วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1772

ทันทีที่เสียงระเบิดดังขึ้น รังสีความร้อนแรงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้ทั้งห้องโถงสั่นสะเทือน

หลังจากนั้นตามมาด้วยกลิ่นไหม้รุนแรงพุ่งเข้าสู่จมุก

เยี่ยชิวกำลังจะถอยหลังกลับถูกผู้อาวุโสแพะกดไหล่ไว้

"น้องเยี่ยอย่าพึ่งกลัว"

ผู้อาวุโสแพะยิ้มและพูดว่า"เสียงระเบิดเมื่อกี้ผู้อาวุโสลิงเป็นคนทำ"

"ผู้อาวุโสลิงกลั่นยาอายุวัฒนะชอบระเบิดอยู่บ่อยๆ"

"ไม่รู้ว่านายสังเกตเห็นไหม แต่ไม่มียามอยู่รอบๆพระราชวังเพราะว่าชอบระเบิดอยู่บ่อยๆ ดังนันพวกยามพวกนั้นจึงกลัวหนีหายไปหมด"

"อีกอย่างเหล่าปีศาจน้อยเผ่าลิง ปกติไม่ค่อยชอบเข้าใกล้ที่นี้"

อย่างนี้นี่เอง

เยี่ยชิวพูด"ฉันได้ยินเจ้าจิ้งจอกขาวพูดว่า ผู้อาวุโสลิงเป็นปรมาจารย์ยาเพียงคนเดียวในเผ่าปีศาจ พูดตามหลักแล้วเขาประสบความสำเร็จมากในด้านการปรุงยา ทำไมถึงยังระเบิดอยู่บ่อยๆล่ะ?"

ผู้อาวุโสแพะหัวเราะพูดว่า"การฝึกปรุงยายากกว่าการฝึกฝนวรยุทธ์ อยากจะเป็นปรมาจารย์ยานอกจากฝึกฝนและพรสวรรค์แล้วยังต้องรวบรวมน้ำอมฤต มีความชำนาญในการควบคุมไฟ"

"นอกจากนี้ยังต้องผ่านการทดสอบนัดครั้งไม่ถ้วน"

"นักบุญส่วนใหญ่ไม่อยากเลือกเส้นทางปรมาจารย์ยาเพราะมันเสียเวลาและเสียพลังงาน"

"นี้คือเหตุผลว่าทำไมการฝึกฝนปรมาจารย์ยาถึงน้อย"

"ถึงแม้ผู้อาวุโสลิงจะเป็นปรมาจารย์ยา แต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้งที่จะฝึกการปรุงยาออกมาได้ดี การทดลองพันครั้งสำเร็จได้หนึ่งครั้งถือว่าไม่แย่แล้ว ดังนั้นจึงเกิดการระเบิดบ่อย"

ผู้อาวุโสแพะพูดถึงตรงนี้บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มประจบประแจง

"น้องเยี่ย พวกเราสองคนก็รู้จักกันมาสักระยะแล้วเราสองเจอกันครั้งแรกก็เหมือนรู้จักกันมานาน นายสามารถช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?"

เยี่ยชิวถาม"ผู้อาวุโสแพะมีคำสั่งอะไรครับ?"

ผู้อาวุโสแพะพูดเสียงเบาว่า"น้องเยี่ย รอนายเป็นปรมาจารย์ยา นายช่วยสอนฉันปรุงยาหน่อยได้ไหม?"

"คุณอยากได้ยาอะไร?"เยี่ยชิวถามกลับ

สีหน้าผู้อาวุโสแพะดูมีความลำบากใจเล็กน้อยพูดว่า"พูดแล้วไม่กลัวนายล้อฉันหรอกนะ ฉันเกาะติดร่างเด็กมาหลายพันปีฉันเสียงพรหมจรรย์ไปครั้งแรก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตื่นเต้นเกินไปหรือป่าวหรือว่าเหตุผลอื่น พูดสั้นๆเลยว่ามันเสร็จเร็ว"

"ฉันอยากได้ยาชนิดหนึ่งที่ทำให้ฉันเสร็จช้า"

"ไม่มีปัญหา"เยี่ยชิวตอบตกลงทันที ถามว่า"อยากให้ช้านานขนาดไหม?"

ผู้อาวุโสแพะพูดว่า"ก็ไม่ต้องนานขนาดนั้น แค่เวลาไม่กี่วันไม่รั่วไหลก็พอแล้ว"

"กี่วัน?คุณแน่ใจว่าคุณไม่ได้จำผิด?"เยี่ยชิวพูด"ผู้อาวุโสแพะขอถามอะไรหน่อย คุณบอกว่าคุณตอนนี้เสร็จเร็ว ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้คุณสามารถอดทนได้นานขนาดไหน?"

ผู้อาวุโสแพะพูดว่า"หากอาการแย่ก็สามารถทนได้แค่สองชั่วยาม"

หนึ่งชั่วยามเท่ากับสองชั่วโมง สองชั่วยามก็เป็นสี่ชั่วโมง

เยี่ยชิวยกยิ้มมุมปาก แบบนี้เรียกว่าเสร็จเร็ว?

แล้วคุณจะให้ไอ่พวกผู้ชายที่สามวิเสร็จเอาหน้าไว้ไหน?

"แล้วถ้าอาการดีหน่อยล่ะ?"เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะถาม

ผู้อาวุโสแพะตอบกลับว่า"ถ้าอาการดีหน่อยก็สามารถอดมนได้ถึงสามถึงสี่ชั่วยาม"

แม่งเอ่ยยังเป็นคนอยู่ใช่ไหม?

โอ้ เกือบลืมไปเลยเดิมทีเขาไม่ใช่คนอยู่แล้ว

"ไอ่แพะตัวนี่เข้าใจผิดเกี่ยวกับเวลาหรือว่าตั้งใจโจมตีฉัน?"จู่ๆเยี่ยชิวก็นึกได้ว่าแพะหนึ่งตัวมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งขนาดนี้งั้นจิ้งจอกเก้าหาง……

คิดถึงตรงนี้เยี่ยชิวก็เกิดกลัวขาสองข้างอ่อนแรงเกือบทรงตัวไม่อยู่

ผู้อาวุโสแพะรีบพยุงเยี่ยชิวไว้ถามอย่างเป็นห่วง"น้องเยี่ย นายเป็นอะไร?"

"ไม่เป็นอะไร"เยี่ยชิวหายใจเข้าลึกๆแสร้งทำเป็นว่าไม่อาจเข้าใจและพูดว่า"ผู้อาวุโสแพะ เวลาของคุณนั้นสั้นจริง"

"ถึงแม้วรยุทธ์ของฉันจะสู้คุณไม่ได้แต่ว่าฉันไม่ได้โม้นะ ตอนนี้สามารถต้านมานได้สิบสองชั่วยาม"