วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1867

เมื่อซูอู๋หมิงเห็นเปลวไฟสีน้ำเงินเข้มเล็ดลอดออกมาจากมือของเยี่ยชิว คลื่นแห่งความไม่สบายใจก็พลุ่งขึ้นมาในตัวเขา

เขาปล่อยมือออกทันที เตรียมจะถอยกลับ อย่างไรก็ตาม แขนของเขาถูกมือของเยี่ยชิวจับไว้อย่างแน่นหนาราวกับว่าพวกมันถูกหยั่งรากอยู่กับที่

“ปล่อยฉันนะ!”

ซูอู๋หมิงตะโกน

“คุณไม่ได้พยายามที่จะฆ่าฉันเหรอ?” เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สดใส

ในขณะนี้ เปลวไฟสีน้ำเงินเข้มได้ออกจากฝ่ามือของเยี่ยชิวแล้วและขึ้นไปบนแขนของซูอู๋หมิง

“ฟ่อ ฟ่อ ฟ่อ……”

ทันใดนั้น แขนของซูอู๋หมิงก็เปิดออก และภายในเวลาไม่ถึงสองวินาที แขนของเขาก็ลดเหลือเพียงกระดูกเท่านั้น

ไม่มีเลือดหยดสักหยด

เพราะเลือดระเหยไปกับเปลวไฟ

“อะไร?”

แม้จะเจ็บปวด แต่เปลือกตาของซูอู๋หมิงก็กระตุกอย่างควบคุมไม่ได้

เปลวไฟนี้รุนแรงเกินไป!

หลังจากเผาเนื้อและเลือดบนแขนของซูอู๋หมิงแล้ว เปลวไฟสีน้ำเงินเข้มก็เริ่มไต่ขึ้นไปที่ไหล่ของซูอู๋หมิง

ซูอู๋หมิงรีบเปิดใช้งานพลังเทพ ทันใดนั้น ชุดเกราะป้องกันก็ปรากฏขึ้นบนพื้นผิวร่างกาย

ชุดเกราะการต่อสู้นี้มอบให้เขาโดยอู่จี๋เทียนจุน เมื่อเขาขึ้นสู่ตำแหน่งบุตรเทพ ทำหน้าที่ป้องกัน

ชุดเกราะปกคลุมร่างกายของซูอู๋หมิง เปล่งแสงพราวที่ปิดกั้นเปลวไฟสีน้ำเงินเข้ม

จากนั้นซูอู๋หมิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย

เมื่อเหลือบมองที่แขน ตอนนี้เหลือเพียงกระดูกสีขาวแล้ว เขามองเยี่ยชิวด้วยน้ำเสียงแสดงความเกลียดชัง “เยี่ยฉังเซิง คุณฉลาดแกมโกงจริงๆ คุณใช้เปลวไฟเผาฉันจริงๆ”

“น่าเสียดาย ในฐานะบุตรเทพที่ได้ชุดเกราะป้องกันโดยอู่จี๋เทียนจุน เปลวไฟของคุณไม่สามารถทำร้ายฉันได้”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ?” เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย ขยายนิ้วแล้วแตะชุดเกราะป้องกันของซูอู๋หมิงเบาๆ

ทันใดนั้น เปลวไฟสีดำก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา

เปลวไฟสีดำนี้มีขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลืองเท่านั้น ดูเหมือนจะไม่มีพลังเลย อย่างไรก็ตาม ทันทีที่มันสัมผัสกับชุดเกราะป้องกัน ชุดเกราะก็ปล่อยควันออกมาและมีรูไหม้ทะลุผ่าน

“เป็นไปได้ยังไง?”

ใบหน้าของซูอู๋หมิงเปลี่ยนไปอย่างมาก

ชุดเกราะป้องกันนี้เป็นสิ่งประดิษฐ์เทพที่อู่จี๋เทียนจุนมอบให้เอง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงทนไฟเล็กๆ ไม่ได้

“นี่คือเปลวไฟแบบไหน?” ซูอู๋หมิงถามด้วยความตกใจขณะที่เขารีบถอยหลังไปสองสามก้าว

เยี่ยชิวไม่ตอบคำถามของซูอู๋หมิง แต่กลับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันบอกไปแล้วว่า ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะหนีเอาชีวิตรอดทันทีแทนที่จะเสียเวลาอยู่ที่นี่”

“น่าเสียดาย คุณไม่ได้จริงจังกับคำพูดของฉัน”

“แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันสามารถกำจัดบุตรเทพอีกคนของสำนักหยินหยางได้แล้ว”

ใบหน้าของซูอู๋หมิงมืดลงขณะที่เขาเหลือบมองเปลวไฟสีดำ เขาตะคอกอย่างเย็นชา “เยี่ยฉังเซิง คุณคิดว่าคุณสามารถฆ่าฉันด้วยเปลวไฟเพียงเล็กน้อยได้ไหม ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณคิด ก็หมายความว่าคุณดูถูกดูแคลนบุตรเทพ”

“ฉันได้ทะลุทะลวงไปสู่ขั้นทงเสินสูงตั้งแต่อายุยังน้อย ห่างจากขั้นนักบุญเพียงก้าวเดียว คุณไม่เข้าใจพลังของฉัน”

ขณะที่เขาพูดจบ

ซูอู๋หมิงปล่อยรัศมีอันมหาศาลออกมา พยายามทำลายเปลวไฟสีดำ

อย่างไรก็ตาม เปลวไฟสีดำที่ดูเหมือนจะอ่อนแอ ยังคงไม่ขยับ

“นี้...…”

ซูอู๋หมิงค่อนข้างตะลึง

“ซูอู๋หมิง คุณไม่เข้าใจพลังของฉัน และในทำนองเดียวกัน คุณก็ไม่เข้าใจเปลวไฟของฉันเช่นกัน”

เยี่ยชิวพูดพร้อมกับตะโกนเบาๆ “เผา!”

บูม!

เปลวไฟสีดำราวกับร่ายมนตร์ กระจายออกไปทันที ครอบคลุมชุดเกราะป้องกันทั้งหมดในทันที

“พัฟ!”