วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1823

เยี่ยชิวเหลือบมองหินแกะสลักจักรพรรดิปีศาจ ยิ้มแล้วพูดว่า ：“ฟังดูง่ายจัง”

“ใช่แล้ว มันฟังดูง่าย แต่ทำได้ยาก” จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูด ：“ข้าและผู้อาวุโสทั้งสิบคน เคยลองปีนเขามามากกว่าหนึ่งครั้ง”

“ผู้อาวุโสหมีใช้พลังยุทธ์นักบุญใหญ่ ปีนขึ้นไปถึงยอดเขาลูกที่ยี่สิบ”

“ส่วนผู้อาวุโสคนอื่นๆ หลังจากที่ปีนขึ้นยอดเขาลูกที่เก้าแล้ว ก็ยากที่จะก้าวเดินต่อไป”

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ไม่คาดคิดว่า ผู้อาวุโสหมีที่มีพลังยุทธ์สูงขนาดนี้ ปีนไปถึงแค่ยอดเขาลูกที่ยี่สิบ

“แล้วเจ้าล่ะ?” เยี่ยชิวถามอย่างสงสัย

“ข้าเหรอ?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยยิ้มและพูดว่า “ข้าไปได้ไกลกว่าเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลาย ข้าปีนไปถึงยอดเขาลูกที่สามสิบหก”

“ในตอนนั้น พลังยุทธ์ของข้ายังไม่ถดถอย ในเวลานั้นข้าเป็นถึงนักบุญราชา”

ซู๊ด——

เยี่ยชิวสูดลมหายใจ

พลังยุทธ์ของจิ้งจอกขาวตัวน้อยแข็งแกร่งมาก แต่กลับปีนยอดเขาได้แค่สามสิบหกลูกเท่านั้น ช่างไม่น่าเชื่อ

เยี่ยชิวท้อแท้เล็กน้อย และพูดว่า ：“พลังยุทธ์ขอข้าต่ำมาก หมายความว่าแม้แต่ยอดเขาหนึ่งลูกข้าก็ไม่สามารถปีนได้หรือ?”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า ：“เมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน ข้าและผู้อาวุโสทั้งสิบคนได้เคยทำการทดสอบหนึ่งครั้ง”

“ครั้งนั้น พวกเราได้ละเว้นข้อยกเว้นและหาประชากรเผ่าปีศาจสามร้อยคน”

“ช่วงอายุของพวกเขาแตกต่างกัน บางคนมีอายุมากกว่าพันปี บางคนมีอายุเพียงสิบปี พลังยุทธ์ของพวกเขาก็แตกต่างกันเช่นกัน พลังยุทธ์ต่ำที่สุดคือลำดับแรกของขั้นราชา พลังยุทธ์สูงที่สุดคือหยวนอิงขั้นสูง”

“ผลลัพธ์ก็คือ ประชากรเผ่าปีศาจทั้งสามร้อยคน ไม่มีใครสามารถปีนข้ามยอดเขาลูกแรกไปได้เลย”

“ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่า พลังยุทธ์ขั้นที่ต่ำกว่าขั้นทงเสิน ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะปีนยอดเขา”

“ดังนั้น ตามข้อเท็จจริง พลังยุทธ์ของเจ้า ไม่สามารถปีนข้ามยอดเขาแม้แต่ลูกเดียวได้จริงๆ”

เยี่ยชิวพูดว่า ：“แล้วทำไมเจ้าจึงพาข้ามาที่นี่?”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า ：“ทำไม ยังไม่ทันเริ่ม เจ้าก็ท้อแท้แล้วเหรอ? นี่ไม่ใช่เยี่ยฉังเซิงที่ข้ารู้จัก！”

เยี่ยชิวถามกลับว่า ：“เยี่ยฉังเซิงที่เจ้ารู้จักเป็นคนแบบไหนเหรอ?”

“มีพรสวรรค์！” ดวงตาของจิ้งจอกขาวตัวน้อยเป็นประกาย และพูดว่า ：“ฉังเซิง แม้ว่าพลังยุทธ์ของเจ้าจะต่ำ แต่เจ้าเป็นคนที่ร้างปาฏิหาริย์ได้ ข้าเชื่อมั่นในตัวเจ้า”

ต้องขอบอกว่า ในบางครั้ง กำลังใจจากผู้หญิงก็เหมือนยาชูกำลัง ที่สามารถเพิ่มพลังให้ผู้ชายได้อย่างไม่มีสิ้นสุด

เยี่ยชิวรู้สึกว่าตัวเองมีความมั่นใจอีกครั้ง ละถามว่า ：“ใช่สิ หลายที่ผ่านมา คงมีผู้แข็งแกร่งหลายคนของเผ่าปีศาจได้ไปปีนยอดเขาใช่ไหม? ใครไปได้ไกลที่สุด?”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า ：“จักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียน！”

“เขาก็เคยปีนยอดเขาเช่นกันเหรอ?” เยี่ยชิวตกตะลึงในตอนแรก จากนั้นจึงตระหนักได้ว่า จักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนมีสายเลือดครึ่งหนึ่งของเผ่าปีศาจ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะมาที่ดินแดนต้องห้าม

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมรดกของจักรพรรดิปีศาจยังคงอยู่ นั่นหมายความว่า จักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนก็ยังไปไม่ถึงจุดหมาย

“เขาปีนยอดเขาไปแล้วกี่ลูก?” เยี่ยชิวถาม

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า ：“จักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนเคยปีนยอดเขาสามครั้ง”

“ครั้งแรกคือก่อนที่เขาจะขึ้นเป็นจักรพรรดิ จักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนปีนยอดเขาได้เจ็ดร้อยยี่สิบลูก”

“ครั้งที่สองคือหลังจากที่ขึ้นเป็นจักรพรรดิ จักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนปีนยอดเขาได้หนึ่งพันแปดร้อยลูก”

“ครั้งสุดท้ายคือ หนึ่งวันก่อนที่เขาจะออกจากเผ่าปีศาจไปที่ภูเขาอมตะ”