วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1765

เยี่ยชิวเดินเข้าไปในวัง ด้วยความสงสัยเต็มท้อง

วังนี้ใหญ่มากๆ หรูหรางดงาม ใหญ่กว่าห้องนอนของจักรพรรดิมากกว่าสิบเท่าในละครอีก การก่อสร้างสวยงามมาก

เยี่ยชิวเดินวนไปมาอยู่ข้างใน หลังจากนั้นไม่นาน เขาถึงเห็นสุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวน้อย

ในเวลานี้ สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยกําลังแช่ตัวอยู่ในสระน้ําขนาดใหญ่ โดยหันหลังต่อเยี่ยชิว เยี่ยชิวสามารถมองเห็นเขาได้ในพริบตา

ต้องบอกว่า หลังของจิ้งจอกขาวตัวน้อยสวยมาก

ผิวขาวใสเนียนตาราวกับน้ำมันที่เพิ่งแข็งตัว ขาวเหมือนหยก ไม่มีตําหนิแม้แต่น้อย และสะบักที่บางๆสองใบ เหมือนปีกของผีเสื้อ เต็มไปด้วยกระดูก แต่ก็ไม่ทําให้คนรู้สึกผอมเกินไป

“ตายๆ ถ้าหุ่นเเบบนี้อยู่ในโลกมนุษย์ ซูเปอร์โมเดลเหล่านั้นจะถูกเลิกจ้างเเน่”

เยี่ยชิวค่อยๆเข้าใกล้สระว่ายน้ำ

“มาเเล้ว”จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดเบาๆ

“อืม”เยี่ยชิวเดินไปข้างหลังสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อย เหลือบมองไปที่สระนํ้า และพบว่าน้ําในสระนํ้าเป็นสีฟ้าครามเหมือนหินหนืดแปลกๆ มองไม่เห็นอะไรเลย

น่าเสียดายเล็กน้อย

“อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไง?”เยี่ยชิวถามด้วยความเป็นห่วง

“ดีขึ้นมากเเล้ว”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า“ทักษะทางการแพทย์ของนายดีขนาดนี้ นายน่าจะนวดเป็นใช่ไหม?”

“ใช่”เยี่ยชิวตอบ

“ช่วยฉันนวดหลัง”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว

เยี่ยชิวนั่งยองๆอยู่ข้างหลังเขา จากนั้นก็ถูมือให้ร้อนอย่างรวดเร็ว และค่อยๆทับที่หลังของสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อย

ในชั่วพริบตา เยี่ยชิวรู้สึกเหมือนได้สัมผัสขนนกที่อ่อนนุ่ม เนียนนุ่มและเบา

ในขณะเดียวกัน สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็เกร็งทั้งตัว

“ผ่อนคลาย อย่าประหม่า”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็นวดเบาๆ

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยรู้สึกตลกเล็กน้อย และคิดว่าในใจว่า ฉันบอกให้ประหม่าอะไร?

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยค่อยๆผ่อนคลายลง

เมื่อหลับตาลง รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีมือคู่ใหญ่ที่ร้อนแรงและทรงพลัง เหมือนปลาตัวหนึ่งว่ายไปมาที่ด้านหลังของเขา

“ไปทางขวานิดหน่อย ใช่ ตรงนั้นเเหละ......”

“ขึ้นไปอีกนิดหน่อย......”

“ไม่ถูก ลงไปอีกนิดหน่อย ลงไปอีก……”

เยี่ยชิวนวดไปด้วย และถามว่า “ตําแหน่งถูกไหม?”

“อืม” สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยตอบไปคำหนึ่ง

“แรงนวดได้ไหม?”เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

“เเรงอีกหน่อยก็ได้”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว

เยี่ยชิวเพิ่มแรงนวด

“โอ้”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยสบายจนส่งเสียงร้องออกจากปาก หัวใจของเยี่ยชิวก็สั่นไหว เกือบควบคุมไม่ไหว

คู่ควรกับการเป็นปีศาจจิ้งจอกมาก เสียงร้องช่างเย้ายวนจริงๆ

“เยี่ยฉังเซิง ดูไม่ออก ฝีมือการนวดของนายก็ไม่เลวเลย”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยแสดงความคิดเห็น

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ ฉันเป็นนักปราชญ์แห่งการแพทย์ในโลกมนุษย์ ด้านการนวดฉันเป็นมืออาชีพ ”

“เพิ่งแรงอีกหน่อยได้ไหม?” สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว

“ได้” เยี่ยชิวเพิ่มแรงอีกนวดอีกครั้ง

“โอ้...... โอ้……สบายมาก”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยยังคงร้องไม่หยุด

ในไม่ช้า เหงื่อก็ไหลออกมาที่หน้าผากของเยี่ยชิว ไม่ใช่เหนื่อยจากการนวด แต่เป็นเพราะเสียงของสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยนั้นมีเสน่ห์เกินไป เต็มไปด้วยจังหวะ ราวกับว่าเขาจงใจแกล้งเขา

“ว่าแต่ ทุกวันนี้ฉันรักษาแผลอยู่ ยังไม่ได้ถามนาย ยังชินกับเผ่าปีศาจไหม?”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยถาม

“พอใช้ได้” เยี่ยชิวพูดอย่างลับๆ ฉันเป็นไง เธอต้องเคยถามผู้อาวุโสเเพะเเล้ว รู้เเล้วยังเกล้งถาม?

“เยี่ยฉังเซิง ฉันรู้ว่านายมีหลายสิ่งที่ต้องจัดการ ถ้านายไม่อยากอยู่ในเผ่าปีศาจ นายสามารถหาเวลาออกไปได้เสมอ”