วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1780

เมื่อเยี่ยชิวมาถึงทางเข้าหุบเขา เขารู้สึกถึงคลื่นความร้อน ราวกับว่าเขาก้าวเข้าไปในภูเขาไฟ

โดยไม่ลังเล เขาก็เข้าไปในหุบเขาโดยตรง

บนยอดเขา

ผู้อาวุโสแกะกล่าวว่า “ศิษย์น้องเยี่ยเข้าไปแล้ว”

“เด็กคนนี้ เขาค่อนข้างกล้าหาญ แต่ก็โง่เกินไป” ผู้อาวุโสลิงกล่าว “เขาไม่ได้ใช้มาตรการป้องกันใดๆ และเข้าไปในหุบเขาโดยตรง เขาจะพบกับความยากลำบากข้างหน้า”

“ไม่แน่” ผู้อาวุโสแกะกล่าว “ความจริงที่ว่าศิษย์น้องเยี่ยสามารถรับโอกาสสูงสุดของภูเขาอมตะ บ่งบอกว่าเขามีโชคลาภ บางทีเขาอาจจะเดินทางอย่างราบรื่นในหุบเขา”

ผู้อาวุโสลิงเยาะเย้ย “คุณไม่เคยไปที่หุบเขานั้น ดังนั้นคุณจึงไม่เข้าใจ แค่รอดูเด็กคนนั้น แม้ว่าเขาจะได้ไฟพิเศษ แต่ก็ยังต้องทนทุกข์ทรมาน”

ผู้อาวุโสแกะยิ้ม “เอาล่ะ ฉันจะรอ ยังไงฉันก็มั่นใจในตัวศิษย์น้องเยี่ย”

……

หลังจากเยี่ยชิวเข้าไปในหุบเขา เยี่ยชิวรู้สึกได้ชัดเจนว่าความร้อนแรงเริ่มรุนแรงขึ้น โดยมีลมร้อนพัดเข้าที่ใบหน้าของเขา ทำให้ปากของเขาแห้ง

หากเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีฐานการฝึกฝน การเข้าไปในหุบเขาอาจทำให้พวกเขากลายเป็นศพแห้งเนื่องจากความร้อนที่แผดเผา

อย่างไรก็ตาม ขณะนี้เยี่ยชิวอยู่ในขั้นต้งเทียน ดังนั้นความร้อนจึงไม่เป็นภัยคุกคามต่อเขาในทันที

เมื่อมองขึ้นไป

สายตาของเยี่ยชิวก็จ้องมองไปที่จุดหนึ่งในหุบเขา ซึ่งเขาเห็นเปลวไฟสีแดงซีดขนาดเท่าแอ่ง ลอยอยู่ในอากาศอย่างลึกลับ

บริเวณโดยรอบไหม้เกรียมไปหมด

แม้ว่าจะอยู่ห่างไกล แต่เยี่ยชิวก็สัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งของเปลวไฟนั้นได้อย่างชัดเจน

“เปลวไฟนั้นควรเป็นไฟพิเศษระดับสีเหลืองเกรดต่ำ”

เยี่ยชิวเพียงเหลือบมองมัน แล้วเดินต่อไปโดยไม่ลังเล

ในไม่ช้า เขาก็เห็นไฟพิเศษดวงที่สอง

ภายในหุบเขา เปลวไฟนี้เป็นสีชมพูและเปลวไฟก็โหมกระหน่ำ

เยี่ยชิวยังคงเพียงแค่เหลือบมอง ก่อนที่จะดำเนินการต่อ

ระหว่างทาง เยี่ยชิวเห็นไฟพิเศษอย่างน้อยหลายสิบดวง แต่เขาไม่ได้หยุดที่เปลวไฟใดเลย

เพราะจากจุดเริ่มต้น เป้าหมายของเขาคือไฟพิเศษระดับจักรพรรดิที่อยู่ตรงกลางที่สุด

หลังจากเคลื่อนตัวไปหลายไมล์ อุณหภูมิก็ร้อนขึ้นอีก แม้ว่าร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งมาก แต่ก็มีร่องรอยของการแตกร้าว

“บัซ!”

เยี่ยชิวไม่ลังเล เปิดใช้งานวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง แสงสีทองไหลเวียนบนพื้นผิวของร่างกาย แยกความร้อนอันเข้มข้น

ในเวลาเดียวกัน

เยี่ยชิวก็เพิ่มความเร็วของเขา

“หวด!”

ร่างของเขาราวกับลูกศรแหลมคมที่พุ่งออกไปข้างหน้า

หลังจากวิ่งเป็นระยะทางหลายร้อยไมล์ และผ่านหุบเขาหลายแห่ง ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็รู้สึกว่าผิวหนังของเขาแตกและเนื้อฉีก

เมื่อมองขึ้นไป เขาเห็นไฟพิเศษสีดำสนิทภายในหุบเขาข้างหน้า

ไฟพิเศษนี้มีขนาดเพียงถ้วยน้ำที่ลอยอยู่ในอากาศอย่างเงียบๆ แต่มันส่งกลิ่นอายที่เยือกเย็นออกมา ทำให้เยี่ยชิวรู้สึกใจสั่น

หากเขาไม่ได้รับการปกป้องจากแสงเทพและร่างกายที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ เยี่ยชิวคงจะประสบปัญหา ถึงอย่างนั้น ร่างกายของเขาก็เผาไหม้ด้วยความเจ็บปวด

“พลังของไฟพิเศษนี้แข็งแกร่งกว่าที่เคยเห็นมาก่อนอย่างเห็นได้ชัด อย่างน้อยก็อยู่ในระดับโลก”

“ไฟพิเศษนี้เพียงพอที่จะเผาผู้ฝึกฝนขั้นต้งเทียนจนตายได้”

เยี่ยชิวหยุดครู่หนึ่ง กัดฟันและใช้ก้าวยาวหลายร้อยไมล์ ข้ามระยะทางทันที

ทันทีที่เท้าของเขาตกลงไป ความรู้สึกขนลุกก็ปกคลุมเขา และดาบเซวียนหยวนก็ฮัมเสียงเตือนในดวงตาของเขา

เยี่ยชิวเห็นเปลวไฟสีทองกะพริบอยู่ในหุบเขา แม้ว่าจะอยู่ห่างออกไปหนึ่งกิโลเมตร แต่ก็ทำให้เขารู้สึกทนไม่ไหว

ขณะนั้น ผิวหนังของเขาแตกร้าว ราวกับว่ามันกำลังจะลุกไหม้ รู้สึกเหมือนเขากำลังจะกลายเป็นขี้เถ้า แม้จะมีวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงที่ถูกผลักดันจนถึงขีดจำกัด เขาก็ไม่สามารถต้านทานมันได้