วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1782

ไฟพิเศษเก้าร้อยเก้าสิบแปดดวงรวมตัวกันเพื่อทำลายผนึก ทันใดนั้น เมฆก็เคลื่อนตัวไปทุกทิศทุกทาง เปลวไฟต่าง ๆ ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าเหนือหุบเขา และคลื่นความร้อนก็พัดผ่านเผ่าปีศาจ

สะเทือนโลก

ภายในรัศมีแสนลี้ เผ่าปีศาจทั้งหมดต่างก็ตัวสั่น รู้สึกเหมือนว่ากำลังจะถูกเผาตายในวินาทีต่อมา

ก่อนที่ผู้อาวุโสแกะจะมีเวลาแจ้งผู้นำ สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็มาพร้อมกับผู้เฒ่าแห่งเผ่าปีศาจ

เมื่อเห็นอย่างนี้ต่อหน้าพวกเขา ทุกคนก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมา

“ผู้อาวุโสลิง เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดไฟวิเศษเหล่านี้ถึงทำลายผนึกได้?” ผู้อาวุโสหมีถามอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของผู้อาวุโสลิงซีดลงแล้วกล่าวว่า "ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านเจ้าข้า โปรดเคลื่อนย้ายผู้คนในเผ่าปีศาจอย่างรวดเร็ว เมื่อไฟพิเศษปะทุขึ้น เผ่าปีศาจจะถูกเผาจนหมดสิ้น"

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม "เยี่ยฉังเซิงอยู่ที่ไหน"

"เขาอยู่ในหุบเขา" หลังจากผู้อาวุโสแกะพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป "ไม่ ถ้าไฟพิเศษทำให้ผนึกแตก อย่างนั้นสหายเยี่ยจะไม่ถูกเผาทั้งเป็นหรือ?"

ท่าทีของสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยเปลี่ยนไปและเขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาด "ผู้อาวุโสหมี เจ้านำผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ย้ายไปเผ่าปีศาจเดี๋ยวนี้"

หลังจากพูดอย่างนั้น สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็ก้าวไปข้างหน้า

“ท่านผู้นำ ท่านจะไปทำไม?” ผู้อาวุโสหมีถาม

“ข้าจะไปหาเยี่ยฉังเซิง” สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว

"ไม่ อย่างแน่นอน" ผู้อาวุโสลิงพูดอย่างกังวล "จากสถานการณ์ปัจจุบัน เยี่ยฉังเซิงอาจถูกไฟพิเศษเผาจนตาย ตอนนี้ไฟพิเศษได้แตกออกจากผนึกแล้ว หากพระองค์เข้าไปตอนนี้ ท่านเจ้าข้า อาจตกอยู่ในภัยพิบัติ”

ในฐานะสมาชิกอาวุโสของเผ่าปีศาจ ทุกคนรู้ดีว่าไฟพิเศษที่ถูกผนึกไว้ในหุบเขานั้นถูกนำกลับมาโดยจักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียน และไฟพิเศษระดับนักบุญสามารถกลายเป็นนักบุญธรรมดาได้อย่างง่ายดาย

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยไปที่ภูเขาอมตะ และระดับพลังยุทธ์ของเขาลดลง ตอนนี้เขาเป็นเพียงนักบุญธรรมดาๆ เมื่อเขาเข้าไป หากเกิดจลาจลในไฟพิเศษ มันจะแย่มาก

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าวว่า "เยี่ยฉังเซิงมีโชคครึ่งหนึ่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์ และเขามีโอกาสสูงสุดของภูเขาอมตะ ข้าเชื่อว่าเขาจะไม่ตายง่ายๆ"

“นอกจากนี้ ข้าเป็นคนพาเขาไปที่เผ่าปีศาจ ข้าต้องเข้าไปช่วยเหลือเขา”

"ท่านอาจารย์ โปรดอยู่ต่อ!" ผู้อาวุโสหมีกล่าวว่า "ท่านอาจารย์ ท่านควรนำผู้อาวุโสไปโอนคนปีศาจ ระดับพลังยุทธ์ของข้าสูงกว่าของท่าน ข้าจะช่วยเยี่ยฉังเซิง"

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า "ผู้อาวุโสหมี อาการบาดเจ็บของเจ้ายังไม่หายดี หากมีอะไรเกิดขึ้นอีก เจ้าจะต้องประสบปัญหาใหญ่"

"ข้าไปเองดีกว่า"

“เยี่ยฉังเซิงคืออนาคตของกลุ่มปีศาจของเรา จะต้องไม่มีอุบัติเหตุ ข้าต้องช่วยเหลือเขา”

“ นอกจากนี้ ไฟพิเศษเหล่านั้นยังทรงพลังมาก เยี่ยฉังเซิงกระทำด้วยความระมัดระวังและจะไม่ลึกเข้าไปในหุบเขา…”

คำพูดยังไม่จบ

“ท่านอาจารย์ ดูเร็วเข้า” ผู้อาวุโสหมีอุทาน

สุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวน้อยเงยหน้าขึ้นมองและเห็นร่างหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่กลางอากาศในใจกลางหุบเขา ถูกห่อหุ้มและเผาด้วยเปลวไฟสีเขียว

“นี่เยี่ยฉังเซิง!”

ผู้อาวุโสลิงตกใจ "เป็นไปได้อย่างไร?"

“เยี่ยฉังเซิงไม่สามารถไปถึงอาณาจักรถ้ำสวรรค์สุดขั้วได้ แล้วเขาจะเข้าไปในหุบเขาหลักได้อย่างไร?”

ผู้อาวุโสลิงคิดว่าเขาตื่นตระหนก ดังนั้นเขาจึงขยี้ตาอย่างแรง หลังจากมองใกล้ ๆ เขาพบว่าร่างนั้นคือเยี่ยชิวจริงๆ

“อาจารย์ ท่านไม่ได้บอกว่าเขาทำอย่างระมัดระวังแล้วทำไมเขาถึงไปที่หุบเขาหลัก?”

“เยี่ยฉังเซิงคนนี้กล้าได้กล้าเสียจริงๆ”

“เขาแสวงหาความตายด้วยการทำเช่นนี้ไม่ใช่หรือ?”

“ฮึ่ม ถ้าเขาสามารถออกมามีชีวิตได้ มาดูกันว่าข้าจะไม่สับเขาหรือเปล่า”

ผู้อาวุโสลิงไม่ได้โกรธมากในขณะที่เขากลัว เจ้าต้องรู้ว่ามีไฟพิเศษระดับจักรพรรดิอยู่ในหุบเขาที่เยี่ยชิวอยู่