วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1883

ใบหน้าของหยุนชานมืดลงเมื่อเขาได้ยินเสียง

ในไม่ช้า ชายสูงอายุรูปร่างใหญ่โตก็ปรากฏตัวขึ้นที่ทางเข้าห้องโถง

ชายชรามีผมสีขาวบ่งบอกถึงวัยชรา แต่ใบหน้าของเขาไม่มีรอยเหี่ยวย่น หน้าอมชมพูดูดีต่อสุขภาพ

เขาสูงแปดฟุต มีพุงใหญ่ เปล่งรัศมีอันแข็งแกร่งออกมาขณะที่เขาเดินผ่านประตู

เมื่อเห็นชายชรา จิ่วเจี้ยนเซียนและหยุนซีก็โค้งคำนับอย่างรวดเร็วและพูดพร้อมกันว่า “คารวะ ผู้อาวุโสใหญ่“

คนนี้คือปู่ของเฉินเทียนมิ่ง

ผู้อาวุโสตระกูลเฉิน!

เขายังเป็นมหาอำนาจนักบุญขั้นราชาเพียงคนเดียวของนิกายดาบชิงอวิ๋นในปัจจุบัน!

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของหยุนชานในขณะที่เขาพูดอย่างสุภาพ “อะไรทำให้ผู้อาวุโสใหญ่มาที่นี่?”

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสตระกูลเฉินไม่ได้แสดงความเคารพต่อหยุนชานเลย เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันเป็นคนที่ส่งเทียนมิ่งไปที่รังฝังศพมังกร ทำไม หัวหน้านิกายมีปัญหากับเรื่องนั้นหรือเปล่า?”

หยุนซานหัวเราะเบาๆ “เนื่องจากเป็นการตัดสินใจของผู้อาวุโสใหญ่ ฉันจะมีปัญหาได้อย่างไร?”

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นเวลาที่ละเอียดอ่อน และฉันไม่ต้องการที่จะกระตุ้นความขัดแย้งใดๆ กับห้านิกาย เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนวุ่นวายในตงฮวง ดังนั้น ฉันจึงได้สั่งให้ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ไปที่รังฝังศพมังกร”

“นอกจากนี้ ฉันยังได้รับข่าวว่า เหล่าลูกศิษย์ที่ห้านิกายส่งไปยังรังฝังศพมังกรนั้นเป็นอัจฉริยะ ล้วนเป็นบุตรเทพ ไม่ก็บุตรนักบุญ และแต่ละนิกายยังได้ส่งมหาอำนาจนักบุญขั้นราชาด้วย”

“ฉันไม่อนุญาตให้ลูกศิษย์ของฉันไป เพราะฉันกังวลเรื่องความปลอดภัยของพวกเขา”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตะคอก “กังวลเรื่องความปลอดภัยของพวกเขาเหรอ ฮ่าฮ่า...…หัวหน้า คุณใส่ใจลูกศิษย์ของคุณจริงๆ!”

คำพูดของเขาเต็มไปด้วยการเสียดสี

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวต่อว่า “เนื่องจากหัวหน้ากังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกศิษย์ คุณอยู่ที่ไหนเมื่อลูกศิษย์ของคุณถูกฆ่าตาย เนื่องจากการยั่วยุของห้านิกาย?”

“ทำไมคุณไม่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อล้างแค้นเหล่าลูกศิษย์ที่ตาย?”

“คุณเอาแต่บอกว่า คุณกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของลูกศิษย์ของคุณ แต่ในความคิดของฉัน คุณแค่กลัวห้านิกาย”

“หยุนซาน อย่าลืม คุณคือหัวหน้าของนิกายดาบชิงอวิ๋น”

“ด้วยความขี้ขลาดเช่นนี้ นิกายดาบชิงอวิ๋นจะรักษาศักดิ์ศรีของตนได้อย่างไร?”

จิ่วเจี้ยนเซียนเลิกคิ้วและเตือนว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ การกล่าวถึงหัวหน้านิกายโดยตรงนั้นขัดต่อกฎของนิกาย”

เพี๊ยะ!

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตบหน้าจิ่วเจี้ยนเซียนที่หน้า

ทันใดนั้น รอยฝ่ามือสีแดงสดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจิ่วเจี้ยนเซียน โดยมีเลือดหยดลงมาจากมุมปาก

“คุณเป็นอะไรถึงกล้าพูดถึงกฎของนิกายต่อหน้าฉัน?”

“ในแง่ของสถานะ ฉันคือผู้อาวุโสใหญ่”

“ในแง่ของการฝึกฝน ฉันคือนักบุญขั้นราชา”

“ในแง่ของอายุ ตอนที่ฉันบรรลุนักบุญ คุณยังคงเล่นโคลนอยู่”

“คุณมีคุณสมบัติอะไรบ้างที่ต้องพูดต่อหน้าฉัน?”

หลังจากถูกตบ จิ่วเจี้ยนเซียนไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังพูดด้วยความเคารพว่า “ฉันยอมรับบทเรียน ผู้อาวุโสใหญ่”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉิน หันไปหาหยุนชานแล้วพูดว่า “หยุนซาน ไม่ใช่เพื่อวิพากษ์วิจารณ์คุณ แต่ในฐานะหัวหน้า เมื่อมีคนกล้าขัดจังหวะในระหว่างการสนทนา มันเป็นสัญญาณของการดูหมิ่นอย่างชัดเจน คุณไม่อยู่ในสายตาของพวกเขา”

หยุนซานเต็มไปด้วยความโกรธ ทุกคนในนิกายดาบชิงอวิ๋นรู้ดีว่า เขาให้ความสำคัญกับจิ่วเจี้ยนเซียนอย่างมาก

ความจริงที่ว่าผู้อาวุโสตระกูลเฉินตบหน้าจิ่วเจี้ยนเซียนอย่างเปิดเผย เป็นการดูถูกเขาโดยตรง

หากใครไม่เคารพ นั่นก็คือผู้อาวุโสใหญ่!

อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ปัจจุบัน หยุนซานไม่ต้องการทำให้สถานการณ์บานปลาย เขาอธิบายว่า “จิ่วเจี้ยนเซียนไม่ได้หมายความอย่างนั้น เขาไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชา แต่เป็นผู้อาวุโสของนิกายดาบชิงอวิ๋นของเรา โปรดอย่าโกรธเคือง ผู้อาวุโสใหญ่”

“คุณไม่รู้เหรอว่า การนิ่งเฉยเกินไป จะทำให้ความก้าวร้าวของศัตรูรุนแรงขึ้นเท่านั้น”

“ห้านิกายได้ยั่วยุเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในทางกลับกัน คุณก็ได้อดทนกับมันครั้งแล้วครั้งเล่า คุณยังคงเป็นหัวหน้าของนิกายชั้นนำในตงฮวงหรือไม่?”

“ให้ฉันบอกคุณว่า คุณเป็นเพียงเต่าขี้ขลาด”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หยุนชานก็ไม่สามารถรักษาความสงบของเขาได้อีกต่อไป ใบหน้าของเขาซีดเผือดด้วยความโกรธ

ในฐานะหัวหน้า การถูกผู้ใต้บังคับบัญชาดูถูกเช่นนี้ ถือเป็นการตบหน้าอย่างโจ่งแจ้ง

หยุนซีอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ พ่อของฉันอดทนกับสิ่งต่างๆ เพื่อเห็นแก่นิกายดาบชิงอวิ๋น คุณไม่สามารถพูดกับเขาแบบนี้ได้……”

“ฉันไม่ได้พูดความจริงเหรอ?” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าว “ฉันรู้ว่าความจริงมันรุนแรง แต่ฉันต้องพูด”

“ในฐานะหัวหน้าของนิกายชั้นนำในตงฮวง คุณควรอยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจและอิทธิพล”

“ความจริงที่ว่า หัวหน้าได้อดทนกับสิ่งต่างๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้เกิดความไม่พอใจในหมู่คนระดับล่าง”

“หากสิ่งนี้ดำเนินต่อไป แม้ว่าห้านิกายจะไม่โจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋นของเรา ก็จะมีความวุ่นวายภายในนิกายของเรา”

“หยุนซาน หากคุณรู้สึกว่าการเป็นหัวหน้านั้นมีความกดดันมากเกินไป ฉันขอแนะนำให้คุณพิจารณาก้าวลงจากตำแหน่งของคุณ ในฐานะหัวหน้านิกาย”

หืม?

ดวงตาของหยุนชานเป็นประกายด้วยแสงเย็นชา ในขณะที่เขาถามว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ คุณอยากเป็นหัวหน้าหรือไม่?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินสบตากับหยุนชานโดยตรงและกล่าวว่า “ฉันเชื่อว่าหัวหน้าของนิกายชั้นนำในตงฮวงควรเป็นคนที่มีความสามารถ”

“หากคุณไม่สามารถเป็นหัวหน้าได้ คุณอาจพิจารณาก้าวลงจากตำแหน่งของคุณ”

“คุณถามฉันว่า ฉันอยากเป็นหัวหน้าหรือไม่? ฉันสามารถให้คำตอบที่ชัดเจนแก่คุณได้”

“หากทุกคนสนับสนุนฉัน ฉันก็เต็มใจที่จะลองดู!”