วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1767

จู่ๆ เยี่ยชิวก็รู้สึกกังวล

ท้ายที่สุดแล้ว จิ้งจอกขาวตัวน้อย ก็เป็นปีศาจ...…

และเธอได้รับการฝึกฝนในขั้นนักบุญ

ยิ่งไปกว่านั้น เตียงมีขนาดใหญ่มากและทำจากหยกวิญญาณ เพียงพอสำหรับกิจกรรมมากมาย

เยี่ยชิวกลัวว่าเขาทนไม่ไหว

เขาหยุดตามทาง รู้สึกกลัวเล็กน้อย

“ทำไมคุณถึงยืนอยู่ตรงนั้นล่ะ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยหันกลับไป เร่งเร้า เมื่อเธอเห็นเยี่ยชิวหยุด “มานี่สิ!”

เยี่ยชิวพูดอย่างไม่สบายใจ “เอาล่ะ จริงๆ แล้วฉันยังไม่พร้อม”

“ต้องเตรียมอะไรบ้างล่ะ? ฟังฉันก่อน มานี่หน่อย” เมื่อจิ้งจอกขาวตัวน้อยเห็นเยี่ยชิวไม่ขยับ จึงโกรธเล็กน้อยและถามว่า “เยี่ยฉังเซิง คุณยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม?”

คำพูดนี้สร้างความกังวลให้กับเยี่ยชิว

คุณสามารถสงสัยนิสัยของฉันได้ แต่คุณไม่สามารถสงสัยเพศของฉันได้อย่างแน่นอน มันก็แค่ร่วมเตียงใช่ไหม? ใครกลัวใคร!

แม้ว่าคุณจะอยู่ในขั้นนักบุญก็ตาม ใครจะรู้ว่าสุดท้ายแล้ว ใครจะยอมแพ้

เยี่ยชิวเดินเข้าไปอย่างมั่นใจ

“แบบนั้นดีมาก เชื่อฟังดี” จิ้งจอกขาวตัวน้อยหัวเราะคิกคัก แล้วเดินไปที่ขอบเตียง

หัวใจของเยี่ยชิวกระชับขึ้นอีกครั้ง

ดูเหมือนว่าเธอจะทำมันจริงๆ และวันนี้เขาหนีไม่พ้น

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยก้มลงราวกับกำลังค้นหาอะไรบางอย่างบนเตียง เพราะเธอหันหลังให้กับเยี่ยชิว ทำให้บางพื้นที่ดูโค้งมนเป็นพิเศษ

“ดูเหมือนว่าด้านหลังจะไม่แย่เหมือนกัน.…..”

เช่นเดียวกับที่เยี่ยชิวจมอยู่กับความคิด มีเสียง “กริ๊งกริ๊ง” เตียงหยกก็แยกออกเป็นสองส่วน และเคลื่อนตัวไปข้างๆ เผยให้เห็นห้องลับที่อยู่ด้านล่าง

“เยี่ยฉังเซิง มากับฉันเร็วเข้า” จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดแล้วกระโดดเข้าไปในห้องลับ

เยี่ยชิวตามหลังและกระโดดเข้าไป

ห้องลับมีขนาดไม่ใหญ่นัก มีราวไม้สองอันวางอยู่ทั้งสองข้าง แต่ละอันถือตะเกียงน้ำมันที่ส่องสว่างในห้อง

เมื่อมองแวบแรก เยี่ยชิวก็เห็นรูสี่เหลี่ยมที่ขุดไว้ตรงกลางกำแพงหิน ซึ่งด้านในนั้นประดิษฐานดอกบัวสีเขียวขนาดเท่ากำปั้น

ดอกบัวสีเขียวแกะสลักจากหยกวิญญาณ ดูมีชีวิตชีวา

ใต้ดอกบัวสีเขียวมีแท่นบูชาไม้ทรงสี่เหลี่ยม ด้านบนมีกระถางธูปอันประณีตตั้งอยู่

จิ้งจอกขาวตัวน้อยหยิบธูปสามดอกขึ้นมาจากแท่นบูชา จุดไฟ บูชาดอกบัวสีเขียวด้วยความเคารพ จากนั้นจึงสอดธูปสามดอกเข้าไปในกระถางธูป

ขณะนี้ จิ้งจอกขาวตัวน้อยหันกลับมามองเยี่ยชิว และถามว่า “คุณอยากเป็นจักรพรรดิที่มีอำนาจหรือไม่?”

นั่นไม่ชัดเจนเหรอ? ใครจะไม่อยากล่ะ?

เยี่ยชิวพยักหน้า

จิ้งจอกขาวตัวน้อยเอื้อมมือไปด้านหลังดอกบัวสีเขียวแล้วดึงม้วนกระดาษสีเหลืองออกมามอบให้เยี่ยชิว

เยี่ยชิวหยิบม้วนหนังสือ พบว่ามันทำมาจากหนังสัตว์บางชนิด แต่สัมผัสได้นุ่มนวลมาก

ไม่มีคำพูดเลย

“นี่คืออะไร?” เยี่ยชิวถาม

จิ้งจอกขาวตัวน้อยยิ้มอย่างลึกลับ และหยดเลือดจากนิ้วของเธอลงบนม้วนหนังสือ

“บัซ!”

ทันใดนั้น ฝาครอบของม้วนหนังสือก็ส่องแสงระยิบระยับ เผยให้เห็นตัวอักษรสีน้ำเงินขนาดใหญ่สี่ตัว

เยี่ยชิวไม่รู้จักเลย