วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1781

"ฮึ่ม!"

มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ทันทีที่เยี่ยชิวเข้าไปในหุบเขาลมแรงก็พัดมา และหมอกสีเขียวขุ่นก็กลายเป็นเหมือนมีดในทันทีจนเกือบจะทะลุการป้องกันของหม้อเฉียนคุน

ถึงกระนั้นเยี่ยชิวยังคงรู้สึกเจ็บปวดแปลบที่ผิวของเขา แล้วเลือดก็ไหลออกจากรูขุมขนของเขาอีกด้วย

หยวนเสินสั่นอย่างรุนแรง

มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น

"ออกมา!"

เยี่ยชิวตะโกนอย่างสุดเสียง และหม้อเฉียนคุนอีกสามใบก็บินออกไป

หม้อเฉียนคุนสี่ใบวางเรียงกันและแขวนไว้เหนือศีรษะของเยี่ยชิว ม่านแสงสีทองห้อยลงมาปกคลุมทั่วร่างกายของเขา

ในที่สุดหยวนเสินก็กลับมาเป็นปกติและความเจ็บปวดบนผิวก็หายไป

อย่างไรก็ตามเยี่ยชิวรู้สึกถึงความร้อนอันน่าสะพรึงกลัว แม้ว่าหมอกสีเขียวนี้จะไม่ใช่เปลวไฟ แต่อุณหภูมิสูงอย่างน่าตกใจ

แม้จะมีหม้อเฉียนคุนสี่ใบเพื่อปกป้องร่างกายของเขา แต่เยี่ยชิวก็ยังคงรู้สึกเหมือนเขาอยู่ในเตาหลอม เขานำวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงใช้ให้ถึงขีดสุด และเมื่อรวมกับหม้อเฉียนคุนทั้งสี่เพื่อปกป้องร่างกายของเขา ก็แทบจะปิดกั้นอุณหภูมิที่แผดเผาไม่ได้

เยี่ยชิวมองดูอย่างรวดเร็วและเห็นว่าหุบเขานี้ใหญ่โตกว่าหุบเขาที่เขาเคยเห็นมาก่อน อย่างน้อยก็ประมาณพันจั้ง

อย่างไรก็ตามเยี่ยชิวรู้สึกถึงความร้อนอันน่าสะพรึงกลัว แม้ว่าหมอกสีเขียวนี้จะไม่ใช่เปลวไฟ แต่กลับอุณหภูมิสูงอย่างน่าตกใจ

ไม่เพียงเท่านั้น หมอกสีเขียวก็พันรอบหม้อเฉียนคุนทั้งสี่อย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นาน หมอกก็กลายเป็นเปลวไฟสีน้ำเงินและลุกไหม้อย่างดุเดือด

“นี่คือยันต์อัคนีระดับจักรพรรดิ?”

เยี่ยชิวรู้สึกหวาดกลัว เปลวไฟชนิดนี้สามารถเผาอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้ เป็นการกดขี่ข่มเหงมาก

อย่างไรก็ตาม หม้อเฉียนคุนก็เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าจะถูกเผาด้วยเปลวไฟสีฟ้า แต่ก็ไม่ได้รับความเสียหายใดๆ

"ฮึ่ม!"

ทันใดนั้น หมอกสีฟ้าทั้งหมดในหุบเขาก็กลายเป็นเปลวไฟ

หุบเขาทั้งหมดกลายเป็นทะเลเพลิง

เยี่ยชิวตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและต้องการล่าถอย แต่พบว่ามีเปลวไฟสีเขียวปรากฏขึ้นข้างหลังเขา ล้อมรอบเขาด้วย

อุณหภูมิสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว และคลื่นความร้อนก็ทะลุการป้องกันของหม้อเฉียนคุน

"ฟู่!"

เยี่ยชิวทนไม่ไหว ร่างกายของเขากลายเป็นขี้เถ้า และวิญญาณของเขากำลังจะกลายเป็นผง ทันใดนั้น โลงศพทองคำก็บินออกมาปกคลุมหยวนเสินของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวซ่อมแซมร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว แต่ทันทีที่ฟื้นตัว คลื่นความร้อนก็ถูกไอน้ำร้อนจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

"อา……"

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

-

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเพียงพริบตาเดียว ก็กลายเป็นวันที่สามสิบ

บนยอดเขา

จันทร์ข้างแรมคล้ายตะขอ

ผู้อาวุโสเเพะและผู้อาวุโสลิงนั่งเผชิญหน้ากัน โดยมีกระดานหมากรุกอยู่ตรงหน้า และมีเหล้าวิญญาณสองหม้ออยู่บนกระดานหมากรุก

ผู้อาวุโสเเพะถือตัวหมากรุกไว้ระหว่างนิ้วของเขา แต่ดวงตาของเขากลับมองไปทางหุบเขา และไม่ได้เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน

“ผู้อาวุโสแกะ ถึงเวลาที่ท่านต้องลงมือแล้ว” ผู้อาวุโสลิงเร่งเร้า

ผู้อาวุโสแกะอารมณ์เสียเล็กน้อย จึงโยนตัวหมากรุกลงและกวาดแขนเสื้อของเขาเละเทะทันที

ผู้อาวุโสลิงจ้องมองและพูดว่า "ผู้อาวุโสแกะ ท่านหมายถึงอะไร"

“ถ้าท่านไม่ทำกระดานหมากรุกเสีย ข้าก็ชนะเกมนี้อย่างแน่นอน”