วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1835

จิ้งจอกขาวตัวน้อยในฐานะผู้นำแห่งปีศาจเมื่อได้เห็นสัญลักษณ์เปลวเพลิงที่หน้าผากของเยี่ยชิวก็รู้สึกราวกับขุนนางได้พบกับจักรพรรดิจนอดไม่ได้ที่จะก้มลงแสดงความเคารพ

ในขณะที่เธอกำลังจะคุกเข่าลง มือใหญ่คู่หนึ่งก็เข้ามาประคองเธอไว้ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นเยี่ยชิวยิ้มให้

เยี่ยชิวเก็บสัญลักษณ์เปลวเพลิ แล้วประคองจิ้งจอกขาวตัวน้อยไว้ พร้อมกับพูดกับเหล่าผู้อาวุโสว่า “พวกท่านลุกขึ้นเถอะ”

แต่ปรากฏว่า ผู้อาวุโสหมี ผู้อาวุโสหมา ผู้อาวุโสแกะ และผู้อาวุโสกระต่าย ยังคงคุกเข่าอยู่กับที่ ไม่ขยับเขยื้อน

“คุณชายเยี่ย ท่านได้รับโชคแห่งเผ่าปีศาจแล้ว นั่นหมายความว่าท่านคือจ้าวแห่งเผ่าปีศาจ ถ้าเช่นนั้นท่านรับพวกเราไว้ด้วยได้ไหม?”

“พวกเราอยากเป็นศิษย์ของท่าน”

“รับใช้ท่านไปตลอดชีวิต”

ผู้อาวุโสหมีพูดจบ ผู้อาวุโสแกะก็พูดต่อ “คุณชายเยี่ย ฉันและกระต่ายตกลงกันแล้ว ไม่ว่าท่านจะรับพวกเราเป็นศิษย์หรือไม่ พวกเราก็จะขอเคารพท่านเป็นอาจารย์”

พวกนายไปตกลงกันตอนไหน?

ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง?

เยี่ยชิวพูดไม่ออก

ผู้อาวุโสหมาพูดว่า “ฉันก็เหมือนกัน! คุณชายเยี่ย ฉันตั้งใจแล้วว่าจะยอมรับท่านเป็นอาจารย์ ถ้าท่านไม่รับฉัน ฉันจะเอาหัวโขกกำแพงตาย”

“ดี งั้นก็รีบไปโขกเลย” เยี่ยชิวพูด “ฉันจะได้ชวนทุกคนมากินเนื้อหมา”

ผู้อาวุโสหมา “......”

“เอาล่ะ ลุกขึ้นกันได้แล้ว!” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม “ส่วนเรื่องการเป็นศิษย์ ถ้าพวกท่านเต็มใจ ฉันก็ไม่มีปัญหา”

“ขอบพระคุณท่านอาจารย์” เหล่าผู้อาวุโสดีใจมาก รีบก้มลงคำนับเยี่ยชิวหลายครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืน

ด้วยเหตุนี้ ผู้อาวุโสทั้งสิบจึงได้มาเป็นศิษย์ของเยี่ยชิว

ผู้อาวุโสหมีและผู้อาวุโสวัวก็เข้าใจแล้วว่า ทำไมพวกเขาถึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเยี่ยชิว

เพราะเยี่ยชิวได้รับโชคชะตาแห่งเผ่าปีศาจ เหล่าลูกหลานปีศาจทั้งหมดจึงไม่สามารถต่อต้านเยี่ยชิวได้เลย

เพียงแค่ความคิดของเยี่ยชิว ก็สามารถตัดสินชีวิตหรือความตายของพวกเขาได้

ในตอนนี้ เยี่ยชิวคือจักรพรรดิสูงสุดแห่งเผ่าปีศาจ!

“นอกจากโชคชะตาแห่งเผ่าปีศาจแล้ว นายยังได้อะไรอีก?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยถาม

เยี่ยชิวตอบว่า “จักรพรรดิปีศาจมอบหม้อเฉียนคุนให้ฉันใบหนึ่ง”

“นายได้หม้อเฉียนคุนอีกใบแล้วเหรอ?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยถามด้วยความประหลาดใจ “นั่นหมายความว่านายมีหม้อเฉียนคุนในมือแล้วห้าใบ?”

“ใช่” เยี่ยชิวพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

“ดีจัง” จิ้งจอกขาวตัวน้อยมีสีหน้ามีความสุข

เหตุผลที่เยี่ยชิวไม่ปิดบังนั้น ประการแรกเป็นเพราะตอนที่เขาปีนเขา เขาได้เปิดเผยหม้อเฉียนคุนและดาบเซวียนหยวนไปแล้ว

ประการที่สอง เขาได้รับโชคชะตาแห่งเผ่าปีศาจ ตอนนี้เขาคือจักรพรรดิแห่งเผ่าปีศาจ

ไม่ต้องกังวลว่าใครจะทำร้ายเขา

ประการที่สาม ผู้อาวุโสทั้งสิบได้เคารพเขาในฐานะอาจารย์ จิ้งจอกขาวน้อยยังเป็นคนรักของเขา พวกเขาล้วนเป็นคนของเขาเอง ไม่จำเป็นต้องปิดบัง

ผู้อาวุโสหมีถามว่า “ท่านอาจารย์ ท่านบอกว่าจักรพรรดิปีศาจทิ้งจิตวิญญาณไว้ในภาพสลักหิน แล้วจิตวิญญาณของจักรพรรดิปีศาจ...”

“สลายไปแล้ว” เยี่ยชิวกล่าว “จิตวิญญาณของจักรพรรดิปีศาจอยู่ในภาพสลักหินเป็นล้านปี ตอนที่ฉันเข้าไปก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว หลังจากมอบหม้อเฉียนคุนและโชคชะตาแห่งเผ่าปีศาจให้ฉันแล้ว จิตวิญญาณของจักรพรรดิปีศาจก็สลายไป”

ผู้อาวุโสทั้งหลายฟังแล้วต่างก็ถอนหายใจ

เยี่ยชิวพูดต่อว่า “ผู้อาวุโสทั้งหลาย ฉันรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ต้องกลับไปพักผ่อน ขอลาก่อน”

“เชิญท่านอาจารย์ตามสบาย!” ผู้อาวุโสทั้งหลายคำนับ

เยี่ยชิวจับมือจิ้งจอกขาวน้อย แล้วออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ในที่เกิดเหตุ ผู้อาวุโสทั้งสิบมองไปที่ด้านหลังของเยี่ยชิว ทุกคนต่างก็แสดงความเคารพ

“ท่านอาจารย์เก่งจริงๆ เป็นล้านปีมาแล้วที่ไม่มีใครปีนภูเขาสามพันลูกได้สำเร็จ เขาไม่เพียงแต่ปีนขึ้นไป แต่ยังได้รับมรดกของจักรพรรดิปีศาจอีกด้วย” ผู้อาวุโสลิงกล่าว