วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1695

ทุกคนตกใจ

ไม่คาดคิดว่าหู่จื่อแค่บดขยี้หยกสื่อสารก้อนหนึ่ง ก็สามารถออกจากภูเขาอมตะได้เเล้ว

“แม้ว่าไม่กี่ปีนี้มาเผ่าอสูรจะอยู่ในภาคเหนือ ไม่ค่อยออกมาเดินเล่น แต่ทัหษะของพวกเขาไม่ควรมองข้าม”หยุนซีกล่าว

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า“ไอ้เด็กเปรต เนื่องจากนายได้โอกาสสูงสุดแล้ว งั้นพวกเราก็อย่าเสียเวลา ออกไปจากภูเขากันเถอะ!”

“รีบอะไร” เยี่ยชิวกล่าวว่า“ภูเขาอมตะยากที่จะเปิดครั้งหนึ่ง ไม่หาสมบัติต่อเเล้วเหรอ? ”

ต้องรู้ว่าอมตะชางเหม่ยโลภมาก เสนอให้ออกไปในเวลานี้ น่าตกใจมาก

“สมบัติสำคัญยังไง แต่ก็ไม่สําคัญเท่าชีวิต!”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า“ถ้ารอจนกว่าภูเขาอมตะจะปิด พวกเราค่อยออกไป ตอนนั้นปรมาจารย์ของสำนักชั้นยอดเหล่านั้นพบว่าผู้อัจฉริยะของพวกเขาไม่ออกมา พวกเขาจะหาเรื่องพวกเราเเน่ ”

“ดังนั้น ถือโอกาสที่ปรมาจารย์ของสำนักเหล่านั้นยังไม่รู้เรื่อง พวกเรารีบออกไป หนีร่วงหน้า”

หยุนซีกล่าวว่า“ฉันคิดว่าสิ่งที่เต้าจ่างพูดนั้นสมเหตุสมผล แต่ว่า......”

“แต่อะไร?” เยี่ยชิวถาม

หยุนซีกล่าวว่า“ทุกสํานีกมีวังพิทักษ์วิญญาณหมด อย่างอันลั่วซี ท่อป๋าซงและเจียงอู๋ต่าวพวกเขา สำนักจะจุดตะเกียงชีวิตให้พวกเขาในวังพิทักษ์วิญญาณ ทันทีที่พวกเขาตาย ตะเกียงชีวิตก็จะดับลง ”

สีหน้าของอมตะชางเหม่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย“นางฟ้าหยุนซี คุณหมายความว่า สํานักชั้นยอดเหล่านั้นรู้แล้วว่าอันลั่วซีพวกเขาตายแล้ว?”

“อืม”หยุนซีพยักหน้าเล็กน้อย

“เเย่เเล้ว”อมตะชางเหม่ยขมวดคิ้ว และพูดว่า“เดิมทีคิดว่าเข้าไปในภูเขาจะเต็มไปด้วยอันตราย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ออกจากภูเขาถึงเป็นอันตายอย่างเเท้จริง ”

“ไอ้เด็กเปรต ควรทำยังไงดี?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“เรื่องนี้ค่อยคุยกันภัยหลัง ก่อนจะออกไปจากภูเขา ฉันต้องทําอะไรอีกเรื่องหนึ่ง”

“เรื่องอะไร?” อมตะชางเหม่ยถาม

เยี่ยชิวกล่าวว่า“คนรับใช้ของฉันไม่รู้ว่าวิ่งไปที่ไหนเเล้ว ฉันต้องหาเขาให้เจอ ”

“นายหมายถึงเจ้าชายคนที่สองของต้าโจวอู่เชียนฟาน?อมตะชางเหม่ยขมวดคิ้ว มีแผนขึ้นในใจและตบต้นขาอย่างเเรง“มีเเล้ว! ”

ทุกคนมองไปที่อมตะชางเหม่ย

อมตะชางเหม่ยnยิ้ม“ ฉันคิดหาวิธีแก้ไขวิกฤตออกภูเขาแล้ว”

“ไอ้เด็กเปรต เพื่อไม่รอช้าอีกต่อไป พวกเราออกไปกันตอนนี้เถอะ”

“หลังจากที่ออกไปแล้ว ปรมาจารย์ของสำนักชั้นยอดเหล่านั้นจะถามพวกเรา ในภูเขาอมตะเกิดอะไรขึ้น? อันลั่วซีพวกเขาตายได้ยังไง? ”

“พวกเราใช้โอกาสนี้ นําทุกอย่างดันไปบนหัวของอู่เชียนฟาน”

“เป็นไง กลอุบายของข้าฉลาดใช่ไหม?”

ทุกคนตกตะลึงจนตาค้าง

ความหมายของอมตะชางเหม่ยชัดเจนมาก นั่นคืออยากให้อู่เชียนฟานเป็นแพะรับบาป

ต้องบอกว่า นี่เป็นความคิดที่ดี เพียงแค่......

ค่อนข้างบาป!

หลินต้าเหนี่ยวพูดอย่างเคร่งขรึม“พี่สอง วิธีการของนายบาปเกิน ทําเเบบนี้เหมาะสมไหม?”

อมตะชางเหม่ยกําลังจะพูด แต่คําพูดของหลินต้าเหนี่ยวเปลี่ยนไป ยิ้มพูด“ฉันคิดว่าค่อนข้างเหมาะสม ”

ทุกคนตกตะลึง

หลินต้าเหนี่ยวพูดด้วยรอยยิ้ม“ในช่วงเวลาวิกฤติคนรับใช้ต้องบุกน้ำลุยไฟเพื่อเจ้านายไม่ใช่เหรอ? ”

“ฉันคิดว่า แม้ว่าอู่เชียนฟานจะอยู่ที่นี่ เขาเองก็ไม่ปฏิเสธหรอก”

“อีกอย่าง พี่ใหญ่ พี่เคยช่วยชีวิตอู่เชียนฟาน ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะต้องตอบแทนบุญคุณเเล้ว”