วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1753

ในตอนที่เยี่ยชิวเตรียมจะสังเวยหม้อเฉียนคุน จู่ๆ เขารู้สึกเจ็บที่ดวงตาข้างขวา จากนั้นโลงศพทองคำก็บินออกมาจากดวงตาข้างขวาของเขา

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

เยี่ยชิวแปลกใจเป็นอย่างมาก

โลงศพทองคำนี้ ตั้งแต่ที่มันเข้าไปซ่อนในดวงตาข้างขวาของเขา มันก็ไม่เคยเคลื่อนไหวอีกเลย คิดไม่ถึงว่ามันจะปรากฏตัวออกมาด้วยตัวเองในเวลาเช่นนี้

“โอกาสสูงสุดแห่งภูเขาอมตะ!”

จิตวิญญาณของผู้อาวุโสหมีเห็นโลงศพทองคำ แววตาของเขาเปล่งประกายในทันใด พูดออกมาด้วยความตื่นเต้นว่า “เผ่าปีศาจของพวกเราได้รับการช่วยเหลือแล้ว”

ตู้ม——

หลังจากโลงศพทองคำปรากฏออกมาจากดวงตาข้างขวาของเยี่ยชิว มันบินออกไปอยู่กลางอากาศพร้อมกับขยายใหญ่ขึ้น

ในเวลานั้น สวรรค์และโลกดูเหมือนจะสงบลง

แม้แต่ระฆังหยินหยางเองก็สั่นไหวเล็กน้อย มันบินกลับไปยังด้านบนศีรษะของอู่จี๋เทียนจุนด้วยตัวเอง

ค่ายกลผู้พิทักษ์เองก็หยุดสั่นไหวเช่นกัน

“โอกาสสูงสุดแห่งภูเขาอมตะอยู่กับเจ้าจริงๆ” อู่จี๋เทียนจุนเห็นโลงศพทองคำ เขาหัวเราะออกมาดังลั่น “ดูเหมือนโอกาสสูงสุดแห่งภูเขาอมตะจะถูกกำหนดให้เป็นของข้า สวรรค์ช่างมีตาเสียจริง”

“เมื่อมีโอกาสเช่นนี้แล้ว ข้าก็จะสามารถก้าวไปสู่ระดับจักรพรรดิได้”

ดวงตาของอู่จี๋เทียนจุนร้อนเป็นไฟ พูดจบเขาก็ยื่นมือข้างหนึ่งออกมาคว้าโลงศพทองคำ

“ฮึ่ม!”

โลงศพทองคำสั่นไหวเล็กน้อย ปลดปล่อยแสงอันเจิดจรัสอันยิ่งใหญ่ออกมา ชั่วพริบตามันทำให้อู่จี๋เทียนจุนสัมผัสได้ถึงอันตรายจากภัยคุกคาม

“ฮึ!”

อู่จี๋เทียนจุนพ่นลมหายใจออกมาอย่างเยือกเย็นพร้อมกับดึงมือของเขากลับมา

“ดูจากท่าทางแล้ว เจ้าไม่เต็มใจที่จะอยู่กับข้างั้นหรือ? ไม่เป็นไร ข้าจะใช้อาวุธจักรพรรดิทำให้เจ้ายอมจำนน”

อู่จี๋เทียนจุนประสานฝ่ามือทั้งสองข้างไว้ด้านหน้า ใช้พลังทั้งหมดบังคับระฆังหยินหยาง ในไม่ช้า ระฆังหยินหยางระเบิดพลังอันยิ่งใหญ่ออกมา ปราบปรามโลงศพทองคำโดยตรง

“ตู้ม!”

ระฆังหยินหยางพุ่งเข้าชนโลงศพทองคำ เสียงระเบิดดังกึกก้อง ความว่างเปล่าถูกทำลายเป็นวงกว้างราวกับจุดจบกำลังจะมาถึง

แต่สิ่งที่ทำให้อู่จี๋เทียนจุนรู้สึกตกใจก็คือ การโจมตีนี้ของอาวุธจักรพรรดินั้นไม่สามารถปราบปรามโลงศพทองคำได้

โลงศพทองคำลอยอยู่บนความว่างเปล่า ไร้ซึ่งความเสียหายใดๆ หลังจากได้รับการโจมตีจากอาวุธจักรพรรดิไปหนึ่งครั้ง รอบๆ มีหมอกเข้ามาปกคลุมอย่างหนาแน่น เหมือนกับยุคแห่งการบุกเบิกฟ้าดิน

วินาทีถัดมา เยี่ยชิวได้เห็นเงาสลัวของดอกบัวดอกหนึ่งผ่านหมอกหนา

เยี่ยชิวคิดว่าตัวเองตาฝาดไป เขาค่อยๆ เบิกตากว้าง ทำให้ทัศนวิสัยในการมองเห็นของเขาชัดเจนขึ้น

มันเป็นดอกบัวจริงๆ

เพียงแต่ดูเหมือนว่าดอกบัวจะหยั่งรากอยู่บนโลงศพทองคำ แสงอันเจิดจ้าทำให้ผู้คนแสบตา ลมหายใจแห่งการคุกคามเปี่ยมล้น แพร่กระจายไปทั่วท้องฟ้า

เพียงแต่ดอกบัวดอกนั้นเป็นสีเขียว

ราวกับว่ามันเกิดขึ้นมาพร้อมกับเส้นทางของสวรรค์และโลก ใบบัวทุกใบมีสีเขียวขจี เต็มไปด้วยลวดลายอันศักดิ์สิทธิ์ ปลดปล่อยแสงแห่งเซียนออกมา เป็นพลังที่ทำให้สิ่งมีชีวิตบนสวรรค์และโลกให้ความเคารพนับถือ

“เหตุใดจึงมีดอกบัวปรากฏขึ้นมาบนโลงศพทองคำ?”

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจ

อู่จี๋เทียนจุนปล่อยลำแสงออกมาจากดวงตาคู่นั้น จับจ้องไปที่โลงศพทองคำครู่หนึ่ง พูดออกมาอย่างเยือกเย็น “ข้าไม่เชื่อ โลงศพธรรมๆ จะต้านทานการโจมตีของอาวุธจักรพรรดิได้อย่างไร?”

ตู้ม——

ภายใต้การกระตุ้นของอู่จี๋เทียนจุน ระฆังหยินหยางระเบิดการโจมตีอันแข็งแกร่งออกมา ราวกับสามารถทะลุผ่านท้องฟ้า พลังอันน่าหวาดกลัวเหมือนกับเกิดขึ้นมาตั้งแต่ยุคโบราณ เป็นที่น่าหวาดกลัวอย่างถึงขีดสุด

อาวุธจักรพรรดิดูเหมือนจะฟื้นคืนชีพกลับมาอย่างสมบูรณ์ มันพุ่งเข้าชนกับโลงศพทองคำ

หัวใจของเยี่ยชิวเต้นแรงจนถึงลำคอ

เขากลัวว่าโลงศพทองคำจะต้านทานการโจมตีของระฆังหยินหยางไม่ไหว จนอาจถึงขั้นพังทลายลง สุดท้ายแล้วเขายังไม่รู้ความลับของโลงศพทองคำหลังนี้เลย

หลังจากนั้นไม่นาน เยี่ยชิวค้นพบว่าตนเองกังวลมากเกินไป

เห็นระยะห่างระหว่างระฆังหยินหยางกับโลงศพทองคำใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ พุ่งเข้ามาราวกับดวงดาวอันทรงพลัง แต่เมื่อระยะห่างของระฆังหยินหยางกับโลงศพทองคำเหลือประมาณ 50 เมตร ระฆังหยินหยางกลับหยุดลงอย่างน่าประหลาดใจ

“เอ๊ะ?”

ไม่ใช่แค่เยี่ยชิวเท่านั้นที่แปลกใจ แม้แต่ตัวของอู่จี๋เทียนจุนเองก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นเหมือนกัน