วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1845

อะไรนะ พ่อได้ทะลวงเข้าสู่ขั้นทงเสิน?”

เยี่ยชิวตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาไม่คิดว่าพ่อของเขาจะก้าวไปสู่ขั้นทงเสินเร็วขนาดนี้

นี่เป็นข่าวดีสำหรับเขา

ยิ่งพลังของพ่อแข็งแกร่งขึ้นเท่าใด โอกาสที่สำนักหยินหยางจะประสบความสำเร็จก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น

“อย่างไรก็ตาม...…”

น้ำเสียงของเฉาเซี่ยวจงเปลี่ยนไปในขณะที่เขาพูดว่า ”แม้ว่า เยี่ยหวู่ซวงจะหนีไปได้ แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน”

“ใครทำ?” เยี่ยชิวถาม

เฉาเซี่ยวจงตอบว่า “ทำโดยบุตรนักบุญถังเยี่ยและเจ้าเมืองที่ลงมือร่วมกัน"

เจตนาฆ่าในหัวใจของเยี่ยชิวเพิ่มขึ้นราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ ปิดผนึกชะตากรรมของทั้งสองคนทันที

ถังเยี่ย เจ้าเมืองแห่งเมืองสิ้นหวัง...

เวลาของพวกคุณหมดแล้ว

“เยี่ยหวู่ซวงยังอยู่ในเมืองสิ้นหวังหรือเปล่า?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันไม่แน่ใจ เรากำลังค้นหาที่อยู่ของเขา แต่จนถึงตอนนี้เรายังไม่พบเขา” เฉาเซี่ยวจงกล่าว “เยี่ยหวู่ซวงคนนี้เจ้าเล่ห์เกินไปจริงๆ”

“เขามีไหวพริบจริงๆ ฮึ่ม เมื่อฉันเห็นเขา ฉันจะจัดการเขาเอง” เยี่ยชิวกล่าว จากนั้นถามว่า “ถังเยี่ยอยู่ที่ไหน?”

เฉาเซี่ยวจงกล่าวว่า “บุตรนักบุญถังเยี่ยกำลังพักฟื้นอยู่ในคฤหาสน์ของเจ้าเมือง มีเจ้าเมืองคอยปกป้องเขา”

“ศิษย์พี่ซ่งเชวียมาถึงแล้วหรือ?” เยี่ยชิวถาม

เฉาเซี่ยวจงดูงุนงงและถามว่า “บุตรนักบุญ คุณรู้ได้อย่างไรว่าบุตรเทพกำลังจะมาที่เมืองสิ้นหวัง?”

เยี่ยชิวหยิบใบหยกสื่อสารออกมาจากอวิ๋นเจี๋ย

ทันใดนั้น เฉาเซี่ยวจงก็ตระหนักได้และกล่าวว่า “ที่แท้บุตรนักบุญถังเยี่ยแจ้งให้บุตรนักบุญอวิ๋นเจี๋ยมาที่เมืองสิ้นหวังเพื่อพบ ฉันจะรายงานต่อบุตรนักบุญ บุตรเทพซ่งเชวียจะมาถึงเมืองสิ้นหวังในคืนนี้”

“เพื่อต้อนรับการมาถึงของบุตรเทพ เจ้าเมืองจะจัดงานเลี้ยงคืนนี้ที่คฤหาสน์ของเจ้าเมือง”

“เมื่อถึงเวลานั้น ผู้พิทักษ์เมืองสิ้นหวังทุกคนจะไปที่คฤหาสน์ของเจ้าเมืองเพื่อชื่นชมความสง่างามของบุตรเทพ”

“ขอบคุณที่แจ้ง ฉันจะเข้าเมืองแล้ว” เยี่ยชิวกล่าวเตรียมจะเข้าเมือง

“รอก่อน บุตรนักบุญ!” เฉาเซี่ยวจงกล่าวว่า “บุตรนักบุญ เนื่องจากคุณยังใหม่กับเมืองสิ้นหวัง คุณอาจไม่คุ้นเคยกับมัน ให้ฉันพาคุณไปที่คฤหาสน์ของเจ้าเมือง!”

“ไม่จำเป็น” เยี่ยชิวปฏิเสธโดยตรง “อย่างไรก็ตาม ศิษย์พี่ซ่งเชวียยังไม่มาถึง ฉันจะไปเดินเล่นในเมือง เผื่อว่าฉันจะพบร่องรอยของเยี่ยหวู่ซวง”

“ผู้บัญชาการเฉา คุณควรเฝ้าประตูเมืองให้ดี!”

“โปรดจำไว้ว่า บุคลากรทุกคนที่เข้าและออกจะต้องได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดเพื่อป้องกันไม่ให้เยี่ยหวู่ซวงใช้ประโยชน์และออกจากเมือง"

“รับทราบ!” เฉาเซี่ยวจงกล่าวต่อ “อย่างไรก็ตาม...…”

“ว่าแต่อะไร?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันมีเรื่องคาดเดา ฉันไม่แน่ใจว่าควรจะพูดออกมาดีหรือไม่?” เฉาเซี่ยวจงมีสีหน้าไม่สบายใจ

“พูด” น้ำเสียงของเยี่ยชิวไม่ต้องสงสัยเลย

เฉาเซี่ยวจงกล่าวว่า “ฉันสงสัยว่าเยี่ยหวู่ซวงอาจออกจากเมืองสิ้นหวังไปแล้ว ไม่เช่นนั้น ด้วยการระดมทหารยามนับหมื่นจากคฤหาสน์ของเจ้าเมืองของเรา มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะหาที่ซ่อนของเขา”

ใบหน้าของเยี่ยชิวเปลี่ยนเป็นเย็นชา “มั่นใจได้เลย แม้ว่า เยี่ยหวู่ซวงจะหนีจากเมืองสิ้นหวัง แต่เขาก็อยู่ในทางตัน แม้ว่าเขาจะวิ่งไปจนสุดขอบโลก เราก็จะพบเขา”

เฉาเซี่ยวจงไม่กล้าพูดอีกต่อไป เพียงพูดว่า “บุตรนักบุญพูดถูก ใครก็ตามที่ต่อต้านสำนักหยินหยางจะต้องมีจุดจบที่ไม่ดี”

“เอาล่ะ คุณทำงานของคุณต่อเถอะ ฉันจะเข้าไปแล้ว” เยี่ยชิวพูดพร้อมกับเดินเซผ่านประตูเมือง

หลังจากที่ร่างของเขาหายไป ทหารยามก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเริ่มพูดคุยกันเงียบๆ

“ฉันไม่ได้คาดหวัง เขาคือบุตรนักบุญอวิ๋นเจี๋ย!”

“แปลก ทำไมบุตรนักบุญอวิ๋นเจี๋ยจึงดูแตกต่างไปจากคำอธิบายในตำนานเล็กน้อย?”

“ไม่ได้บอกว่าบุตรนักบุญอวิ๋นเจี๋ยมีอัธยาศัยดีและใจดี ทำไมเขาถึงฆ่าเมื่อเขาโจมตี?”

“นอกจากนี้ บุตรนักบุญอวิ๋นเจี๋ยอยู่ที่ขั้นหยวนอิงสูง ทำไมตอนนี้เขาถึงอยู่ที่ขั้นต้งเทียนสูง?”

“……”