วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1883

ใบหน้าของหยุนชานมืดลงเมื่อเขาได้ยินเสียง

ในไม่ช้า ชายสูงอายุรูปร่างใหญ่โตก็ปรากฏตัวขึ้นที่ทางเข้าห้องโถง

ชายชรามีผมสีขาวบ่งบอกถึงวัยชรา แต่ใบหน้าของเขาไม่มีรอยเหี่ยวย่น หน้าอมชมพูดูดีต่อสุขภาพ

เขาสูงแปดฟุต มีพุงใหญ่ เปล่งรัศมีอันแข็งแกร่งออกมาขณะที่เขาเดินผ่านประตู

เมื่อเห็นชายชรา จิ่วเจี้ยนเซียนและหยุนซีก็โค้งคำนับอย่างรวดเร็วและพูดพร้อมกันว่า “คารวะ ผู้อาวุโสใหญ่“

คนนี้คือปู่ของเฉินเทียนมิ่ง

ผู้อาวุโสตระกูลเฉิน!

เขายังเป็นมหาอำนาจนักบุญขั้นราชาเพียงคนเดียวของนิกายดาบชิงอวิ๋นในปัจจุบัน!

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของหยุนชานในขณะที่เขาพูดอย่างสุภาพ “อะไรทำให้ผู้อาวุโสใหญ่มาที่นี่?”

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสตระกูลเฉินไม่ได้แสดงความเคารพต่อหยุนชานเลย เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันเป็นคนที่ส่งเทียนมิ่งไปที่รังฝังศพมังกร ทำไม หัวหน้านิกายมีปัญหากับเรื่องนั้นหรือเปล่า?”

หยุนซานหัวเราะเบาๆ “เนื่องจากเป็นการตัดสินใจของผู้อาวุโสใหญ่ ฉันจะมีปัญหาได้อย่างไร?”

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นเวลาที่ละเอียดอ่อน และฉันไม่ต้องการที่จะกระตุ้นความขัดแย้งใดๆ กับห้านิกาย เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนวุ่นวายในตงฮวง ดังนั้น ฉันจึงได้สั่งให้ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ไปที่รังฝังศพมังกร”

“นอกจากนี้ ฉันยังได้รับข่าวว่า เหล่าลูกศิษย์ที่ห้านิกายส่งไปยังรังฝังศพมังกรนั้นเป็นอัจฉริยะ ล้วนเป็นบุตรเทพ ไม่ก็บุตรนักบุญ และแต่ละนิกายยังได้ส่งมหาอำนาจนักบุญขั้นราชาด้วย”

“ฉันไม่อนุญาตให้ลูกศิษย์ของฉันไป เพราะฉันกังวลเรื่องความปลอดภัยของพวกเขา”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตะคอก “กังวลเรื่องความปลอดภัยของพวกเขาเหรอ ฮ่าฮ่า...…หัวหน้า คุณใส่ใจลูกศิษย์ของคุณจริงๆ!”

คำพูดของเขาเต็มไปด้วยการเสียดสี

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวต่อว่า “เนื่องจากหัวหน้ากังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกศิษย์ คุณอยู่ที่ไหนเมื่อลูกศิษย์ของคุณถูกฆ่าตาย เนื่องจากการยั่วยุของห้านิกาย?”

“ทำไมคุณไม่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อล้างแค้นเหล่าลูกศิษย์ที่ตาย?”

“คุณเอาแต่บอกว่า คุณกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของลูกศิษย์ของคุณ แต่ในความคิดของฉัน คุณแค่กลัวห้านิกาย”

“หยุนซาน อย่าลืม คุณคือหัวหน้าของนิกายดาบชิงอวิ๋น”

“ด้วยความขี้ขลาดเช่นนี้ นิกายดาบชิงอวิ๋นจะรักษาศักดิ์ศรีของตนได้อย่างไร?”

จิ่วเจี้ยนเซียนเลิกคิ้วและเตือนว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ การกล่าวถึงหัวหน้านิกายโดยตรงนั้นขัดต่อกฎของนิกาย”

เพี๊ยะ!

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตบหน้าจิ่วเจี้ยนเซียนที่หน้า

ทันใดนั้น รอยฝ่ามือสีแดงสดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจิ่วเจี้ยนเซียน โดยมีเลือดหยดลงมาจากมุมปาก

“คุณเป็นอะไรถึงกล้าพูดถึงกฎของนิกายต่อหน้าฉัน?”

“ในแง่ของสถานะ ฉันคือผู้อาวุโสใหญ่”

“ในแง่ของการฝึกฝน ฉันคือนักบุญขั้นราชา”

“ในแง่ของอายุ ตอนที่ฉันบรรลุนักบุญ คุณยังคงเล่นโคลนอยู่”

“คุณมีคุณสมบัติอะไรบ้างที่ต้องพูดต่อหน้าฉัน?”

หลังจากถูกตบ จิ่วเจี้ยนเซียนไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังพูดด้วยความเคารพว่า “ฉันยอมรับบทเรียน ผู้อาวุโสใหญ่”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉิน หันไปหาหยุนชานแล้วพูดว่า “หยุนซาน ไม่ใช่เพื่อวิพากษ์วิจารณ์คุณ แต่ในฐานะหัวหน้า เมื่อมีคนกล้าขัดจังหวะในระหว่างการสนทนา มันเป็นสัญญาณของการดูหมิ่นอย่างชัดเจน คุณไม่อยู่ในสายตาของพวกเขา”

หยุนซานเต็มไปด้วยความโกรธ ทุกคนในนิกายดาบชิงอวิ๋นรู้ดีว่า เขาให้ความสำคัญกับจิ่วเจี้ยนเซียนอย่างมาก

ความจริงที่ว่าผู้อาวุโสตระกูลเฉินตบหน้าจิ่วเจี้ยนเซียนอย่างเปิดเผย เป็นการดูถูกเขาโดยตรง

หากใครไม่เคารพ นั่นก็คือผู้อาวุโสใหญ่!

อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ปัจจุบัน หยุนซานไม่ต้องการทำให้สถานการณ์บานปลาย เขาอธิบายว่า “จิ่วเจี้ยนเซียนไม่ได้หมายความอย่างนั้น เขาไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชา แต่เป็นผู้อาวุโสของนิกายดาบชิงอวิ๋นของเรา โปรดอย่าโกรธเคือง ผู้อาวุโสใหญ่”