดคิดก็คือ คนที่ลำบากใจหู่จื่อไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นพวกลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น

ณ จุดนี้ถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย

อมตะชางเหม่ย หู่จื่อ โม่เทียนจีเเละหลินต้าเหนี่ยวยืนอยู่ฝ่างหนึ่ง และลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นยืนอยู่อีกฝ่างหนึ่ง ดูเหมือนคุยไม่ถูกกันก็จะตีกัน

"เกิดอะไรขึ้น?" ใบหน้าของหยุนซีเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

จากไกลๆ ก็ได้ยินลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นตะโกนว่า“ เจ้าหนู แม้ว่าทักษะของพวกเราจะไม่ดีเท่าของนาย แต่พวกเราไม่กลัวนาย”

“เผ่าปีศาจทุกคนสามารถฆ่าได้ พวกเรานักพรตเผ่ามนุษย์ ต้องฆ่าปีศาจ”

“แม้ว่าต้องสู้ตาย พวกเราก็จะฆ่านาย ช่วยเหลือความยุติธรรม!”

“ฮึ เพียงเเค่พวกขยะก็อยากฆ่าฉัน ไม่เจียมตัว”หู่จื่อกรนอย่างเย็นชา ยกหอกยาวลายมังกรขึ้น และปล่อยเจตนาฆ่าที่น่าอัศจรรย์

แม้ว่าเขาจะยังอายุน้อย แต่ตัวสูงใหญ่ สง่างาม เหมือนจอมมารปีศาจหนุ่ม!

“ทุกท่าน จงฟังคําที่ข้าพูด”

อมตะชางเหม่ยกินยาอายุวัฒนะไปไม่น้อยและ ตอนนี้ร่างกายส่วนใหญ่ของเขาฟื้นตัวแล้ว เขานั่งบนหลังสิงโตไฟ และเกลี้ยกล่อมลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น

“คิดว่าพวกนายก็รู้รู้เเล้วว่า หู่จื่อเป็นลูกศิษย์ของไอ้เด็กเปรต และไอ้เด็กเปรตเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของปราชญ์หญิงของพวกนาย”

“ตอนนี้ไอ้เด็กเปรตไม่อยู่ที่นี่ พวกนายก็จะฆ่าลูกศิษย์ของเขา นี่ไม่ดีใช่ไหมล่ะ?”

“ไม่บอกว่าพวกนายสู้หู่จื่อไหวรึเปล่า เเม้ว่าจะเอาชนะเขา ฆ่าเขาเเล้ว รีบไอ้เด็กเปรตกลับมา พวกนายจะอธิบายให้เขายังไง?”

“พวกนายจะเผชิญหน้ากับนางฟ้าหยุนซียังไง?”

“ถ้านางฟ้าหยุนซีรู้เเล้ว พวกนายฆ่าลูกศิษย์ของไอ้เด็กเปรต งั้นเขาจะอยู่ด้วยกันยังไงกับไอ้เด็กเปรต??”

“ถ้าไอ้เด็กเปรตรู้ว่าพวกนายฆ่าลูกศิษย์ของเขา งั้นเขาจะฆ่าพวกนายเพื่อล้างแค้นลูกศิษย์ หรือจะปล่อยพวกนายไป?”

“ถ้าเขาปล่อยพวกนายไป แล้วเขาจะปลอบโยนวิญญาณของลูกศิษย์ที่อยู่ในสวรรค์ได้ยังไง? ถ้าเขาฆ่าพวกนายแล้ว เขาจะเผชิญหน้ากับนางฟ้าหยุนซียังไง? ”

“พวกนายทำแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าอยากทําให้ไอ้เด็กเปรตและนางฟ้าหยุนซีลําบากใจเอง!”

นี่……

ลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นมองหน้ากัน สักครู่หนึ่งไม่รู้จะพูดอะไร

อมตะชางเหม่ยถือโอกาสและรีบพูดต่อ“ทุกท่าน พวกนายมาจากสำนักที่มีความยุติธรรมเเละชื่อเสียง ควรรู้ว่าการรู้ว่าการตอบแทนความเมตตาหมายความว่าอะไรใช่ไหม? ”

“ก่อนนี้อู๋ฮวาออกมือ ในช่วงเวลาวิกฤติหู่จื่อช่วยเหลือมากมายเลย”

“พวกนายลองคิดดูสิ ถ้าอู๋ฮวาชนะ พวกราจะเกิดอะไรขึ้น?”

“ดังนั้น หู่จื่อเป็นผู้มีพระคุณต่อพวกเรา”

“ฉันไม่คาดหวังให้พวกนายขอบคุณเขา เเต่อย่าฆ่าเขาคงได้ใช่ไหม? ถ้าพวกนายฆ่าผู้มีพระคุณ นี่ไม่ใช่คนเนรคุณเหรอ? ”

หู่จื่อใจร้อนเล็กน้อย และพูดกับอมตะชางเหม่ยว่า“พูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขาทำไม? ”

“พวกนายอยากฆ่าฉัน ก็มาดิ”

“พวกขยะ กูกวาดล้างพวกนายได้ในไม่กี่นาที”

คำพูดของหู่จื่อออกมา เหล่าลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นก็โกรธจัด

“บังอาจ!”

“ไอ้หนู นายอวดดีไปแล้ว!”

“เผ่าปีศาจยังกล้าเอะอะโวยวายต่อหน้านิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเรา ตายไปก็ไม่เสียดาย”

“……”